တိုက္ခိုက္ေရးခန္းမမွာအခုမွစြမ္းအားနိုးထသည့္သူေတြကိုတျခားနည္းျပေတြနဲ႕အတူတူသင္ၾကားေပးေနေသာရိုစလင္မွာလည္းထိုကားေပၚအၾကည့္ေရာက္သြားကာသူမမ်က္ဝန္းထဲ၌အၿပဳံးရိပ္တို႔နဲ႕အရိပ္အေယာင္တခ်ိဳ႕လွ်င္ျမန္စြာျဖတ္ေျပးသြားေလသည္။
တိုက္ခိုက္ေရးခန္းမကအေျခစိုက္စခန္းရဲ႕ဝင္ေပါက္နဲ႕နီးတာမလို႔သူမကကားေပၚကဆင္းလာသည့္လူငယ္ေလးကိုရွင္းရွင္းလင္းလင္းျမင္လိုက္ရေလသည္။
အရပ္ရွည္ရွည္ပုံရိပ္တစ္ခုနဲ႕အတူတဖက္ကားတံခါးမွဆင္းလာေသာအရပ္ရွည္ပင္မယ့္စစ္ယူနီေဖာင္းဝတ္ဆင္ထားသည့္အမ်ိဳးသားေလာက္အရပ္မရွည္သည့္ပိန္သြယ္သြယ္လူငယ္ေလးကလည္းလိုက္ပါထြက္လာေလသည္။
ထိုလူငယ္ေလးကလူသားဟုဆို၍မရေလာက္ေအာင္ျဖဴေဖ်ာ့ေနေသာမ်က္ႏွာနဲ႕ေသြးဆုတ္ျဖဴေရာ္ေနေသာႏွခမ္းတို႔ကိုပိုင္ဆိုင္ထားကာသူ႕ရဲ႕အားနည္းသည့္အသြင္ေၾကာင့္လူတိုင္းကထိုေကာင္ေလးကေရာဂါသည္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ရမည္ဟုမွန္းဆလိုက္ေလသည္။
ဒါေပမယ့္ရိုစလင္ကေတာ့သူမျမင္လိုက္ရသည့္လူေၾကာင့္မယုံၾကည္နိုင္ျဖစ္သြားရကာတုန္လႈပ္သြားရေလသည္။
"ဘယ္...ဘယ္လိုျဖစ္လို႔....ရိုစလင္အဲ့ဒါနင့္အကိုလီရမ္မဟုတ္လား....သူ...သူကဘယ္လိုျဖစ္လို႔လူေကာင္းတစ္ေယာက္လိုျဖစ္ေနရတာလဲ!"
သူမသကဲ့သိုတုန္လႈပ္ေနကာထိတ္လန့္ကာေျပာလာေသာအသံတစ္သံကသူမေဘးကထြက္ေပၚလာတာမလို႔ရိုစလင္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ရိုလက္စ္ေက်ာင္းေတာ္မွာသာတက္ေရာက္ခဲ့သည့္သူမရဲ႕အတန္းေဖာ္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္လည္းျဖစ္ခဲ့ဖူးသလိုလက္ရွိသူမနဲ႕အတူတိုက္ခိုက္ေရးခန္းမမွာနည္းျပအျဖစ္ထမ္းေဆာင္ေနသည့္လီဗင္ျဖစ္ေနတာကိုေတြ႕လိုက္ရေလသည္။
သူတို႔နည္းတူပင္သူတို႔မ်က္စိေရွ႕မွာတင္ဇြန္ဘီအုပ္စုထဲက်သြားကာအသိစိတ္မရွိသည့္ဇြန္ဘီအျဖစ္ေျပာင္းလဲသြားသည့္လီရမ္ကအခုလိုလူေကာင္းတစ္ေယာက္လိုျပဳမူေနသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရ၍အံ့ၾသထိတ္လန့္ေနၾကသူေတြလည္းအေျမာက္အျမားရွ္ိေနၾကေသးေပသည္။
