KURŞUN İZİ

• K.İ. | Bölüm 25 - Mutluluğun Güzelliği

Herkese merhaba arkadaşlar. Güzel ve duygusal bir bölümle geldim. Şimdiden keyifli okumalar dilerim.

...Lorensi size keyifli okumalar diler...

Bölüm Yirmi Beş - Mutluluğun Güzelliği

Beş ay sonra...

Bugün günlerden on dört Şubat bizim günümüzdü. Akşam kına gecemiz, yarın ise Ömer Asaf'la düğünümüz vardı. Onunla yeni bir hayata ilk adımı atıyor olacaktım. Tam bir yıldır birlikteydik. Bir yıl oldu tanışalı ve yarına kadar evlenecektik. Bir gün sonra tamamen onun olacaktım ben. Birlikte uyuyacak, birlikte kalkacak ve birlikte hazırlanacaktık. O benden, ben ondan sorumlu olacaktım.

"Kızım, şu yemek masasını şuraya koyalım, olur mu?"

Annemin salonda gösterdiği yeri, başımı onaylanarak salladım. Dün Ömer Asaf ile tüm evin eşyalarını almıştık. Sevda hanım, Şirin, Asya, benim ailem, ablam ve Akel. Hepsi evimizi dizmek için, buraya bize gelmişlerdi. Tim bile kızlarla yardım eli uzatmıştı.

"Olur olur" dedim ve eğilip, yerden bir karton alıp, içindekileri mutfağa taşıdım. Çünkü içinde tabak ve kaşıklar yer alıyordu. Yarı yolda karşıma çıkan Ömer Asaf'ın koliyi elimden almasıyla mutfağa ilerlemesi bir oldu. Arkasından ilerledim, onun koliyi mutfakta ki masaya koymasıyla ben onu izledim.

"Komutanım! İyi ki önceden gelip boyadık. Yoksa bu eşyalar boya olacaktı" deyince Cihangir, Ömer Asaf gülerek başıyla onayladı kardeşini.

"Onu da düşündük ya!"

"Ben size çay yapayım!" dedim ve tezgaha çıkarmış olduğum çaydanlığa, muslukta su doldurdum. Ocağın üstüne koyup, tüm herkes gibi ben de yardım ettim. Yaklaşık bir iki saatin ardından, çayları içip, evi iyice dizdikten ve halıları serdikten sonra omuzlarımı kaldırıp indirdim ve salonda, ayakta duran tüm herkese baktım. Neredeyse tüm her bir odayı mobilyalar ile doldurmuş, sadece tek bir oda kalmıştı o da ileride inşallah doğacak bebeğimizin odasıydı. Bunu kimseye söylememiştik, o odanın şimdilik boş kalması gerektiğini açıklamıştık.

"Ay çok güzel oldu valla!"

"Hem de nasıl?" dedi Öykü annemi onaylayarak.

Derin bir nefes aldım, Ömer Asaf'a bakıp, tekrardan tüm herkese döndüm. "Hepinize çok teşekkür ederim. Siz olmasaydınız, eminim tek başımıza yapamazdık."

"Güzel kızım benim" diye konuştu Sevda hanım. "Biz size yardım etmeyeceğiz de, kime edeceğiz?"

Gülümsedim. "Teşekkür ederim."

"Eh, komutanım! Bize müsaade."

Tim kapıya doğru yol alırken, Ömer Asaf'ta arkalarından ilerledi. Ben de kızlara sarıldım, hepsine teşekkür ettim.

"Güle güle oturun."

Öykü'yü başımla onayladım, hafif şişmiş göbeğine baktım. Evet Öykü hamileydi. Bundan beş ay önce öğrendiğim kadarıyla anne olacaktı. Bayırlı'nın heyecanı ve mutluluğuna hep birlikte şahit olduk. Çünkü bunu öğrendiğimiz gün, tim ve kızlarla birlikte yemekteydik. Hatta Öykü bize bunu söylemek için toplanmıştık.

"Teşekkür ederim."

Nazlı ve Sakaryalı'nın sözlenmesi, beş ayda çok şey olmuştu. Hepsi iyi şeylerdi. Neyseki çok şükür kötü bir haber almamıştık şimdiye kadar. Derin bir nefes aldım, onlar evden çıkarken, ben aileme baktım.