කළු පාට ටැටූ ✔

21 වෙනි ටැටූව

සිකුරාදා competition එකටත් ගිහින් අමාරුවෙන් ගෙදර ඇවිත් ඉද්දී රෑ දුරුතු අයියා නටන්න ගත්තු පිස්සුව හින්දා මං හොඳටම අවුල් වුණා . competition එක win කරපු සතුට වෙනුවෙන් පොඩ්ඩක් බිව්වට කමක් නෑ.ඒත් බීලා බීලා පාරේ නටපු එකයි මට තියෙන අවුල. මොකද මං දන්න දුරුතු අයියා මේ වගේ පිස්සු කෙලින මනුස්සයෙක් නෙවෙයි. එයා හරි වැදගත් විදිහට හැදුනු , වැදගත් විදිහට ජීවත් වෙන මනුස්සයෙක් . දුරුතු අයියා බෝඩිමට ගිහින් මට ආයෙමත් කෝල් එකක් ගත්තා.

" හෙලෝ අයුර්... "

" හෙලෝ... "

" මං ආවා"

" ආවද? එහෙනම් දැන් වොශ් එකක් දාලා නිදාගන්න... "

" අනේ සුදූ... "

ඒ හඬ හුරතල් වගේම හරිම බෑගෑපත් .

" ඒ පාර මොකෝ? "

" මට පාළුයි අයුර්... "

ඒ වචන අස්සේ හිර වෙලා තිබුණේ ලොකු වේදනාවක් .දුරුතු අයියගේ වචන හරි අමුතුයි. පාළුවෙන් ,තනිකමින් , කවුරුවත් නොදන්න , නිරුදක දූවිලි නගරයක අතරමං වෙලා වගේ දුරුතු අයියා කොළඹ නගරය අස්සේ ගෙවෙන ජීවිතේ ඇත්තෙන්ම හරි කටුක එකක්. එයා ආස කළේ ගමට ; ගමේ තියෙන සුන්දර පරිසරයට . එයා කොළඹ නගරේ අස්සෙ ගෙවන්නේ ජීවිතේ ගොඩ ගන්න ඕනි කරන අසීරු සැලැස්මක් සහිත දිවියක්. ඒ ජීවිතේ දුක් කම් කටොළු ගණනාවක් එක්ක ගෙවන්න සිද්ධ වුණත් දුරුතු අයියා හිතේ හයියෙන් ඒ හැම දුකක් වේදනාවක්ම විඳ දරාගෙන අල්ලගෙන ඉන්න හැටි දැක්කම මට පුදුමත් හිතෙනවා . ඇත්තෙන්ම එයා මගේ ජීවිතේ අස්සේ ඉන්න පරමාදර්ශී චරිතයක් බවට පත් වුණේ අන්න ඒ හින්දා . දුර පළාතක ඉඳන් කොළඹ ඇවිත් ජීවිතේ ගැටගහගන්න එයා ලොකු ගේමක් ගහනවා දැක්කම මගේ හිත ඒ මනුස්සයා ගාව නතර වෙන එක පුදුමයක් නෙවෙයි. දුරුතු අයියා ගතින් වගේම හිතෙනුත් ශක්තිමත් මනුස්සයෙක් . කොච්චර වැනුම් වැනුවත් එයා කරපු වැඩේ ගැන මං ගොඩක් කේන්තියෙන් හිටියේ.

" කතා කරන්නකෝ අයුර්... "

" කියන්න... "

මං ඕනවට එපාවට වගේ කිව්වා.

" අයුර්... ඔයා දන්නවා මේ කොළඹ ටවුන් එක අස්සෙ මං වෙනුවෙන් කිසි කෙනෙක් නෑ කියලා . අද මගේ ජීවිතේ සතුටුම දවසක් අයුර් . ඉතින් ඒ සතුට මෙච්චරයි කියලා කියන්න මට තේරෙන්නෑ . ඒත් අයුර්... ඒත් මට මේ සතුට බෙදාගන්න කවුරුත් නෑ මල්ලි... "