"Denk değiliz. Sen dere kenarında açan çiçeksin, ben o gürül gürül akan derenin kendisiyim."
•
053***: Ders notu falan istiyorsun herhalde ama yanlış kişiye yazdın, not yok bende
Ada: Nasıl ya, sen moda tasarım dördüncü sınıflardan Efe değil misin...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•
"Hayır Ada, imkanı bile yok."
"Anne gerçekten şu an saçmalıyorsun ya, dinlemeden etmeden kestirip atmasan keşke!"
"Dinleyeceğim bir konu yok. O saçma sapan yere gitmene izin vermeyeceğim ada, daha fazla ısrar etme artık."
İyice sinirlerim bozulmaya başlarken gözlerimi devirip derin bir nefes aldım. "Saçma sapan dediğin yer, güzel ülkemin güzel şehirlerinden biri. Turistik bir geziye gidiyormuşum gibi düşün, neden bu kadar önyargılısın? Ya sen beni hiç bilmediğim ülkelere bile rahat rahat gönderen bir kadınsın, şimdi ne oluyor Allah aşkına!"
Teyzem de ciddiyetle beni onayladı. "Bence de abla. Ada'yı geçen yıllarda Las Vegas'a, Monte Carlo'ya, Kıbrıs'a gönderen sen değil miydin? Yani bu bahsettiklerim dünyanın en büyük kumar şehirlerinden biri, sen manyak mısın ya!" Alayla gülerek devam etti. "Ayol bu kız Meksika'ya bile gitti. Orada başına bir şey gelmedi, Diyarbakır'da mı gelecek?"
Annem, bizi hiçbir şekilde kâle almadan rahat bir tavırla bitki çayını yudumladı. "Oralara gönderdim çünkü eğitimi için, kültü seviyesini geliştirmesi için gerekliydi ama bu ne idüğü belirsiz yere gitmesinin hiçbir mantığı yok."
"Ada tek gitmiyor abla, ben ve Fabio da gideceğiz."
Hızla yerimde doğruldum. "Evet anne ya! Teyzemler de geliyor, bizim çocuklar da geliyorlar. Tek başıma gitmiyorum, ayrıca orada da Baver sürekli yanımda olacak! Gerçekten boşuna kuruntu yapıyorsun."
Kaşlarını çatan annem, tiksinir gibi bir ifadeyle bana döndü. "Kendi ağzınla o çocuğun sürekli yanında olacağını söylüyorsun Ada, sence bunu bile bile gönderir miyim seni? Ayrıca boşuna teyzenin de gelişini kullanmaya falan çalışma." Alayla gülüp devam etti. "Teyzenin çok mu aklı başında sanki? İkiniz de birbirinizden betersiniz."
Teyzem, ona yandan bir bakış atıp gözlerini devirdi. "Aşk olsun abla."
Bütün bu tartışmalarımız boyunca sesini dahi çıkarmayan babam, nihayet bir şeyler söylemeye karar vermiş olacak ki yerinde doğrularak bakışlarını bana çevirdi. "Ben gitmende bir sakınca görmüyorum kızım. Gidebilirsin, senin için de değişiklik olur."
"Sen susar mısın lütfen Erdal?"
"Neden susayım Banu? Ada senin olduğu kadar benim de kızım Banu."
"Keşke ikinizin de olmasaydı..." Onlar kendi aralarında tartışmaya devam ederken teyzemin ağzının içinde mırıldandığı şeyle gülsem mi ağlasam mı şaşıracak bir hâle gelmiştim.
Annem, babama sert bir bakış attı. "Şimdi mi hatırladın Ada'nın kızın olduğunu? Bu yaşına kadar ben büyüttüm bu kızı Erdal, şimdi bu kadar ciddi bir konuda söz hakkın olduğunu mu zannediyorsun?"
