ဗီလိန်ကြီးပြန်သွားပြီနောက်ပိုင်ခန့်ရဲ့နေ့ရက်တွေကသာသာယာယာပင်ကုန်ဆုံးသွားကာဘုန်းကြီးကျောင်းမှာသွားကူလိုက်သူ့တပည့်တွေနဲ့ထန်းတောသွားလိုက်ဖြင့်သာသံသရာလည်နေလေသည်။
ဒီနေ့တော့ခင်လေးမြိုင်ကအဖေ့ရဲ့အဖေသူတို့အဖိုးကလိုအပ်သည့်ဆေးမြစ်လေးတွေတူးပေးရန်သူတို့နှစ်ယောက်ကိုပြောထားသည်ဟူသည့်စကားကြောင့်ခင်လေးမြိုင်ဆေးမြစ်
တူးမှာကိုသူပါလိုက်သွားပေးရန်ပြင်ဆင်ရလေသည်။
ဒီတစ်ခေါက်ဆေးမြစ်တူးရန်သွားခြင်းကဇာတ်လိုက်ကိုရှာတွေ့မယ့်အခန်းဖြစ်နေတာမလို့ပိုင်ခန့်ကချောချောချူချူပင်လက်ခံလိုက်ခြင်းဖြစ်ကာဇာတ်လိုက်ကကျန့်ကောဟုတ်မဟုတ်သူလေ့လာသုံးသပ်ကြည့်ရအုံးမည်ဖြစ်သည်။
"အကိုရေနင်မိန်းခလေးမဟုတ်ဘူးနော်...နေ့တောင်မွန်းတည့်တော့မယ်ဘာတွေပြင်နေတာလဲမြန်မြန်လာပါဟ"
"လာပါပြီဟာ...နင်ကလည်းကိုယ့်အကိုကိုပြောမလို့ချည်းချောင်းနေတာပဲ"
ပိုင်ခန့်ပွစိပွစိရေရွတ်လိုက်ကာခင်လေးမြိုင်ရဲ့ခေါင်းကိုလက်ဆစ်ဖြင့်ခပ်ဖွဖွထုလိုက်သည်။
"ဟဲ့...ခလေးတွေ....."
"တောထဲသွားတာသေချာဂရုစိုက်ကြအုံးနော်နာမည်အရင်းတွေမခေါ်မိစေနဲ့...နောက်ပြီးခြင်းတောင်းမေ့မယ်နော်ပစ္စည်းတွေသေချာယူသွားတောအနက်ကြီးထဲမသွားနဲ့.....အမေပြောမှာဒါပဲမလား..သားကအလွတ်တောင်ရနေပြီ"
သူ့အမေစကားမဆုံးခင်ပိုင်ခန့်ကဖြတ်ကာအစကအဆုံးတစ်လုံးမကျန်သူ့အမေမှာနေကျအတိုင်းလိုက်ပြောကာမေးလိုက်လေသည်။
ခင်လေးမြိုင်ကတော့သူမအကိုစကားကြောင့်မထိန်းနိုင်စွာရယ်မောလိုက်သလိုဒေါ်ခင်မြိုင်မှာလည်းသူမသားကိုမျက်စောင်းဝံ့လိုက်ကာ...
"ဒီကောင်လေးတော့မအေကိုနောက်စရာများမှတ်နေလား..."
"ဟီး...အမေကလည်းသားကစတာပါ...အမေသားတို့ကိုစိတ်ပူလို့ပြောတယ်ဆိုတာသိပြီးသား...မွ...သွားပြီနော်အမေ"
ပိုင်ခန့်သူ့အမေရဲ့ဆုံးမစကားတသီကြီးမထွက်ခင်ကြိုပိတ်ကာချော့လိုက်ပြီးခင်လေးမြိုင်ကိုမျက်ရိပ်ပြကာလိုအပ်သည့်ပစ္စည်းတွေကိုနောက်ကျောလွယ်ပလိုင်းထဲကောက်ထည့်ကာဖိနောက်နဲ့တင်ပါးတသားတည်းကျနေအောင်နှစ်ယောက်သားပြေးထွက်သွားလေသည်။
