La Spina Dell'amore

Tredici

Η ευτυχία.

Ένα υπέροχο συναίσθημα.

Ένα συναίσθημα που μπορεί να προκληθεί από έναν άνθρωπο που αγαπάς.

από έναν άνθρωπο που λατρεύεις.

Μα όταν φύγει η ευτυχία έρχεται η δυστυχία.

Η δυστυχία που θα σε πληγώσει και καταστρέψει.
______________________________________________________________________________________

Είχε ξημερώσει η επόμενη μέρα. Ο Αλεξ έπρεπε να εκπληρώσει τις υποσχέσεις του. Η μία ήταν να ασχοληθεί με τον Doverly και η άλλη να πάει στους γονείς του.

Σκόπευε να ξεκινήσει την ημέρα του με την πρώτη. Με ένα βασανιστήριο που μόνο καλύτερα θα τον έκανε να νιώσει.

Δίπλα του στο κρεβάτι κοιμόταν  η Βικτωρία.   Ήταν ήρεμη πλέον. Το βράδυ ήταν χάλια και για τους δύο. Ήταν ταλαιπωρημενη.  Δεν είχε καμία δική σήμερα.  Ήταν η ευκαιρία της να κοιμηθεί. Και το λαχταρουσε τόσο πολύ.

Εκείνος την φίλησε απαλά στο μάγουλο και σηκώθηκε.

Την σκέπασε με το σεντόνι και πήγε στο μπάνιο. . Έκανε το μπάνιο του και βγήκε έξω να ντυθεί.

Έβαλε το μαύρο το κοστούμι του με το αντίστοιχο παντελόνι.

Και το τελευταίο βήμα.

Το αγαπημένο όπλο της Βικτωρίας.

Αφού,  σιγουρευτηκε  ότι κοιμάται κατέβηκε κάτω. Στο σαλόνι ήταν μόνος του ο Dante.  Πιωμένος και κοιμισμένος στον καναπέ. Μάλλον, κάποια τον έδιωξε από το κρεβάτι εχθές.

Τον σκουντηξε  απαλά στον ώμο μπας και ξυπνήσει. Δεν ξύπνησε.

Πολύ καλά. Ώρα για λίγο πλάκα. Πήρε ένα ποτήρι νερό και του το έριξε στο πρόσωπο.

Δευτεροπτα αργότερα εκείνος σηκώθηκε και έβρισε.

"Είσαι ηλιθιος αγόρι μου? Τι με βρέχεις πρωινιατικα;"

Ο αλεξ γέλασε. Είχε πλάκα να τον βλέπει Να φωνάζει. Από μικρός προσπαθούσε πάντα να τον φέρνει πάντα στα όρια του.

"Σκέφτηκα ότι δεν θα ήθελες να σε δει μεθυσμένο και να το πάρει πάνω της. Πήγαινε πάνω και κοιμησου. Όχι εδώ! Τρομάζεις και τον κόσμο."

Πήγε να φυγει αλλά ο Dante τον σταμάτησε.

"Που πας ?"

Εκείνος γύρισε και τον κοιταξε. Ήταν πλέον χαλαρός,  του είχαν περάσει τα νεύρα.