-Tijana-
Hande ile konuşmak için antrenmana biraz erken gittim,salonun yakınındaki banka oturup beklemeye başladım.Yaklaşık 5 6 dakika sonra Hande'de yanıma geldi,gelirken el salladım ama görmezden geldi.Sabah konuşup burada buluşacağımızı kararlaştırmıştık.
"Selam"
"Selam Tijana"
Uzun bir iç çektim
"Özür dilerim"
"Tamam Tijana artık önemli değil ama şu kafa karışıklığını bana anlatsan iyi edersin."
Sesi sitemli ve bir o kadar sinirliydi ne diyeceğimi bilmiyordum hem ne diyebilirdim ki,ben bile bilmiyordum neden böyle yaptığımı.
"Bak belki saçma gelebilir ama neden böyle olduğumu bilmiyorum."
Yüzünü bana çevirip,ha? der gibi bir bakış attı.
"Seni üzdüğüm için özür dilerim."
"Anladım neyse umarım bidaha böyle bir şey olmaz."
"Gönlünü nasıl alabilirim."
Gözlerimin içine bakıp gülümsedi.
"Şuan bir öpücüğe asla hayır demem."
Yüzüne yaklaşıp yanaklarına birer öpücük kondurdum ve geri çekildim.
"Tamamen affedildim mi?"
"Bir düşünmem lazım."
Hande muziplik yaparken bu hâline gülmeye başladım çok tatlıydı.Ona bakarken gözüm yavaş yavaş gözlerinden aşağı kaymaya başladı.
O an sadece yanakları ile yetinmeyip dudaklarını da öpmek istedim.
Beni kendime getiren Hande'nin adımı seslenişi olmuştu,düşündüğüm şeylerle ani bir şok yaşayıp Hande'ye bakmaya başladım.Gözlerinde ne olduğunu anlayamamış bir bakış vardı,umarım dudaklarına baktığımı anlamamıştır.
"Tijana Hanım ne düşünüyorsunuz acaba yine?"
O an gerginlikten aklıma ilk gelen şeyi söylemek zorunda kaldım.
"Antrenmandan sonra şu çoğu zaman tavuklu salata yediğimiz restorana mı gitsek diye düşünüyordum."
"Tavuklu salataya asla hayır demem biliyorsun."Gülümsedi ve göz kırptı
"Uzun zamandır dışarıda yemek yemiyoruz beraber."
"Evet,özlemişsindir şimdi sen beni."Gülerek söylediği şey ile kalbim ısınmaya başlamıştı.Değil onu özlediğimi duymak onu özlediğimi bilmek,hissetmek bile kalbimin ısınmasına sebebiyet veriyordu.
Antrenman başlamadan önce gideceğimiz dükkana,gelebileceğimiz yaklaşık saati bildirip erkenden rezervasyon yaptım.Hande zaten yorgunken birde yemeği beklesin istemiyorum
...
"Ya Tica tavuklu salata yemeyi çok özlemişim iyi ki geldik."
Bardağımdaki sudan bir yudum alıp bakışlarımı Hande'ye çevirdim.
"Buranın tavuk salatası çok güzel oluyor.Umarım tadı hep böyle kalır."
"Umarım."Gözlerimin içine bakıp gülümsemeye başladı.Bende ona gülümsedim ve salatamı yemeye devam ettim.
Ben ona sadece gülümsüyordum ama kalbimde uçuşan kelebeklerden haberi yoktu.Düşüncelerim sürekli beynimde yankılansada bunlarının nedenini anlamamak için kendimle savaş veriyordum.
En yakın arkadaşımdan hoşlanamazdım,biz beraber büyümüştük.Homofobik değildi evet ama böyle bir şeyin olsa arkadaşlığımıza ihanet ettiğim için benden uzaklaşabilirdi.Saçma sapan düşüncelere dalmak istemiyordum benim erkek arkadaşım vardı.Düşündüğüm şeyler hiç doğru değildi.
...
Bölüm Sonu
Burdan Tica'ya ne demek istersiniz arkadaşlar ve sizce kitabın ilerleyişi nasıl gidiyor?
Eğlencesine zananım geçsin diye yazdığım bir kitap ve yazarken çok keyif alıyorum umarım sizde alıyorsunuzdur<3
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Her şeyim~Balavic
FanfictionTijana ve Hande sadece arkadaşken,her şey bir anda değişir.
