Psherëtimë dashurie | ✓

33

Me ndihmën e Siennës kishte zgjedhur fustanin që do të vishte dhe ishte duke u bërë gati. Fillimisht bëri një dush dhe pas tij aplikoi parfumin e saj. Së fundmi veshi një palë të brendshme joshëse dhe fustanin e kuq saten. Flokët i bëri me pak onde dhe kur u pa në pasqyrë e adhuroi veten sërish pas kaq shumë kohe.

- Perfekte. - i tha ai duke e përqafuar nga pas papritur dhe takoi shikimet e tyre nëpërmjet pasqyrës. Kaloi dorën pranë zonës së saj intime dhe një rënkim i lehtë i shpëtoi asaj prej buzëve.

- Arelio, sikur do hanim darkë?

- Për mua ti je darka. - i tha ai duke e puthur mbi qafë. - Eja, ndryshe do filloj të të shijoj që tani. - përfundoi fjalinë dhe dolën nga vila së bashku.

Gjatë rrugës nuk e ndau dorën prej kofshës së saj të zbuluar dhe e vërteta ishte që as ajo nuk donte ta bënte. Më në fund u gjetën përballë një godine të lartë.

- Këtu do darkojmë?

- Në katin e fundit.

- Pse çfarë ka kati i fundit? - i tha ajo kurioze.

- Do e shohësh. - i tha ai dhe e kapi prej dore duke u drejtuar brenda.

- Arelio... Unë i kam frikë ashensorët. - i tha ajo pa guxuar të hynte brenda.

- I thonë kati i 15 Val. Nuk mund të ngjitemi me shkallë deri atje. Eja brenda, - i tha ai duke e kapur nga dora. - Dhe më shiko vetëm mua.

Ideja funksionoi më së miri dhe fatmirësisht askush nuk ua ndërpreu atë puthje djallëzore midis sysh.

- Je gati? - i tha përpara se të dilnin dhe ajo pohoi.

Sapo dera e ashensorit u hap e gjeti veten në një kat të kufizuar vetëm nga xhama e pasqyra dhe të mbushur plot lule.

- Arelio kjo është... Magjike!

- Jo aq sa ty! - i tha ai duke u ulur së bashku me të në të vetmen tavolinë që ndodhej në tërë atë hapësirë. - Verë? - pyeti më pas dhe ajo pohoi.

- Si e gjete këtë vend?

- Duhet të falenderojmë Castelanon për këtë.

- A janë të zinj nga jashtë xhamat?

- Përse tjetër do të kisha sjellë këtu? - i tha ai duke i mbushur gotën me verë të kuqe dhe nxori nga xhepi i xhaketës që mbante veshur një kuti të vogël ngjyrë vishnje.

- Arelio... - nisi të flasë ajo por ai e hapi dhe u ul përpara saj në gjunjë.

- Besoj e ke kuptuar që nuk jam i mirë me fjalët, por a pranon të martohesh me mua Valeria Torres?

- Po! Një milion herë po! - tha ajo dhe pasi ai i vendosi unazën në gisht ju hodh në qafë dhe nisën ta putheshin si të ishin tharë për buzët e njëri tjetrit.

Gjithçka u shumëzua me zero për ta dhe e thelluan puthjen edhe më tej. Ndërkohë ai e mori dhe e uli mbi tavolinën ku ndodheshin vetëm shishja dhe dy gotat e verës së kuqe. Hapi këmbët e saj dhe duke ja rrëshqitur duart midis kofshëve arriti në zonën e preferuar të tij që nisi ta fërkojë dhunshëm dhe plot vrull duke dëgjuar melodinë e rënkimeve të saja.

- Arelio... Oh Zot!

- Je kaq e lagur! - i tha ai duke tërhequr fjongon e kuqe që i mbante fustanin lidhur pas trupit. Kaloi kokën brenda këmbëve të saja dhe me anë të saj ja zhveshi copën e rrëshqitshme nga trupi duke e lënë vetëm me të brendshme.

Futi njërin gisht brenda saj duke mënjanuar copën e rrobës mbi organin femëror dhe nisi ta lëvizë teksa me dhëmbë kafshonte nga sipër dantellës gjoksin e saj të plotë.

- Oh Zot! Arelio, do prishem...

- Mos. guxo.

- Nuk duroj dot!

- Kështu është kur bëhesh vajzë e keqe dhe më provokon çdo minutë e dashur. Mendove se harrova? - e pyeti duke shtuar edhe një tjetër gisht brenda saj. Më pas i gërrisi të brendshmet dhe u largua prej saj duke marr gotën e verës në dorë.

- Nuk je duke e bërë këtë... S'mund t'më lësh kështu.

- Kush tha që po të lë? - i tha ai duke nxjerrë pistoletën që mbante në xhep.

- Çfarë? Për çfarë dreqin e do atë? - e pyeti ajo e shokuar kur ai hoqi plumbat prej saj.

- Për këtë. - i tha ai duke e lëvizur armën që mbante në dorë tek zona e saj intime.

- Arelio... Oh Zot... mos bëj si i çmendur! Ajo gjë s'mund të futet brenda meje!

- Ashtu thua? - tha ai duke ja presuar brenda trupit dhe e lëvizte sa para pas.

- Ar...

- Të thash të mos luash Valeria. - i tha ai duke e gjuajtur fortë te të pasmet me njërën pëllëmbë ndërkohë që ja bëri gjak buzët nga të puthurat e kafshimet. Kur e pa që ajo u lodh e la në pozicionin që ishte dhe afroi karrigen duke u ulur ballë për ballë me këmbët e saja.

Nga ana tjetër ajo u çua dhe kapi flokët që kishte lëshuar bisht. Më pas u ul në gjunjë dhe ndërkohë që nuk ja ndante shikimin nisi t'i zbërthejë pantallonat që ishin gati në plasur.

- Dreq! - rënkoi ai sapo ndjeu lagështinë e gojës së saj t'i mbështillte organin e vet. Më pas ishte ajo që nisi zbërthejë kopsat e këmishës. Mori gotën e verës dhe e hodhi mbi kraharorin e tij. U ul në prehër dhe nisi t'i lërë puthje mbi muskujt e tij të mirëformuar. Ai pasi u rehatua më mirë nisi t'i ledhatojë lëkurën mbi shtyllën kurrizore. E kapi fortë nga flokët dhe nisi t'i kafshojë qafën në çdo cep pa pasur mëshirë. Më pas e lëshoi dhe me duar vendosi organin e vet brenda saj dhe e lëvizte nëpërmjet të pasmeve.

Rënkimet e tyre jehonin në gjithë atë hapësirë boshe dhe shiu që nisi e bëri akoma edhe më të bukur kiminë midis trupave të tyre që shkriheshin nën prekjen e njëri tjetrit.

- Valeria... - rënkoi ai përpara se të derdhej brenda saj ndërkohë që ajo kishte humbur nën atë harmoni kënaqësie.

Nisi t'i kafshojë gjokset e saja kurse ajo e dehur prej kënaqësisë mbahej fortë te shpatullat e tij të gjera. Ndaluan për të marr frymë dhe ashtu siç ishin, ai rrethoi belin e vet me këmbët e saja dhe shkoi pranë njerës nga pasqyrave të shumta. E la të lirë në këmbë që me zor i mbante dhe u vendos pas saj duke e futur sërish organin brenda.

- Oh Zot!

- Sonte rënko emrin tim e dashur! Zoti nuk mund të të shpëtoj dot. - ju përgjigj ai duke e kafshuar sipër shpatullës. - Hapi sytë dhe shikoje veten tek shkrihesh për mua!

- Nuk... mundem... - tha ajo dhe ai përshpejtoi brenda saj. - Oh dreq! Arelio... - vazhdoi me rënkimet duke hedhur vështrimin e vet në pasqyrë ku vuri re shëmbëllim e vet me flokët e shpupurisur, qafën e nxirë dhe thithkat e dala që dridhej si telat e një violine nën prekjen e tij.