කළු පාට ටැටූ ✔

39 වෙනි ටැටූව

නන්පේරියල් වතු යාය මැදින් බේකර්ස් බෙන්ඩ් බලන්න ගියපු ඒ ගමන මගේ ජීවිතේ කවදාවත්ම අමතක නොවෙන ගමනක්. මං මුළු ලෝකෙටම ඇහෙන්න වගේ කෑ ගහද්දී දුරුතු අයියගේ මූණේ තිබ්බ සතුට. ඒක එසේ මෙසේ සතුටක් නෙවෙයි. ජීවිතේ නිදහස් දවස් තියෙන්නේ අල්පයක් විතරයි . ඒ දවසත් මං මගේ ජීවිතේ නිදහසේ ගෙවපු හරි සුන්දර දවසක්. දුරුතු අයියගේ වචනවලින් කිව්වොත් සුන්දර නිමේෂයක් . හරිත පැහැ ලෝකයක වෙලි වෙලී ගත කරපු හරි සුන්දර නිමේෂයක් . මොන හේතුවකටද මන්දා මගේ ආසම පාටත් කොළ පාට. පරිසරය එච්චර ලස්සනට දකිද්දී මට මාව පාලනය කරගන්න බෑ. ඒ තරමටම මං ඒ පරිසරය එක්ක හදවතින්ම බැඳෙනවා.

කිලෝමීටර් ගානක් දුෂ්කර පාරක් දිගේ බයික් එක අරන් ගිහින් දුරුතු අයියා හිටියේ ටිකක් මහන්සි වෙලා. ටිකක් ටිකක් කිව්වට එයා හිටියේ ගොඩක් මහන්සි වෙලා.

" මහන්සිද දුරුතු අයියේ..."

මං ඇහුවේ දුරුතු අයියා ඇඳේ ඇලවෙලා ඉද්දි ළඟට ගිහින්.

" ඔව් සුදු අප්පෝ, එක දිගට බයික් එක පැදලා අත් දෙක රිදෙනවා "

මට දුක හිතුණා . දුරුතු අයියා එක එක වෙලාවට එක එක නමින් කතා කරනවට නම් මං කැමති නෑ . වෙලාවකට සුදූ. වෙලාවකට මැණික. වෙලාවකට මැණික් ගල. වෙලාවකට සුදු අප්පෝ. ඒත් මං ආස කළේ ඒ මොනවා නැතත් සුදු මැණික කියලා කතා කරනවනම්. ඒ වචනේ හිතට හරි සමීපයි . සුදූ කියන්නේ අම්මා , තාත්තා මට කතා කරන විදිහ. ඒත් එක්කම මැණික කියන වචනෙත් එකතු වුණාම ඒක හිතට හරි ළඟයි. මැණිකක් කියන්නේ වටින දෙයක් . ඉතින් මැණික කියලා කතා කරද්දී මට දැනෙන්නේ දුරුතු අයියට මාව ගොඩාරියක් වටිනවා කියලා. ඉතින් සුදු මැණික කියන වචනේ මගේ හිත හොරකම් කළා.

" මං සුදු මැණික... හරිද? "

මං කිව්වේ නෝක්කාඩුවෙන් වගේ .

" හරි හරි, සුදු මැණික. මගෙ සුදු මැණික... හරිනේ? "

" හ්ම් හරි..."

මං දුරුතු අයියා එක්ක හිනා වෙද්දී ඇඟේ පතේ අමාරුව අමතක කරලා වගේ හරි ලස්සනට හිනා වුණා .

" මේ පිටිපස්සෙ ගහේ නාරං තිබ්බා, මං ඒවා කඩලා ඔයාට ජූස් එකක් හදන් එන්නද? "