Wishing for a Señorito (Masalanta #1) [COMPLETED]

Kabanata 38

Happiness

I offered Enrique that we'll just cook our breakfast instead of ordering. He had plenty of stocks in his refrigerator, and it was fully equipped.

"Enrique ano ba!" reklamo ko.

He's behind me hugging while I'm cooking. Nakasabit ang mukha nito sa balikat ko habang ako naman ay nagluluto ng sunny side up na itlog ngayon at bacon.

"Nakikiliti nga ako sabi, eh!" Iniwas ko na ang leeg nang maramdamang isiniksik nito ang ilong sa bandang leegan ko. He's sniffing me and it tickles me a bit.

"Umagang-umaga ang bango mo..." He smiled while doing it.

"Tigil-tigilan mo yan Enrique baka mapagod na itong sunny side up natin!" saad ko habang binabaliktad ang pritong itlog.

We decided to not mention our current situation. That we just seize the moment, enjoy everything and be happy that we're together. All I know now is that, napawi lahat ng galit ko sa kaniya after that heartfelt confrontation earlier. I mean, his explanation could be true or made up, but regardless, I choose to believe in him.

Basta sa puntong ito, kakalimutan muna namin ang lahat. I want to experience what it means to be truly happy with him like we were before. Hindi ako sigurado sa estado namin ngayon pero alam ko sa sarili ko na nagkamabutihan na kami at nagkaroon ng closure. Though, the past won't be revive anymore but atleast we're good now.

I know, this is cheating, unfair and wrong. Pero lahat ng iyon ay gusto kong kalimutan at ipagpaliban muna. I just want this time for Enrique and my time alone.

Bahala na!

"Hmmm," he moaned in my neck. Nakakiliti talaga.

"Enrique, mas mabuti pa siguro maghanda ka na ng pinggan at kubyertos. Patapos na ako dito!" I suggested.

Pero ang totoo niyan ay nahihirapan lang akong tapusin ang gawain dahil distracted ako sa kaniya.

"Okay, okay," he chuckled then finally let go of me.

Nagtungo naman si Enrique sa lamesa at naghanda na siya ng pinggan at kubeyertos doon. Tuloy, hindi ko maiwasang mapangiti sa ginagawa niya. I was amazed watching him doing that.

"Why are you staring baby?"

"W-wala, wala. Malapit na ako dito!" saad ko atsaka itinuon ang atensyon sa pagluluto.

Nagluluto din naman ako para sa aming dalawa ni Angelo and he also hugged me that way pero bakit hindi ganito kasaya ang puso ko? I remember, tinutulungan niya pa nga akong magluto ng biko sa tuwing mapagplanuhan naming maligo sa ilog ng kaibigan niya at ng mga kaibigan ko. But, I never felt something so light that nothing matters anymore except the two us.

Iyon bang tipong handa akong sumugal sa mali basta siya... basta si Enrique! I don't know this. It's an odd feeling.

Nilagay ko ang huling pritong itlog sa plato atsaka dinala iyon sa lamesa kung saan nakahanda na ang mga kubyertos at kanin doon. I sense Enrique staring at me kaya kinunotan ko siya ng noo. Ngumisi lang din ito sa ginawa ko.

Baliw talaga!

"Napansin ko lang..." sambit ko habang inilagay ang ulam namin sa lamesa.

"W-what is it? Hmm?"

"Parang wala kang trabaho, ah. I mean, diba bumalik ka sa Manila para sa trabaho mo." Kasunod no'n ay ang pag-upo ko sa silya.

Magkaharap kami ngayon sa may kalakihang lamesa ng condo niya. At nasa gitna naman ang mga kubyertos, ulam at kanin.

"Nah, I don't want to. I rather stay here with you..."