කළු පාට ටැටූ ✔

53 වෙනි ටැටූව

" දුරුතු අයියේ... දුරුතු අයියේ..."

දුරුතු අයියට සිහිය නෑ. දුරුතු අයියා බිම වැටිලා හිටියේ. එයාගේ ඇස් පියවෙලා .

" දුරුතු අයියේ... අනේ දුරුතු අයියේ... නැඟිටින්නකෝ... දුරුතු අයියේ..."

ඒත් දුරුතු අයියගේ ඇස් එහෙම්මම පියවුනු ගමන්මයි. මට කරකියාගන්න දෙයක් නැතුව අසරණ වුණා . මං කෑ ගැහුවා. ඒත් දුරුතු අයියා ඇස් ඇරියෙම නෑ. මගේ ඇස්වලින් කඳුළු ගලනවා හෝ ගාලා. දුරුතු අයියගේ අත පය ඔක්කොම සීතලයි. මට කරකියාගන්න දෙයක් තිබ්බෙම නෑ. මං එහෙම්මම කුස්සියට දුවලා ගිහින් වතුර වීදුරුවක් අරන් ආපහු එළියට දුවන් ආවා. කරන්නෙ මොකක්ද කියන්නෙ මොකක්ද කියලවත් මට සිහියක් නෑ. දුරුතු අයියට සිහිය තිබුණෙම නෑ. දුරුතු අයියාගේ ඔළුව උකුළේ තියාගෙන මං මූණට වතුර ඉස්සා. මගේ ඇස්වලින් කඳුළු බේරෙනවා. වතුර ඉහලා ටික වෙලාවක් මං ඔහේ බලන් හිටියා .

" දුරුතු අයියේ... අනේ රත්තරන් , ඇස් අරින්න . දුරුතු අයියේ...අනේ..."

මං අඬ අඬා කතා කරනවා. හෙමීට එයාගෙ ඔළුව උකුලේ තියාගෙන අතගානවා. බය වැඩිකමට මාව වෙව්ලන්න වුණා .

" දුරුතු අයියේ..."

විනාඩියක් විතර යද්දී දුරුතු අයියා යාන්තමට ඇස් ඇරලා බැලුවා. දුරුතු අයියගේ ඇස් මලානික පාටයි.

" දුරුතු අයියේ..."

මගේ හිතට යාන්තම් සැනසීමක් ආවා. මං එයාව වත්තන් කරගෙන නැඟිට්ටෙව්වා. එයා අප්‍රාණිකයි.

" සුදු මැණික, මගෙ ඔළුව පැලෙන්න වගේ...."

දුරුතු අයියා කිව්වේ ඔළුව අල්ලගෙන .

" අපි ගෙට යමු දුරුතු අයියේ...කෝ යමු..."

මං දුරුතු අයියවත් වත්තන් කරගෙන ගේ ඇතුළට ගියා. දුරුතු අයියා හොඳටම අප්‍රාණික වෙලා හිටියේ . මං එයාව කාමරයට එක්කගෙන ගිහින් ඇඳේ හාන්සි කළා. ළඟ තිබුණ පොතකුත් අතට අරන් මං දුරුතු අයියට පවන් ගැහුවා . දුරුතු අයියගේ නළලෙත් , උඩු තොල් මතත් සිහින් දා බිඳු රොත්තක් යාන්තමට දැවටිලා තිබුණා . මං ඇඟිලිවලින් ඒ දාඩිය බිංදු පිහ දාලා ආයෙමත් පවන් ගැහුවා.