House of memories |minchan,banginho

And when your fantasies become a legacy

"Anlaşıldı Kralım, saray dışına bebeğinizin doğduğunu söylemeyeceğiz"

Ellerini arkasında birleştirmiş şekilde çalışma odasının camından dışarıya bakıyordu. Sağanak yağmur o kadar gürültülüydü ki çöken sisten dolayı dışarıyı zar zor görüyordu. Adam gittiğinde elini ağrıyan başına koydu, cama yaslı diğer elini geriye çekti. Zor bir kış geçireceklerini tahmin ediyordu.

"Babası~ kızımız uyandı" Minho'nun yavaş adımlarla içeriye girmesiyle yüzü gülümsedi anında, ona yaklaşan eşinin dudaklarına yumuşak bi baskı bıraktı. Kucağında Minho'ya sırnaşmış şekilde gerinen Haewon'un yanağına dudaklarını bastırmıştı.

"Babasının bir tanesi" dedi Minho'nun kucağından alırken. Haewon babasının feromonunu hissedince dudakları aralanmış mırıltılar çıkarmıştı. Burnunu öptü Chan, uzun kirpiklerini inceledi. "Daha çok sana benziyor" dedi Minho. "Saçları da siyah olacak gibi"

"Olsun," dedi Chan. Haewon'u omzuna doğru yatırıp boşta kalan eliyle Minho'nun belini kavrayıp dudaklarını buluşturmuştu. Dudakları ayrıldığında avcuna yüzünü yerleştirmiş baş parmağıyla yanaklarını okşamıştı.

"Gece gerçekten uyanamadım kendi başına ilgilenmek zorunda kaldın Haewon'la. Gözlerinin altı mosmor olmuş hadi biraz uyu"

İtiraz etmek istedi Minho ancak gece yarım saatte bir kalktığından ve Haewon sürekli acıktığından dolayı uykusuz kalmıştı ancak bunu tatlı bi yorgunluk olarak adlandırıyordu.

"Karnı tok, ben kahvaltı saatine kadar biraz yatayım o zaman. Bir şey olursa uyandırmaktan çekinme gamzelim" dedi. Üstündeki açık mavi bol penye geceliği düzeltti, gülümseyen Chan'ın gamze çukurundan öptü. O çalışma odasından çıkarken Chan da Haewon'nun boyun girintisine burnunu yaklaştırıp süt kokan miniğini koklamıştı. Ufak bir öpücük bırakmıştı boynuna, bebek huylandığını belli edercesine kendini yana kaçırmıştı. "Yaa, gıdıklanıyor muymuş benim güzelim?"

Çalışma odasından çıktı o da, koridorlarda yavaşça ilerlerken hizmetkarlar gülümsemeden edemiyorlardı. Pek kullanmadıkları ana salona girdi. Yanan şömine onu memnun ederken sabahın erken saati olduğundan dolayı sessiz olan sarayın dinginliği rahatlatıyordu onu. Şöminenin karşısındaki geniş koltuğa oturup koluna doğru yatırdığı Haewon'un yüzüne uzanan parmaklarını öpüyordu gülerek. Babasını daha çok tanımaya çalışıyordu Haewon. Yüzüne zar zor ulaşan minik elleri babasının yüzünü keşfediyordu.

"Güzel kızım benim" dedi gülümseyerek. Üşümesini istemediği için koltuğun kenarındaki örtüyü üstüne doğru örtmüştü.  Upuzundu kirpikleri, şiş yanakları ve küçük dudaklarıyla aşırı sevimli duruyordu. "Sen de Aydan almışsın güzelliğini" diye fısıldadı, dudaklarına doğru gelen minik eline öpücük bıraktı. Beyaz tenine sanki dokunduğu an moraracakmış gibiydi. Fazla güzeldi, hayallerinden bile.

Gelen uykulu hizmetkar eğilerek selam vermişti, kahvaltıyı ne zaman yapmak istediklerini sormuştu. "Siz de biraz dinlenin, Minho uyuyor. Haewon'un karnı da tok şimdi tek bir kişi için hazırlamayın. Tabii siz açsanız hazırlayabilirsiniz"

"Teşekkürler majesteleri" hizmetkar yanından ayrılırken nefesini verdi Chan. Aslında hizmetkarları hiç bir zaman sıkmamıştı ancak onlar gevşemek bir yana dursun asla emirlerine karşı gelmemişlerdi.

Bir kaç saatin sonunda Haewon'un ağlamasıyla dayanamadı Chan, feromonunu verse de annesini istemesi işini zorlaştırıyordu.
"Ya güzelim annen biraz daha uyusa olmaz mıydı? Onun uykusunu almasını istiyordum"

Yavaşça çıktı merdivenleri, halen ağlayan bebeğine karşı canı sıkkındı. Kahvaltı hazırlanmıştı çoktan ancak Minho'nun yorgun olduğunu bildiğinden dokunmak istememişti. "Haewon'um, güzelim, sakinleş artık tamam anneye veriyorum seni" odanın içine girer girmez dolan ağlama sesleriyle Minho anında fırlamıştı yataktan. Daha 1 haftalık olan Haewon gece sürekli ağladığından en ufak ağlamada bile uyanır olmuştu.