කළු පාට ටැටූ ✔

47 වෙනි ටැටූව

ඇහැළ මල් පිපුණු මුළු බලංගොඩම පුදුමාකාර ලස්සනක්. හරියට මට දැණුනේ මං පාරාදීසයක ජීවත් වෙනවා වගේ හැඟීමක් . ඔව්, ඇත්තෙන්ම ඒ පාරාදීසයක් . කහ පාට ඇහැළ මල් වලින් පිරුණු අපූරු පාරාදීසයක් . ජීවිතේ පළවෙනි වතාවට කහ පාට ලෝකයක් ඇතුළට පිවිසුනා වගේ හැඟීමක් එක්ක මං අතරමං වුණා .

ඇහැළ මහේ සිරිය අරන් පිපුණ ඇහැළ මල් වගේම අපේ ගෙදරත් හරි සිරියාවකින් පිරුණා . ඒ අපේ පුංචි පැටියා වචන ගැටගහන්න බැරි බර ගාතේ හරි තාත්ති කියලා කතා කරපු හින්දා . අපි දෙන්නා චූටි පැටියව හුරතල් කර කර ඉද්දී එයා එක පාරටම තාත්ති කියලා කිව්වා.

" තාත්...තාත්...තා...තාත්ති..."

චූටි පැටියා එහෙම කිව්ව ගමන් මායි දුරුතු අයියයි මූණට මූණ බලාගත්තේ මූණේ හිනාවකුත් පුරෝගෙන . දෙන්නගෙම මුහුණුවල තිබුණේ පුදුම සහගත හිනාවක්.

" අනේ.......දුරුතු අයියේ, ඔ...ඔයාට ඇහුණද? චූටි පැටියා තාත්ති කිව්වා..."

මං කිව්වේ පුදුමාකාර සතුටකින්.

" ඒකනේ සුදු මැණික . අනේ චූටි මැණික, ආයෙ... ආයෙමත් කියන්න . තව එක පාරක් තාත්ති කියන්න . කෝ.... තාත්ති...තාත්ති... කෝ..."

දුරුතු අයියගේ මූමූණේ තිබුණේ පුදුමාකාර සතුටක්. අපේ පැටියා එහෙම කියද්දී ඒ තරම් සතුටක් වෙන කොයින්ද?

" තා...තා...තාත්ති..."

පුංචි අනිමිස පැටියා ආයෙමත් අකුරු ගැට ගහ ගහා යාන්තමට තාත්ති කියලා කිව්වා . දුරුතු අයියා එහෙම්මම චූටි පැටියව ඉඹගෙන ඉඹගෙන ගියා. චූටි කොල්ලට හිනා. අනේ ඒ හුරතලේ.

" මගෙ සූටි මැණික.... ඔයා එහෙනම් තාත්ති කියලා කිව්වා මට. අනේ... මට තව සතුටක් කොහෙන්ද වෙන? "

දුරුතු අයියගේ ඇස්වල කඳුළු. එයා ඒ කඳුළු පිටි අත්ලෙන් පිහිද ගත්තා . චූටි පැටියා කටේ ඇඟිල්ලකුත් ගහගෙන , අනිත් අතෙන් දුරුතු අයියගේ අතකුත් අල්ලගෙන නිදාගෙනම හුරතල් වෙනවා.

ඇත්තමයි , ඒ කිව්වත් වගේ අපිට වෙන සතුටක් කොහෙන්ද ? ඒ තමා අපේ එකම සහ ලොකුම සතුට. අපේ පවුලට සතුට ගෙනාපු අපේ පුංචි පැටියා. අපේ පවුල පවුලක් විදිහට සම්පූර්ණ කරපු අපේ පුංචි පැටියා. එයා තාත්ති කියලා යාන්තමට අකුරු දෙක තුනක් ගැට ගහ ගහා කතා කරපු මුල්ම වතාව ඒ. ඒකත් තාත්ති කියලා . ඉතින් ඊට එහා මොන සතුටක්ද?