Tutsak bxb

b. 3

Ölememek

Gözlerini hastane odasında açtığında kolunda serum şişesi etrafta öten makinalar vardı.

Hemşire: Uyandı doktor bey uyandı.

Gözüne tutulan ışıkla başına saplanan ağrı eş zamanlıydı. Başı çok ağrıyor,  sanki boğazı yırtılımışcasına kupkuruydu.

Su...

Hemşirenin uzattığı bardağı pipet yardımı ile nefessiz bitirdiğinde odaya giren kişinin o olduğunu hemen anladı.

Jilet: Uyanmışsın!

......

Jilet: Çıkın dışarı! Hemen!

Odada yankılanan adım sesleri, yatağın çöken kısmı ile oturduğunu anlamıştı. Boynunda gezinen iğrenç nefesi ve dudakları ile itti emek istedi ama kımıldıyamamıştı.

Jilet: Bebeğim.... Niye niye... Bana aitsin! Benim iznim olmadan ölemezsin ki.

O tuhaf kahkaha. Akın hep mi böyleydi ben mi fark edemedim diye düşündü. Belkide ilk günden beri onu istiyordu sadece bekledi.

En son çalışma odasında elindeki silahı hatırlıyordu.  Aklına gelen görüntü ile öfkelendi. Odaya giren Seyfi omuzundan vurmuştu onu. Jiletin sesi ile gerçekliğine döndü.

Jilet: Konuşmıycakmısın babacıkla? Hepsi şu okulun suçu. O yüzden okul faslını kapattım. Evimizde hep yanımda olucaksın.

......

Cevap vermedi Akın, kaçmalıyım diye düşündü. Beyni ona hep bu komutu veriyordu. Kaç... Kaç!
.
.
.
Kabus dolu günler böyle başlamıştı. Akın kaçıyor Jilet onu bulup kilitliyordu. Bu böyle 6 ay devam etti. Sonunda Sessizce durmaya karar verdi Akın. Her saniye izlenildiğinin farkındaydı.

Kısa sürede üç beş kelime konuşmaya başladı jiletle bu ona çeşitli imtiyazlar kazandırdı. Bir kaç ayın sonunda Jilet kazandığını düşünüyordu.

Akın kaçmıyor, yemek yiyor spor yapıyor sözünden çıkmıyordu. Sonunda bilgisayarına kavuşmuştu.

Özgürlüğüne kısa süreliğine de bu aletle kavuşmuştu zaten. Öncelikle bilgisayarda casus uygulamanın olduğunun farkındaydı.

Sadece filim izlemek için kullanıyordu. Zamanla altta kendi casus uygulamasını yerleştirmişti.

Kaçmak için sabırla bekledi. Yeni bir kimlik, bir kaç para kazandırıcak iş sayesinde epey bir birikim yapmıştı. Bu süreçte Jilet asla koklamak ve boynuna kondurduğu öpücük lerin ilerisine gitmiyordu.

Kaçması için fırsatı elleri ile vermişti ona. Kendi mekanında bir davet veriyordu ve birlikte gitmeyi teklif ettiğinde içinden göbek atsada istemiyor gibi davranıp sonrasında ikna olmuş gibi davrandı.

O gece adliyeden önceki son bir birlerini görüşleriydi. Akın gizli kapaklı tam 8 ay kaçtı ondan. Sonrasında bir mail geldi . Açık açık seni buldum diyordu.

Jilet : Yeterince eğlendin artık benim olma vakti.

Tam böyle yazmıştı mailde. Akın düşündü ya tam olarak bedenen ve ruhen onun olup yok olucaktı, yada zaman kazandırıcak bişi yapıcaktı.

Jilet: tik tak tik tak son saatler bebeğim babacık geliyor.

Akında kendini ihbar ederek hapsihaneye kaçmayı seçmişti. Yorulmuştu artık ne olucaksa olsun derken bu kadar piskopatlık onun için bile olası değildi.