Μαργαρίτα #TDASG2024 #SSBC24

Κεφάλαιο 6

Ακριβώς μόλις είχε μπει, η άνοιξη στην μικρή επαρχιακή πόλη περνούσε δύσκολα. Ο βροχερός καιρός δεν είχε σταματήσει από τη μέρα που ο Θησέας και η Μαργαρίτα τσακώθηκαν με τον ξανθό, σπυριάρη γιο του διευθυντή. Ροδόλφος, έτσι ήταν το όνομά του. Το επόμενο κιόλας πρωί, η Ίριδα και οι γονείς του Θησέα ήταν καλεσμένοι στο γραφείο του διευθυντή. Όπως ήταν αναμενόμενο, η συνάντησή τους δεν πήγε καθόλου καλά. Για την ακρίβεια, κατέληξε σε πανωλεθρία.

Ο διευθυντής αποφάσισε να αποβάλει τον Θησέα και τη Μαργαρίτα για δύο μέρες από το σχολείο, ωστόσο έκανε το ίδιο και με τον Ροδόλφο. Η Ίριδα έγινε έξαλλη μαζί του. Από την αρχή ως το τέλος της συνάντησης, οι γονείς του Θησέα την κοιτούσαν και οι δύο κατάπληκτοι καθώς αδίστακτα ξεσπούσε τον θυμό της και έλεγε στον άντρα απροκάλυπτα πως διαφωνούσε με αυτό που έκανε. Ο πατέρας του Θησέα, ο Στέργιος, της έδωσε το χέρι του καθώς έβγαιναν από το γραφείο.
«Πρώτη φορά βλέπω άνθρωπο με το δικό σας θάρρος» της είπε.
Η Ίριδα χαμογέλασε και ανταποκρίθηκε πρόθυμα στη χειραψία.
«Ευχαριστώ, αλλά απ’ ό,τι βλέπω δε δούλεψε» απάντησε περνώντας το χέρι της γύρω από τους ώμους της Μαργαρίτας τρυφερά. «Τι κακό κι αυτό, ακόμα δεν ήρθαμε κι αμέσως...»
«Δεν πειράζει» είπε ο Στέργιος καλοσυνάτα, αγκαλιάζοντας τον γιο του μ’ έναν παρόμοιο τρόπο. «Δεν φταίει σε κάτι το κορίτσι μας έτσι κι αλλιώς» κι έκλεισε το μάτι του στη Μαργαρίτα. «Εμείς να δω τι θα κάνουμε, με τον καπετάν Φασαρία, που μόνο η πρώτη του τιμωρία δεν είναι αυτή!»
Του ανακάτεψε τα μαλλιά κι ο Θησέας μόρφασε με μια δυσαρεστημένη γκριμάτσα που έκανε τη Μαργαρίτα να βάλει τα γέλια. Η Ίριδα τη μιμήθηκε και πλησίασε το αγόρι.
«Ήταν γενναίο αυτό που έκανες για να βοηθήσεις τη φίλη σου, Θησέα, αν και όχι και το πιο σωστό» του είπε. «Σ’ ευχαριστώ.»
«Παρακαλώ» χαμογέλασε ο Θησέας, ενθουσιασμένος σχεδόν.

Ήταν έτοιμος να μιλήσει στη Μαργαρίτα, όταν η μητέρα του, η Κλειώ, που τόση ώρα κοίταζε και την Ίριδα και την κόρη της μ’ εκείνο το διαπεραστικό σαν καρφί βλέμμα που τόσο τρόμαζε την δεύτερη, πρόλαβε να πάρει τον λόγο πρώτη.
«Καλά όλα αυτά» είπε ψυχρά κοιτώντας μια τον Στέργιο και μια την Ίριδα, μόνο αυτούς, λες και τα παιδιά δεν ήταν εκεί, «αλλά νομίζω πως προτιμότερο θα ήταν να μην μπλέξουν τα παιδιά σε άλλες φασαρίες από δω και πέρα. Αν και η αλήθεια είναι πως ο Θησέας είχε καιρό να κάνει κάτι άξιο τιμωρίας στο σχολείο. Και τώρα...» άφησε τα λόγια της μισά.
Το βλέμμα της Ίριδας σκοτείνιασε.
«Τι θέλετε να πείτε με αυτό;» ρώτησε όσο πιο ευγενικά μπορούσε, και κράτησε τη Μαργαρίτα ελαφρώς πιο σφιχτά κοντά της.