ပိုင္ခန့္အႀကီးလုံးစိန္ရဲ႕ေယာက်ာ္းကိုျပန္ေျဖလိုက္ကာဆက္ေလွ်ာက္လာခဲ့လိုက္သည္။
လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ေတြ႕သမွ်လူေတြရဲ႕အေမးကိုေျဖၿပီးေနာက္ပိုင္ခန့္
အာပင္အေတာ္ေညာင္းသြားရကာအိမ္ကိုျပန္ေရာက္မွသက္ျပင္းခ်နိဳင္ေလသည္။
"ဟဲ့....ခေလးေတြသူကဘယ္သူလဲဟဲ့"
"မသိဘူးအေမ...ေတာထဲမွာဒဏ္ရာေတြနဲ႕လဲေနတာေတြ႕လို႔ကုေပးရေအာင္ေခၚလာခဲ့တာ"
"အေဖေရာအေမ"
ပိုင္ခန့္ကဇာတ္လိုက္မကိုဧည့္ခန္းထဲဖ်ာခင္းခိုင္းကာဇာတ္လိုက္ကိုေပးအိပ္လိုက္ၿပီးေခြၽးေတြကိုသုတ္ကာေမးလိုက္သည္။
"မင္းအေဖကဟိုဘက္႐ြာကိုသြားတယ္ကြဲ႕....သူ႕သူငယ္ခ်င္းမဂၤလာေဆာင္ဆိုလားပဲ...ကဲကဲ....သားႀကီးသူ႕ဒဏ္ရာေတြကိုေဆးေၾကာေပးလိုက္အေမဒဏ္ရာေတြထဲထည့္ဖို႔ေဆးသြားေထာင္းလိုက္အုံးမယ္"
"ဟုတ္အေမ...အငယ္မငါ့ကိုေရေလးတစ္ခြက္နဲ႕ပဝါသန့္သန့္ေလးရယ္အခန္းထဲကအကၤ်ီအသစ္တစ္ထည္ရယ္ယူခဲ့ေပး"
"ဟုတ္အကို...."
ခင္ေလးၿမိဳင္ကေနာက္ေဖးအျမန္ေျပးကာေရခပ္ကာပဝါသန့္သန့္ရွာေဖြလိုက္ၿပီးအကို႔အခန္းထဲကအဝတ္အစားေတြကိုယူကာပိုင္ခန့္ထံအျမန္ေျပးေပးလိုက္သည္။
ပိုင္ခန့္ကဇာတ္လိုက္ရဲ႕ခႏၲာကိုယ္ေပၚကအကၤ်ီကိုခြၽတ္ေပးလိုက္ကာဒဏ္ရာေတြကိုပိုးမဝင္ေအာင္ေဆးေၾကာသန့္စင္ေပးလိုက္ၿပီးအဝတ္အစားျပန္ဝတ္ေပးကာၾကယ္သီမတပ္ဘဲဒီတိုင္းသာအေမေဆးယူလာမည့္အခ်ိန္ကိုေစာင့္ေနလိုက္သည္။
သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲခင္ၿမိဳင္ကေထာင္းထားသည့္ေဆးေတြကိုယူလာကာသူမသားႀကီးကိုကမ္းေပးလိုက္သည္။
ပိုင္ခန့္ကဇာတ္လိုက္ကိုယ္ေပၚကဒဏ္ရာေတြကိုေဆးထည့္ကာပိတ္စပါးပါးသန့္သန့္ျဖင့္စည္းေႏွာင္းေပးလိုက္ကာအဝတ္အစားကိုအျပည့္အဝဝတ္ဆင္ကာၾကယ္သီးတပ္ေပးလိုက္သည္။
"အကိုအခုဘာဆက္လုပ္ၾကမလဲ?"
ပိုင္ခန့္ေခါင္းသာကုတ္လိုက္ကာပုခုံးတြန့္လို႔ခင္ေလးၿမိဳင္အေမးကိုျပန္ေျဖလိုက္သည္။
