"ရှင်လုပ်တာရှင်သိမှာပေါ့...ရှင်ပြောတော့ကျွန်မတစ်ယောက်တည်းကိုပဲသဘောကျတော့မှာဆို...ဘာလို့အဲ့ကန်ဆိုတဲ့ကောင်ကိုပလူးပလဲဆန်တဲ့စကားတွေပြောနေရတာလဲ!...ရှင်တွေ့တယ်မလား...အဲ့ကောင်နဲ့ဘရိုင်ဒန်ကရိုးရိုးသားသားခင်မင်မှုမဟုတ်ဘူးဆိုတာကို..."
"တွေ့တယ်လေ...အဲ့တော့?"
"ရှင်...ရှင်..."
"ကျစ်...ရိုစလင်ကငါကအစကတည်းကရည်းစားများတဲ့လူတစ်ယောက်အရင်ကမင်းကိုသဘောကျနေခဲ့လို့သာမင်းထက်သဘောကျရမယ့်လူမရှိသေးလို့သာမင်းသဘောအတိုင်းဖြစ်စေခဲ့တာအခုတော့အဲ့လိုရအုံးမယ်လိုမင်းထင်နေတာလား?...ငါ့မှာမင်းထက်သဘောကျရမယ့်လူရှိနေပြီး...ငါ့တို့လမ်းခွဲးကြမယ်"
"ရှင်ပြောတဲ့လူကအဲ့ကောင်ကန်မဟုတ်လား!...ဘာလို့လဲကျွန်မကရှင့်အနားမှာအကြာကြီးနေခဲ့ပေးတာလေ..အခုမှတွေ့တဲ့သူကိုဘာလို့တန်းတန်းဆွဲးဖြစ်သွားရတာလဲ!"
"အဲ့ဒါမင်းနဲ့မဆိုင်ပါဘူးမင်းမှတ်ထားဖို့ကကန်ကိုမထိနဲ့...ok...နောက်ပြီးငါအခုဒီအိမ်ကနေပြောင်းမယ်"
သူမကိုတွန်းတိုက်ကာထွက်သွားသည့်လူကိုကြည့်ကာရိုစလင်ရဲ့မျက်လုံးထဲအမုန်းတွေကဖြတ်ပြေးသွားသည်။
သူမရဲ့အကြံအစည်တွေကိုအမြန်ဖော်ရတော့မည့်ပုံပင်...
အဲ့ဒီကန်ဆိုတဲ့ကောင်ရောသစ္စာမရှိတဲ့အီဗန်ရောသူမလက်ထဲမှာသေရမယ်
ပြီးရင်ဘရိုင်ဒန်နဲ့အတူသူမရဲ့လှပတဲ့အချစ်ကမ္ဘာလေးကိုတည်ဆောက်မယ်
ရိုစလင်သူမလက်ထဲကဆက်သွယ်ရေးစက်ကိုကြည့်ကာတစုံတယောက်ကိုဆက်သွယ်လိုက်သည်။
.........
"ကိုကိုကျွန်တော်လည်းလိုက်ခဲ့မယ်လေ...နော်..ကျွန်တော်လည်းလိုက်ခဲ့မယ်..ခင်ဗျားကိုတစ်ယောက်တည်းစိတ်မချဘူးလို့"
သူ့ကိုအိပ်ရာပေါ်ကပေးမထဘဲအပေါ်မှတက်ခွကာဖိအိပ်ပြီးလည်တိုင်ကိုခေါင်းလုံးလုံးလေးဖြင့်ပွတ်သက်ကာချွဲလာသည့်ကောင်လေးကြောင့်ဘရိုင်ဒန်ခပ်ဟဟရယ်မောလိုက်ကာ
"ကိုယ့်ကိုစိတ်ပူစရာမလိုပါဘူးခလေးငယ်ရဲ့...ဒီမှာနေတာကပိုလုံခြုံတယ်အက်စစ်မိုးကဘယ်အချိန်ရွာမလဲဆိုတာမပြောနိုင်ဘူးလေ...ကိုယ်ကြားတာအရင်သွေးမိုးကဇွန်ဘီတွေကိုအဆင့်မြင့်ပေးပြီးပိုအားကောင်းစေပေမယ့်အခုအက်စစ်မိုးကဇွန်ဘီတွေကိုတောင်သတ်ပစ်နိုင်တယ်တဲ့....ဒါကြောင့်ကိုယ့်ကိုဒီမှာပဲစောင့်နေပေးနော်...နောက်ပြီးအီဗန်နဲ့ရိုစလင်ကိုလည်းသတိထားအုံးသူတို့နှစ်ယောက်ပုံကမူမမှန်ဘူး"
