တဖက္ကပိုင္ခန့္ကေတာ့မူးေနသည့္အတြက္အသိစိတ္လြတ္ေနေသာ္ျငားလည္းက်န္ရွိေနသည့္အသိစိတ္ေရးေရးကရင္းႏွီးေနသည့္အနမ္းအေငြ႕အသက္ေၾကာင့္စိတ္ဝိဉာဥ္ရဲ႕တုန္ခါသြားမႈကိုခံစားမိလိုက္ကာတုံ႕ျပန္အနမ္းေတြကိုပိုတိုးကာေပးလိုက္မိသည္။
ၾကာေလမေသြးနိုင္ေအာင္ဖက္တြယ္ကာနမ္းရွိုက္ေနေသာလူႏွစ္ေယာက္မွာပတ္ဝန္းက်င္ကိုေမ့ေလ်ာ့ေနၾကေလသည္။
ေစာဒီပသူ႕ခေလးငယ္ကအနမ္းကိုမတုံ႕ျပန္ေတာ့တာမလို႔မ်က္လုံးဖြင့္ကာၾကည့္မိေတာ့အိပ္ေမာက်ေနၿပီဆိုတာကိုေတြ႕လိုက္ရတာမလို႔အိေထြးေထြးႏွခမ္းေလးကိုလႊတ္ေပးလိုက္ကာခပ္ေသာေသာရယ္ေမာလိုက္မိေသာ္လည္းသူ႕ခေလးငယ္ကိုကုန္းပိုးကာထန္းေတာထဲကထြက္ကာ႐ြာထဲဝင္လာခဲ့လိုက္သည္။
"ေဟာ...ေမာင္ေစာဒီပေတာင္ေရာက္လာပါေပါ့လား...ဟင္...သားႀကီးကဘယ္လိုျဖစ္လို႔အဲ့ေလာက္ေတာင္မူး႐ူးလာရတာလဲ....အားနာလိုက္တာေမာင္ေစာဒီပရယ္"
ေစာဒီပသူ႕ရဲ႕အနာဂတ္ေယာကၡမႀကီးကိုၾကည့္ကာေခါင္းခါကာ....
"ရပါတယ္အေဒၚအားနာစရာမလိုပါဘူးဗ်...ဟို...ဦးေလးေရာမသိဘူးဗ်?"
"မင္းဦးေလးကလမ္းခင္းဖို႔အတြက္႐ြာထဲမွာအလႉေငြေကာက္သြားေနေလရဲ႕....ကူညီလက္စနဲ႕သူ႕ကိုအခန္းထဲလိုက္ပို႔ေပးပါအုံးကြယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ရပါတယ္အေဒၚ"
ေစာဒီပအေဒၚခင္ၿမိဳင္ေခၚသြားရာေနာက္လိုက္သြားလိုက္ေလသည္။
"အေမအကိုကဘယ္လိုျဖစ္လာတာလဲ"
ခင္ေလးၿမိဳင္ကထမင္းခ်က္ေနရင္းတန္းလန္းနဲ႕မီးဖိုေခ်ာင္ထဲကထြက္ကာေမးရသည္မလိုလက္ထဲမွာလည္းေယာင္းမႀကီးတကားကားနဲ႕ျဖစ္ေနကာၿမိဳ႕စားမင္းေက်ာေပၚႏွစ္ၿခိဳက္စြာအိပ္ေနသည့္သူမအကိုကိုၾကည့္ကာေမးလိုက္သည္။
"ဘာျဖစ္ရမလဲသမီးရယ္...ညည္းအကိုကထန္းရည္ေတြဘယ္ေလာက္ေတာင္ေသာက္ခဲ့သလဲမွမသိတာ...အခုေတာ့ေမာင္ေစာဒီပကိုအားနာစရာေတြျဖစ္ကုန္ၿပီးကြယ္"
ဒီပခြန္ေနာင္အျပင္ဘက္ကႂကြက္စီႂကြက္စီအသံေတြေၾကာင့္နိုးလာရကာဒဏ္ရာကိုဖိကိုင္ကာထထိုင္လိုက္သည္။
