සිහරු අපේ ගෙදර දවස් දෙක තුනක්ම ආවා. ඒ එන හැම වෙලාවකම සිහරුගේ ඇස් දෙක තිබුණේ මගේ දිහාවට යොමු වෙලා. සිහරු අපේ ගෙදර ආපු හැම වෙලාවකම මං කරන්නේ එක්කෝ කුස්සියට වෙලා ඉන්න එක. නැත්නම් අනිමිස පැටියා ගාවට වෙලා ඉන්න එක. සිහරු දුරුතු අයියා එක්ක ගොඩක් වෙලා කතා කර කර ඉඳලා යනවා. සිහරු එන එකට මං මුලදී විරුද්ධ වුණත් දුරුතු අයියා සිහරු ගැන කියපු ගුණ වර්ණනයෙන් පස්සේ මං කට වහගෙන ඉන්න තීරණය කළා.
එක දවසක් දා මං කුස්සියට වෙලා උයන්න හදන මොහොතක කවුදෝ ඇවිත් මගෙ පිටිපස්සෙන් බදාගත්තා. එහෙම්මම මගේ කම්මුලක් සිපගෙන යාන්තමට බෙල්ලේ දත් පාරක් හිටින්නම ලකුණු කළා.
" නිකන් ඉන්නකෝ දුරුතු අයියේ..."
මං උයන ගමන්ම කිව්වා. ඒත් අහන්නෙ නෑ. හෙමීට මගේ ඉණ වටේට ගිය අතකින් මගේ කලිසමේ පැත්තක් පාත් කරන්නයි ඒ අත් දෙක සැරසුණේ .
" යන්නකෝ දුරුතු අයියේ..."
ඒ කියන ගමන්ම මං එයා දිහාවට හැරුණා . මං දැක්ක දෙයින් මං ගල් ගැහුණා . කරකියාගන්න දෙයක් නැති වුණා .
" සිහරු......"
ඒ දුරුතු අයියා නෙවෙයි , සිහරු. සිහරු සුපුරුදු සරාගී ඇස් දෙකෙන්ම මං දිහා බලාගෙන හිටියේ ගිලින්න වගේ. ඒත් එක්කම මං කෑ ගහන්න හදද්දීම සිහරු අතකින් මගේ කට වහලා ළඟට ඇදලා ගත්තා . මට කෑ ගහන්නවත් , හෙල්ලෙන්නවත් ඉඩක් නෑ.
" ෂ්...ෂ්... කෑ ගහන්න එපා. මං මං මේ මං... සිහරු... බයවෙන්න එපා ."
සිහරු බලන් හිටියේ මගේ ඇස් දිහා.
" උඹව දැක්ක මොහොතෙම උඹ මගෙ හිත හොරකම් කළා අයුර්... මට දැන් උඹව ඕනි අයුර්... වරෙන් යන්න මාත් එක්ක..."
සිහරු මගේ අතකින් ඇදගෙන යන්න හදද්දිම මං අත ගසලා දැම්මා.
" තමුසෙට පිස්සුද සිහරු? තමුසෙට ඔල්මාදෙද ඕයි? උඹ හිතුවද මං ඇඟ විකුණන බල්ලෙක් කියලා ? ආ... "
මං හිටියේ පුදුමාකාර කේන්තියකින්. මාව වෙවුලන්න ගත්තා .
" උඹ මෙච්චර ගණන් අරූ හින්දනේ. ඌට මේක දැනගන්න විදිහක් නෑ අයුර්... වරෙන් යන්න මාත් එක්ක අර කාමරේට..."
YOU ARE READING
කළු පාට ටැටූ ✔
Non-FictionNon fiction BL " මං දන්නෑ දුරුතු අයියේ...මේ ආදරේ කොච්චර අසම්මත වුණත් මට ඔයා නැතුව ජීවත් වෙන්න බෑ.අනේ දිගංචියෝ...ඉන්න තැනකින් ඉක්මනට වරෙන්කෝ..."
