Wishing for a Señorito (Masalanta #1) [COMPLETED]

Kabanata 19

Cheater

Matagal-tagal din bago tuluyang nawala ang mga luhang nagsipaglandasan sa mata ko. Well, the tears isn't there anymore but the pain... nandoon parin siya. Mabuti nalang at sa wakas, nagawa kong pakalmahin at tigilin sa pag-iyak ang sarili ngunit naninikip pa rin talaga ang dibdib ko.

Napapikit ako, "It's okay, Iz... Don't think about him. He's arrogant, heartless and you hate him so much... calm yourself..." kausap ko sa sarili.

"You're already happy with Angelo and so does him. Hindi ka nagseselos. Hindi ka insecure. Hindi ka naiinggit... Tarantado ang lalaki na 'yon! Gago! Baliw! Jerk! Hindi mo siya gusto! You hate him so much!"

It calmed me temporarily. Paunti-unti ay naibsan ang paninikip ng dibdib ko. Hinagod-hagod ko ang dibdib at huminga ng malalim. Inayos ko ang mukha at siniguradong walang bakas ng kung ano mang pag-iyak kanina.

Kailangan ko nang bumalik doon...

I need to go back...

Ngunit pagkabukas na pagkabukas ko ng pinto ay gano'n nalang ang gulat ko nang makita si Senyorito Enrique sa labas. Nakaabang at nakakunot ang mukhang nakatingin sa akin. Anong ginagawa niya rito? Narinig niya ba ako kanina? Did he?

Shit!

"A-anong ginagawa mo dito?" nauutal kong tanong. Kinakabahan na naman akong napatitig sa mga mata niya. It's dark and mysterious.

"Tsk!" tinulak niya ako papasok sa loob ng CR 'tsaka mabilis na isinirado ang pinto.

"W-what... are... you... doing?"

"Why are you crying, huh?"

"Pakialam mo! Umalis ka nga diyan babalik na ako—" he didn't let me finish. He grabed my shoulder at pinned me to the wall. His face is just few centimeter close to mine. Kunting-kunti nalang talaga, magkakadikit na ang mga mukha namin sa isa't-isa.

"What are those tears are for, huh? Iz?" mas kumunot pa ang noo nito.

"Bitiwan mo ako! Umalis ka nga!" I gave him an euectic look.

I even tried to push him in his chest but he's stronger. Ni hindi ko nga magalaw kahit kunti man lang ang matipunong dibdib nito. Parang bato ang tinutulak ko, hindi natitinag.

"I won't... you have to give me fucking answer first!"

"Umalis ka nga sabi! Babalik na ako kay Angelo. You jerk!"

Pilit kong kumawala ngunit hindi ko magawa. Nakakulong ako sa mga bisig niya.

"Why are you crying? I even heard you!"

"Bitiwan mo nga ako sabi, Senyorito! Babalik na ako kay Angelo. Kung hindi sisigaw ako ngayon—"

Hindi ko na natapos ang sasabihin sana nang bigla niya akong siniil ng halik. Sa una ay nagpupumiglas ako at pilit na itinitulak siya ngunit kalaunan ay nagustuhan ko ang halik na 'yon. Tumugon pa nga ako at hiniyaan ko si Senyorito'ng mas palalimin pa ang halikan naming dalawa.

There's something! There's something in his kiss that I couldn't find in Angelo. Iba ang halik nito, may nararamdaman ako. Nagugustuhan ko. Napapatugon pa nga ako. When infact, I should've not done this. Pareho na kaming may kanya-kanyang kasintahan. This is cheating!

"Hmmm!" hindi ko na mapigiling mapaungol.

He deepen the kiss even more. It feels rights. It feels the exact thing to do. Manloloko talaga ang puso... Ngunit hindi talaga 'to tama, unfair ito kay Valerie at Angelo. We shouldn't be kissing now.

Gamit ang natitira pang lakas, malakas ko siyang itinulak at laki ko namang pinagpapasalamat na nagtagumpay ako. Tuluyan na ngang naghiwalay ang mga labi namin sa isa't-isa. Mabilis kong pinahidan sa kamay ang basang-basa kong labi sa laway niya. Aaminin ko, gusto ko ang halik na 'yon, medyo nabitin ako... but it's not the right thing to do.