အိပ္ခန္းက်ယ္ႀကီးထဲတစ္လွန္းခ်င္းေလွ်ာက္ကာဝင္သြားေသာလူႀကီးကမာလြန္းလို႔ေအာင့္ပင္ေနၿပီျဖစ္တဲ့အေကာင္ႀကီးကိုမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာသူ႕ခေလးေလးကိုသာမလန့္ေအာင္ႏွစ္သိမ့္ေပးေနေလသည္။
ပိတ္သြားေသာအိပ္ခန္းတံခါးေနာက္မွေနာက္ဆုံးေတြ႕လိုက္ရသည္ကာလီရမ္ကဘရိုင္ဒန္ရဲ႕လည္တိုင္ကိုသိုင္းဖက္ကာထားရင္းမွႏွခမ္းေတြကိုထိကပ္ေစလိုက္ေလသည္။
ထိုေနာက္တံခါးမႀကီးေနာက္ကြယ္မွအိပ္ခန္းေလးကအခ်ိန္အတန္ၾကာငလွ်င္ကြက္လႈပ္သြားေလသည္။
........
"ခ်စ္ေလး...မ်က္ႏွာလည္းမေကာင္းပါလား?....ေနမေကာင္းဘူးလား...ကိုယ္မနက္ကအရမ္းၾကမ္းလိုက္မိလို႔လား?"
အီဗန္ျပန္ေရာက္လာေတာ့ဆိုဖာေပၚထိုင္ကာအျပင္သို႔စိတ္လြတ္စြာေငးၾကည့္ေနသည့္ေကာင္မေလးကိုေတြ႕လိုက္ရတာမလို႔အနားဝင္ထိုင္ကာရင္ခြင္ထဲထည့္ဖက္လို႔ေမးလိုက္သည္။
ရိုစလင္ကသူ႕အေမးကိုမေျဖေသးဘဲသူ႕ရင္ခြင္ထဲဝင္တိုးကာ...
"အီဗန္...ကြၽန္မ...ကြၽန္မဒီေန႕ရွင့္အကိုကလီရမ္နဲ႕အရမ္းတူတဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကိုေခၚလာတာကိုေတြ႕ခဲ့တယ္...."
"ဘယ္လို?"
"ဟုတ္တယ္....သူ႕နာမည္ကကန္တဲ့....အီဗန္သူကလီရမ္မဟုတ္ေလာက္ပါဘူးေနာ္"
"ကိုယ္လည္းမသိေသးဘူးေလ..ဒါေပမယ့္သူကလီရမ္နဲ႕အရမ္းတူလို႔လား?"
"အင္း....အမႊာလို႔ထင္ရေအာင္ကိုတူတာ.."
"ဒါဆိုလီရမ္မွာအမႊာညီအကိုမ်ားရွိေနတာလား"
ရိုစလင္ကတခ်က္စဥ္းစားလိုက္ၿပီးေခါင္းခါကာ...
"မျဖစ္နိုင္ဘူး...လီရမ္ကသူ႕မိသားစုမွာတစ္ဦးတည္းေသာသားပဲသူ႕မွာအမႊာလုံးဝမရွိဘူး"
"အင္း...အဲ့ဒါဆိုဒီတိုင္း႐ုပ္တူတဲ့လူတစ္ေယာက္ပဲျဖစ္မွာပါအခ်စ္ရဲ႕...နာမည္တူမရွားလူတူမရွားဘဲေလ...လီရမ္ကဇြန္ဘီျဖစ္ေနေလာက္ၿပီးလို႔သူမ်ားသတ္တာခံခ်င္ခံလိုက္ရေလာက္ၿပီး...အဲ့ဒီကန္ဆိုတဲ့လူကလီရမ္ေတာ့မျဖစ္နိုင္ေလာက္ဘူး"
