ဒီပခြန္ေနာင္ေခါင္းညိမ့္ကာသူမေလးနဲ႕အတူဘုရားထဲကထြက္လာခဲ့လိုက္ကာကံ့ေကာ္ၿမိဳင္႐ြာထဲလွည့္ပတ္ကာလိုက္ၾကည့္ေတာ့သည္။
႐ြာထဲကအရာအမ်ားစုကိုေသခ်ာရွင္းျပေပးကာေက်းလက္အလွတရားေတြလိုက္ျပေနသည့္ၿမိဳင္ေလးကသူ႕မ်က္လုံးထဲမွာေတာ့အလွဆုံးျဖစ္ေနတာကိုသူမေလးသိမွသိပါ့မလားပါဘဲ....
"အကိုခြန္ေနာင္ဒါကညီမတို႔ငယ္ငယ္ကခဏခဏလာလာေဆာ့ၾကတဲ့ကုကၠိုလ္ပင္ႀကီးေလ...ညီမတို႔ငယ္ငယ္ကဆိုဘယ္လိုကစားနည္းပဲေဆာ့ေဆာ့ဒီအပင္ေအာက္မွာပဲေဆာ့ၾကတာ"
ခင္ေလးၿမိဳင္ေျပာေနရင္းမွငယ္ဘဝကိုျပန္အမွတ္ရသြားကာကုကၠိုလ္ပင္ႀကီးကိုေငးေမာၾကည့္ရႉလိုက္သည္။
ပူေလာင္လြန္းသည့္ရာသီဥတုမွာကုကၠိုလ္ပင္ေအာက္ကသာေအးျမေနသည့္အတြက္အမ်ားအားျဖင့္သူတို႔ငယ္ငယ္တုန္းကကုကၠိုလ္ပင္ႀကီးေအာက္မွာသာေဆာ့ကစားေလ့ရွိၾကကာငယ္ဘဝအမွတ္တရေလးေတြကတကယ့္ကိုေအာင္ေမ့ဖြယ္ပင္ျဖစ္ကာအလြန္ေပ်ာ္စရာေကာင္းခဲ့ေလသည္။
ဒီပခြန္ေနာင္ကၿမိဳင္ေလးရဲ႕စကားကိုေခါင္းညိမ့္ကာလက္ခံလိုက္ပင္မယ့္သူ႕စိတ္ထဲမွာေတာ့အေတြးတို႔ကလြန္ဆြဲေနေလသည္။
သူၿမိဳင္ေလးကိုခ်စ္ျမတ္နိုးသည္မွာၾကာေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္းသူမကိုဖြင့္ေျပာဖို႔သတၱိမရွိေသးေပ
သူမကလည္းသိတာမၾကာေသးသည့္သူ႕ကိုယုံၾကည္ပါ့မလားဆိုတာလည္းသူမသိေပ
အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္သူၿမိဳင္ေလးရဲ႕အခ်စ္ကိုရပါကဓားျပေခါင္းေဆာင္ဆိုသည့္ရာထူး
ဂုဏ္သိမ္ကိုစြန့္လႊတ္ကာသူမလက္ကိုတြဲလို႔မေကာင္းသည့္အလုပ္ေတြေရွာင္ဖယ္ကာသမာအာဇီဝက်က်သာလုပ္ကိုင္လို႔အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းျပဳေတာ့မည္လို႔ေတာင္ေတြးထားၿပီးၿပီျဖစ္ကာသူ႕အေနနဲ႕သူ႕မွာအခ်ိန္သိပ္မရတာမလို႔ၿမိဳင္ေလးကိုအခုပဲဖြင့္ေျပာရင္ေကာင္းမလားဟုေတြးေတာေနမိေလသည္။
ခင္ေလးၿမိဳင္ကတိတ္ဆိတ္ေနသည့္အကိုခြန္ေနာင္ကိုသတိထားမိသြားကာအေနာက္လွည့္ကာၾကည့္လိုက္ေတာ့တစ္ခုခုကိုအသည္းအသန္ေတြးေနသည့္ဟန္ေပါက္ေနသည့္အကိုခြန္ေနာင္ေၾကာင့္ခင္ေလးၿမိဳင္ၿပဳံးကာအသံကိုျမႇင့္လို႔ေခၚလိုက္သည္။
