Στεκόμουν μπροστά του, ακίνητος, με την πόρτα να μας χωρίζει από την αλήθεια που φοβόμουν να ξεστομίσω. Η ατμόσφαιρα γύρω μου ήταν βαριά, σαν να ήθελε να με πνίξει. Η αναπνοή μου ήταν σχεδόν ανύπαρκτη. Εγώ, ο Alex Armano, είχα βρεθεί ξανά σε μια στιγμή που έπρεπε να αντιμετωπίσω όσα κανείς δεν θα έπρεπε να δει ή να πει.
Η Victoria στεκόταν πλάι μου, εύθραυστη μα ταυτόχρονα αλύγιστη. Είχε απαιτήσει την αλήθεια, την αλήθεια που θα την διέλυε. Και εγώ... εγώ δεν μπορούσα να την προστατέψω από αυτό. Όχι αυτή τη φορά.
Ο γκριζομάλλης άντρας απέναντί μου με κοιτούσε με βλέμμα γεμάτο καχυποψία. Ήξερα ότι με μετρούσε, χιλιοστό προς χιλιοστό, προσπαθώντας να με καταλάβει, να διακρίνει κάτι που θα επιβεβαίωνε τους φόβους του. Και δεν τον κατηγορούσα. Ήμουν ένας ξένος γι' αυτόν, ένας εισβολέας στη ζωή της ανιψιάς του. Μιας ζωής που, όπως φαινόταν, εκείνος θεωρούσε δική του ευθύνη να προστατεύσει.
Ήξερα τι έβλεπε. Έναν άντρα που φαινόταν πιο σκοτεινός απ' όσο άντεχε να δεχτεί για το κορίτσι που είχε σαν κόρη του. Ψηλός, σχεδόν 1,90, με μαύρα μάτια που έμοιαζαν να καταπίνουν όποιον τα κοιτούσε για πολύ. Μαλλιά κατάμαυρα και άτακτα. Οι έντονες γωνίες του προσώπου μου πρόδιδαν τη σκληρότητα που πολλοί προσπάθησαν να με κάνουν να κρύψω. Δεν κρύβομαι. Δεν μπορώ να κρυφτώ.
Το βλέμμα του έπεσε στη μικρή ουλή κάτω από το αυτί μου. Δεν χρειαζόταν να ρωτήσει· ήξερε. Ήταν από μαχαίρι. Μπορούσε να φανταστεί το πώς και το γιατί. Όπως και τα δαχτυλίδια στα χέρια μου, τα τατουάζ που έβγαιναν από τις μανσέτες του μαύρου πουκαμίσου μου. Όλα έλεγαν την ιστορία μου· μια ιστορία που ήξερα ότι δεν θα του άρεσε.
Και όμως, όσο κι αν με έσκαβε με το βλέμμα του, δεν με φόβιζε. Ήξερα πως, για τη Victoria, δεν θα μπορούσε να με σταματήσει. Ούτε αυτός ούτε κανείς. Εκείνη ήταν το μόνο που με κρατούσε σε ισορροπία. Το μόνο που είχε σημασία.
Με έβλεπε σαν έναν διαβολικό άντρα, το αντίθετο της αγγελικής ομορφιάς της. Ήξερα ότι αυτό πίστευε. Και ήξερα ότι η ίδια η Victoria πάλευε ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι που φέρναμε ο ένας στον άλλον.
Η σιωπή του όμως μου έδωσε χρόνο να ανασυγκροτηθώ. Έριξα μια ματιά στην Victoria, που στεκόταν δίπλα μου. Τα καταπράσινα μάτια της ήταν πλημμυρισμένα από δάκρυα, αλλά το βλέμμα της ήταν αποφασισμένο. Ήθελε την αλήθεια. Και εγώ ήμουν εδώ για να την κρατήσω όρθια όταν η αλήθεια αυτή θα έπεφτε πάνω της σαν μαχαίρι.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
La Spina Dell'amore
Romantizm«"Στους δεσμούς που ανθίζουν, ακόμη και μέσα στο σκοτάδι." ------------------------------- Μια Αγάπη στο Χείλος του Σκότους Η ζωή του γεννήθηκε από μια αγάπη. Μια αγάπη πληγωμένη, βασανισμένη, αλλά δυνατή. Κι όμως, η μοίρα τώρα υφαίνει τη δική τους...
