Tutsak bxb

b. 16

Kavuşmak

Akın'ın kafasında planı netti. Kameralara girip yarım saatliğine sadece onların katının kameralarını etkisiz hale getirecekti.

En büyük sıkıntı Ozandı. Onunla cilveleşme görevini Uzaya devredince, tek yapması gereken asansörle teknenin bağlı olduğu iskeleye inmekti.

Uzay ve Akın sözleştikleri saatte harekete geçtiler. Tufan'a odasında istirahat edeceği yalanını söyledikten sonra beklemeye geçti.

Gözü sürekli satteydi genç çocuğun. Saniyeleri sayıyordu sevdiği adamı yeniden görebilmek için.

Sonunda bilgisayar odasına geçip süreyi ayarlayarak asansöre kadar sorunsuz ilerledi. İskele ve sonunda teknedeydi.

Kaptan köşküne doğru adımlarken yerinde çakılıp kalmasını sağlayan o sesi duydu.

Ozan: Hayırdır yenge yolculuk nereye? Yada firar mı demeliyim?

Her adımı planlamıştı oysaki. Uzay o iyi miydi?

Ozan: Uzayın sana yaptığımdan sonra güle oynaya bana cilve yapıcağına inanmamı beklediniz mi gerçekten?

O iyi mi? Eğer ona bişi yaptınsa seni doğduğuna pişman ederim, duydun mu beni!

Ozan: Sakin ol şampiyon! Uzay benim, ben canımı yakmam, kimseninde yakmasına izin vermem.

Ozan lütfen onu görmem gerek. Onunda bana ihtiyacı var.

Ozan: Kes sesini ve yukarı çık. Cezar gelmeni söyleyene kadar dediği gibi onu beklemeye devam et. Ya hiç mi akıl yok sizde ha?

Ben... Akılıyım tamam mı? Sadece çok merak ediyorum onu.

Ozan: Akıllı! O babacığının adamları karşı tarafta senin böyle bir mallık yapmanı bekliyorlar. Bu mu Akın senin aklın? Benden habersiz, korumasız macera yaşamak mı?

Sen beni neredeyse öldürüyordun be! Beni o pisliklere vermek istediğini söyledin kendi ağzınla! Cezar... O sana güvenmemi söylemeseydi.

Sustu gözleri dolmuştu Cezarı düşününce. Nerde ne haldeydi şimdi, Akını istemiyor muydu? Yada uyanamamışmıydı?

Ozan: Üzgünüm tamam mı? Ben öfkelenince.... Neyse Ne! Cezar iyi uyandı mal aşık. Seni soruyor durmadan. Ortalık biraz sakinleşsince ben seni ona götürücem.

Gerçekten iyi mi? Beni sordu beni dimi?

Ozan: Birdiler iki oldular. He yenge he hayde yukarıda ararız konuşursun kocanla.

Tamam teşekkür ederim.
.
.
.
Uzayın yakalanışı

Uzay sessizce çalışma odasında bilgisayara gömülmüş adama baktı. Bu bakışta ona duyduğu özlem, merhamet ve öfke vardı.

Usulca elini boynuna attığında bir anda kolundan çekilip kendini kucakta bulmuştu.

Uzay: Bıraksana ayı kolum acıdı.

Ozan: Bebek hayırdır? Arkadan sessiz yaklaşmalar falan?

Uzay: Seni merak ettim, suç galiba gidiyim ben.

Ozan: Uzayyyy...!

Bu Uzay da pek çok anlam vardı aslında. Neden burda olduğunu biliyorum, yapma, akıllı ol, şimdi hesap sormanın sırası değil.

Uzay öfke ile derin bir soluk alıp çocuk gibi kollarını birleştirdi adamın karşısında.

Uzay: Senden nefret ediyorum kocacım.