PART 1: Stay With Me (ON-GOING)

CHAPTER 34

Zahaira's POV

Kaya lang kami pinapunta sa gymnasium dahil may mahalaga lang
ulit sinabi...

********

THURSDAY na at ngayon ang araw ng ensayo. Nagtipon-tipon na kami sa gymnasium, naghihintay ng bus na maghahatid sa amin sa University of San Jose. Kasama ko si Kristell sa
bus kasi billiards ang sport niya, si Enzo at Nathan naman ay sa basketball, at yung ibang mga ungas ay sa chess. Kanina pa kaming umaga dito, pero wala pa rin yung bus. Sinabi nila na hinatid pa raw muna yung mga taga-Luna University, kaya kami ay naghihintay pa rin, kahit na dapat kami na ang priority.

Tahimik lang ako sa gilid, hindi na nagpapapansin kay Enzo at sa iba pa. Hindi ko sila pinapansin para sa ikabubuti nila, matapos akong sabihan ng kaaway ko na kung hindi ako lalayo sa kanila, madadamay lang sila. Kaya kahit gaano ko gustong makipag-usap, pinili kong umiwas.

Si Kokoy, Zion, at Chad naman, lumipat ng upuan sa tabi ni Enzo, kaya lalo akong na-isolate. Sa totoo lang, mas madali na rin para sa akin. Di ko kailangan magpaliwanag o mag-isip pa. Nang dumating na ang bus, ako ang unang sumampa, hindi na tumingin sa likod.

Nang sumakay na ako sa bus, wala akong imik. Tumingin lang ako sa bintana habang nag-aantay ang iba pang sumampa. Naririnig ko ang tawanan nila Chad at Gab sa likod, kasama sina Kokoy, Zion, at Chad. Alam kong napapansin nila ang paglayo ko, pero mas mabuti na 'to. Mas safe sila kung lalayo ako, kahit pa alam kong iba ang iniisip nila tungkol sa mga kilos ko.

Habang umaandar na ang bus papunta sa University of San Jose, tahimik lang ako sa aking upuan. Nag-concentrate na lang ako sa mga eksena sa labas—mga puno, mga gusali, at mga sasakyan na dumadaan. Gusto kong mag-focus sa ensayo, sa taekwondo, at hindi sa mga distractions na dala ng sitwasyon. Pero kahit anong pilit kong magpaka-busy, hindi ko maiwasang mapaisip kung naiintindihan ba nila ang dahilan ng distansya ko.

Sa pagdating namin sa university, mabilis akong bumaba sa bus at dumiretso sa gymnasium. Nandun na ang mga organizers at nag-aayos ng schedule. Nakita ko sina Kristell na pumunta agad sa billiards area, habang sina Enzo at Nathan naman ay naglakad papunta sa basketball court. Nagpunta na rin ang mga ungas sa chess area. Ako naman, tumahimik lang at nagpunta sa side ng taekwondo.

Pagkatingin ko sa paligid, nakita kong busy na ang lahat. Isa lang ang nasa isip ko—kailangan kong mag-focus sa laro. Lumayo na ako para sa ikabubuti nila, at ngayon, kailangan kong siguraduhin na hindi ko sila madadamay.

Pagkarating ko sa taekwondo area, nagsimula na akong mag-warm up. Tahimik pa rin, iniisip ang mga susunod na gagawin. Ang hirap mag-focus nang tuluyan dahil alam kong nandiyan lang sila Enzo, at yung mga ungas na abala sa kani-kanilang sports. Pero kailangan kong ipagpatuloy ang plano ko — ang lumayo para hindi sila madamay sa mga problema ko.

Nakita ko mula sa malayo si Enzo na nakikipag-usap kay Nathan habang naghahanda sa basketball. Si Chad naman, mukhang seryosong nagre-review ng mga galaw sa chess. Gusto kong lapitan sila, magtanong kung kamusta na sila, pero alam kong hindi pwede. Pinili kong wag makialam, para na rin sa ikakabuti ng lahat.

Habang nagwa-warm up, bigla akong nakaramdam ng tapik sa balikat. Paglingon ko, isang kaklase ko mula sa taekwondo ang ngumiti at nagtanong, "Okay ka lang ba? Parang malayo ang iniisip mo."

Ngumiti lang ako nang bahagya at sinabing, "Oo, okay lang. Focus lang ako sa ensayo." Pero sa loob ko, iba ang takbo ng utak ko. Iniisip ko pa rin kung hanggang kailan ko magagawang lumayo sa kanila. Alam kong para ito sa ikabubuti nila, pero hindi ko maiwasang makaramdam ng bigat.

Shutanggala haysss..

Patuloy ang ensayo, pero hindi ko maalis sa isip ko sina Enzo at ang iba. Alam kong ginagawa ko 'to para sa kanila, pero parang ang hirap tiisin. Hindi ko na sila malapitan, hindi ko na sila pwedeng kausapin gaya ng dati. Nandiyan lang sila, pero parang ang layo-layo na.