~ကြေးစား~Part-13
"သမီး ပိုးလွန်း"
"ဒယ်ဒီ ကယ်ပါအုံး ဦးကိုကယ်ပါအုံးဒယ်ဒီ"
ကျောင်းသွားခါနီးအချိန်ထိသမီးဖြစ်သူပြန်မလာတာမို့ ဦးတိမ်ညိုလိုက်လာခဲ့ခြင်း။
သမီးရဲ့ငိုသံကြောင့် ထစ်ချုန်းနေတဲ့အိမ်လေးထဲအမြန်ဝင်လာခဲ့မိသည်။
"ဘာမှမဖြစ်ဘူး မငိုနဲ့သမီး"
"ဦးကိုခေါ်လို့မရဘူးဒယ်ဒီ
ဦးကိုခေါ်ပေးပါအုံး"
ဦးတိမ်ညိုဖုန်းထုတ်ကာ အောင်ဘွားကိုဒေါက်တာခေါ်ဖို့လှမ်းပြောလိုက်သည်။
အောင်ဘွားလဲချက်ချင်းရောက်လာသည်။
"ဆရာကြီး ကျနော်ဒေါက်တာကိုဖုန်းဆက်ထားပါတယ်"
"အေး ထစ်ချုန်းနှလုံးမခုန်ဘူး"
"ဗျာ"
အောင်ဘွားလဲလန့်သွားရသည်။
မနေ့ညကအိမ်အနီးအနားမှ ပြသနာတစ်ခုဖြစ်သွားခဲ့တာမို့ ထစ်ချုန်းရောအောင်ဘွားပါ ပါဝင်တိုက်ခိုက်ဖြစ်ခဲ့သည်။
ထစ်ချုန်းဒဏ်ရာတစ်ခုခုများရလိုက်လေသလား။
ဒီကောင်ကတစ်ခုခုဆိုထုတ်ပြောတာမဟုတ်တော့ခက်သား။
ထစ်ချုန်းကိုယ်ပေါ်ကစောင်ကိုဆွဲဖယ်လိုက်သောအခါ မြင်မကောင်းလောက် ရဲပတောင်းခတ်နေသည့်သွေးများ။
ကိုယ်ပေါ်က ရှပ်အင်္ကျီအဖြူ သည်သွေးအရောင်များလွှမ်းလို့နေသည်။
ဝမ်းဗိုက်ကိုအုပ်ကိုင်ထားသည့်လက်ကိုဖယ်လိုက်တော့ အတော်အတန်နက်သည့်ဓားဒဏ်ရာ။
အဝတ်စတစ်ခုနဲ့ဖြစ်သလိုစည်းနှောင်ထားခြင်း။
ညကတည်းကထိုအတိုင်းရှိနေတာမို့ ဒဏ်ရာကသွေးထွက်လွန်နေတာဖြစ်လိမ့်မည်။
လက်ကောက်ဝတ်ကိုကိုင်ကြည့်တော့ သွေးခုန်နေသေးသည်မို့ မသေသေးတာကိုတော့ အောင်ဘွားသိလိုက်သည်။
နှလုံးခုန်ရပ်သွားတာကလဲ နာကျင်လွန်းတာကြောင့်ပဲဖြစ်လိမ့်မည်။
ပိုးလွန်းလေးကိုကြည့်လိုက်တော့ သူ့ပါးစပ်လေးကိုလက်နဲ့အုပ်ကာ အသံမထွက်အောင်ငိုနေသည်။
ဦးတိမ်ညိုကသူမကိုထွေးပွေ့ထားလျှက်။
"ဆရာကြီး ဒေါက်တာရောက်ပါပြီ"
အပြင်ကအသံကြောင့် အောင်ဘွားတံခါးသွားဖွင့်ပေးလိုက်သည်။
![ကြေးစား [Completed]](https://img.wattpad.com/cover/377231716-64-k429393.jpg)