Μαργαρίτα #TDASG2024 #SSBC24

Κεφάλαιο 35

«Φαντάζεσαι να πηγαίναμε όντως να ζήσουμε στο νησί με τον μπαμπά;»
«Όχι, θα ήταν απαίσια!»
«Μυρτώ, είναι η Μαργαρίτα μπροστά, δεν είναι ευγενικό!»
«Και τι; Να πω ψέματα; Εκτός κι αν η Μαργαρίτα ξέρει να μας γνωρίσει τίποτα όμορφους από το νησί!»

Η Μυρτώ, η μικρότερη αδερφή της Θάλειας που πλέον είχε εξελιχθεί σε μια κοπελίτσα δεκατεσσάρων χρονών με κατακόκκινα μάγουλα και μια φουντωτή κοτσίδα στο χρώμα της κανέλας, κοίταξε την Μαργαρίτα πονηρά. Ήταν σχεδόν μεσημέρι και οι δύο αδερφές μαζί με την νεαρή μάγισσα ανέβαιναν τον λόφο κουβαλώντας πινέλα και μπογιές για την έκπληξη που ετοίμαζε η Μαργαρίτα στη μητέρα της: θα ζωγράφιζαν επιτέλους εκείνες τις ίριδες που ήθελαν τόσο στον τοίχο του υπνοδωματίου της.

Η Μαργαρίτα χαμογέλασε πλατιά.
«Μαζέψου» σκούντησε η Θάλεια την αδερφή της. «Είσαι μικρή ακόμα για τέτοια!»
«Και γιατί παρακαλώ;» αντέδρασε η Μυρτώ κατσουφιάζοντας.
«Η αλήθεια είναι πως αν ήσουν στα χρόνια μας, θα είχα να σου προτείνω δύο πολύ αξιόλογους υποψηφίους» της έκλεισε το μάτι η Μαργαρίτα και η μικρή καταχάρηκε.
«Κράτα τους ώσπου να μεγαλώσω!» πέταξε ενθουσιασμένη, σοκάροντας την αδερφή της και κάνοντας την Μαργαρίτα να βάλει τα γέλια. «Μόνο να μην είναι ναυτικοί και τους περιμένω πέντε μήνες να γυρίσουν από τη θάλασσα! Αυτό δεν θα το αντέξω!»
«Σιγά, ντε! Πώς κάνεις έτσι, λες και τους παντρεύτηκες κιόλας!» σχολίασε η Θάλεια και κέρδισε μια σπρωξιά από την Μυρτώ.
«Γκρινιάρα που μου χαλάς τα όνειρα!»
«Χαζή!»

Αμέσως μετά όμως σώπασαν και οι δύο, γιατί δεν ήθελαν καθόλου να τσακώνονται μπροστά στην Μαργαρίτα. Η Μυρτώ είχε χαρεί για την επιστροφή της τόσο όσο και η μεγάλη της αδερφή. Από τότε που ήταν μικρή συμπαθούσε την νεαρή κοκκινομάλλα. Γι’αυτό και δέχτηκε χωρίς δεύτερη σκέψη να βοηθήσει εκείνη και την Μαργαρίτα σήμερα που θα πήγαιναν να αγοράσουν τα απαραίτητα σύνεργα ζωγραφικής για την έκπληξη. Παρ’όλο που ο φόβος ήταν μόνιμος σύντροφος της Μαργαρίτας από τότε που είχε αρχίσει να διαβάζει τα νέα στις εφημερίδες, μαζί με τα δύο κορίτσια ένιωθε μεγάλη ασφάλεια, κι ας περπατούσαν στο πιο κεντρικό σημείο της πόλης. Ένιωθε ξανά παιδί, όπως όταν έπαιζαν στην αυλή του σχολείου οι τρεις τους και η Δανάη, το όνομα της οποίας πλέον μόνο δυσάρεστες και σκοτεινές σκέψεις το συνόδευαν.
«Δε μου είπες, Μαργαρίτα» έκανε η Μυρτώ και την πλησίασε. «Πώς είναι να έχεις το πιο όμορφο αγόρι σε ολόκληρη την πόλη;»

Η Θάλεια κούνησε το κεφάλι της και η Μαργαρίτα κοίταξε την μικρή κοπέλα απορημένη.
«Για τον Θησέα μιλάς;» ρώτησε.
«Ε, βέβαια, για ποιον άλλον;» έκανε η Μυρτώ, σαν να ήταν ολοφάνερο.
Η Μαργαρίτα κρατήθηκε να μην γελάσει.
«Δεν ήξερα ότι έχει τον τίτλο του πιο όμορφου στην πόλη!» είπε πειραχτικά.
«Ε, πώς...Το ότι έχει πέραση, έχει» έκανε η Θάλεια με τον ίδιο προειδοποιητικό τόνο που είχε και τότε, στην πρώτη τους συνάντηση μετά από χρόνια στο καφέ.
«Ναι» συμφώνησε η Μυρτώ. «Η αλήθεια είναι, Μαργαριτούλα, πως πολλές θα σε ζηλεύουν που είναι το αγόρι σου ο Θησέας. Να ήξερες μόνο πόσες δικές μου συμμαθήτριες εύχονται να ήταν λίγα χρόνια πιο μεγάλες για να τους έδινε σημασία! Εγώ όμως πιστεύω ότι είστε πολύ ωραίο ζευγάρι και όσες ζηλεύουν ας κοιτάνε τον εαυτό τους!»