La spina dell'amore

Diciassette

Ανακούφιση.

Ένα απλό συναίσθημα  το οποίο επιλέγουμε να εξωτερικευσουμε  σε ανάλογες καταστάσεις.

Ασ πούμε όταν μαθαίνουμε ένα καλό νέο.

Νιώθουμε μια εσωτερική γαλήνη. Άρα,  ανακούφιση.

Όταν έχουμε αγωνία για κάτι το πρώτο πράγμα που μας έρχεται στο μυαλό είναι να πάνε όλα καλά.

Κι όμως,  όταν όλα πάνε καλά το μόνο που νιώθουμε είναι ανακούφιση.

Ένα τόσο όμορφο συναίσθημα.
______________________________________________________________________________

"Μπορείς να μου πεις που στο καλό ειναι; Έχει πάει ήδη 6 μιση και ακόμα δεν είναι εδω" Η Βικτωρία  είχε ήδη αρχίσει ήδη να γκρινιάζει. Παρόλο που ήταν στην αγκαλιά του Αλεξ εξακολουθούν να νυσταζει.

Υποτίθεται ότι σήμερα θα πήγαιναν διακοπές.  Και μάλιστα  στις 6! Και η ώρα ήταν ήδη έξι μιση.

Ποιος έλειπε; Μα φυσικά ο Lorenzo. Και εννοείται  και οως δεν σήκωνε  και το τηλέφωνο  του.

Κι όμως την τελευταία μιση ώρα την είχε βάλει ο Αλεξ στην αγκαλιά του και την άφηνε να κοιμηθεί.  Όσο μπορούσε δηλαδή,  γιατί οι διακοπές τους δεν είχαν ξεκινήσει καλά.

Ο Dante είχε τσακωθεί ήδη μια φορά με την Valentina ενώ τώρα όλοι περιμέναν τον Lorenzo  , για να φύγουν.

Οι μόνοι που ήταν για άλλοι μια φορά εντάξει ήταν εκεινοι. Χωρίς προβλήματα.  Ζούσαν ανέμελοι  τον έρωτα τους. Χωρίς τοξικότητα ,χωρίς προβλήματα. Και όλο αυτό γιατι; Γιατί αγαπιωντουσαν πραγματικά. Με όλο τους το ειναι.

Δεν υπολόγιζαν αυτό το μεγάλο βιβλίο που όλοι τρέμουν στην ζωή της. Δεν φοβόντουσαν την μοίρα. Γιατί, ήξεραν  πως ότι και έλεγε η μοίρα τους εκεινοι θα το αγνοούσαν και θα έγραφαν μόνοι την ιστορία τους.

Όλα θα πήγαιναν καλά μεταξύ τους. Θα είχαν για πάντα αιώνια αγάπη και πίστη. Μέχρι στιγμής τα είχαν όλα αυτά,  οπότε τι μπορεί να πήγαινε λάθος; Τι θα μπορούσε να χαλασει;