මං එදා හවස ගෙදර ගිහින් වොශ් එකකුත් දාගෙන ඇඳට වැටුණා .එදා දවසෙම මං හිටියේ දුරුතු අයියගේ ඩාන්සින්ග් අයිටම් එකේ වැඩවලට හිරවෙලා.සිංහරාජ වන්නමේ කවි ටික ඒ වෙද්දිත් මට නිකන් කට පාඩමින් කියන්න පුළුවන් තත්වෙක හිටියේ.කට දෙපැත්තයි,උගුරයි සම්පූර්ණ රිදෙන්න ගත්තා .උගුර නිකන් බැරැන්ඩි වෙලා වගේ.ඇඳට වෙලා ඒ මේ අතට පෙරළි පෙරළි ඉඳලා ඒත් නින්ද යන්නෙ නැති හින්දා මං පෝන් එකත් අතට අරන් whatsapp එක පැත්තට ගියා.නාඳුනන number එකකින් ඒ වෙද්දිත් මැසේජ් කිහිපයක් ඇවිත් තිබුණා .
" hey , mk? "
" කාලද?මහන්සිද? "
ඔන්න ඔය වගේ මැසේජ් කිහිපයක් ඇවිත් තිබ්බ නිසා මං reply කලා.
" Hi... "
" ඔව්...ටිකක් විතර මහන්සියි ඉතින් ... "
ඒ දුරුතු අයියා තමයි.ටික වෙලාවකින් මට එයාගෙන් ආයෙමත් reply ආවා.
" එහෙනම් නිදාගන්න ... "
ඒත් ඉතින් මට නින්ද යන්නෙ නෑනේ.ඉතින් මොකක්ද කරන්නේ.මාත් දුරුතු අයියට reply කලා.
" නින්ද යන්නෑනේ ඉතින් ... "
"ඒ මොකෝ? "
" අනේ මන්දා..."
"ඉන්නකෝ මං call එකක් ගන්න..."
දුරුතු අයියා එහෙම කියද්දි මං බයවුනා.බයටත් වැඩිය මට එයත් එක්ක කතා කරන්න ලැජ්ජයි.
"ඒ ඇයි? "
" නැලවිලි කවියක් කියන්න..."
ඒ මැසේජ් එකත් එක්කම දුරුතු අයියා මට call කලා.හැබැයි ඒක answer කරනවද නැද්ද කියලා මගේ හිත දෙගිඩියාවක තිබ්බේ.ඒත් answer නොකර ඉන්නත් බෑ.ඒ හින්දාම මං call එක answer කලා.
"හ්...හෙලෝ..."
" හෙලෝ තමා ...මොකෝ පරක්කු? "
" මොකක්ද ?"
මං අහිංසක විදිහට ඇහුවා.
" මං ඇහුවේ ඇයි කෝල් එක ආන්ස්වර් කරන්න මෙච්චර පරක්කු කියලා ..."
"හී...හී...සොරි ඉතින් ..."
මූත් අහන්නෙ මාර කතානේ.මොකෝ මූ කෝල් ගන්නකොට ඒවා ආන්ස්වර් කරලා උත්තර දෙන්න මං සැදී පැහැදී ඉන්නවයැ.
YOU ARE READING
කළු පාට ටැටූ ✔
Non-FictionNon fiction BL " මං දන්නෑ දුරුතු අයියේ...මේ ආදරේ කොච්චර අසම්මත වුණත් මට ඔයා නැතුව ජීවත් වෙන්න බෑ.අනේ දිගංචියෝ...ඉන්න තැනකින් ඉක්මනට වරෙන්කෝ..."