isolation • dramione (türkçe çeviri)

Bölüm 9 - Venom / Zehir

(DÜZENLENMEDİ)

Draco kitabın yanında isminin yazdığı kısımdan başparmağıyla geçti ve kitabın kapağını eleştirel bir gözle, Granger'ın neden bu kitabı okuması için bu kadar heyecanlı olduğuyla ilgili bir ipucu bulmak için inceledi.

Kitap yeterince masum görünüyordu; kapağında siyah beyaz, hareketsiz bir Muggle fotoğrafı vardı. Fotoğrafın en önündeyse eğitimli görünen, siyahi bir adam vardı - giysilerine bakılacak olursa o da bir Muggle gibi duruyordu - yüzünde de bilge ve tecrübe dolu bir ifade vardı. Kitabın arkasını incelediğinde ise kitabın tam olarak bir otobiyografi olmadığını gördü, daha çok şu King denen adamın yazıları ve mektuplarının Carson adında başka bir adam tarafından düzenlenmesi ve bir araya getirilmesiyle oluşmuştu. Kitabın ne içerdiği hakkında tam olarak bir açıklama yoktu, ve bu onu sinir etmişti, ama Granger'ın bu kitapta ne bulduğunu gülünç bir şekilde merak ediyordu.

İnatçı bir öfkeyle kitabı bir kenara fırlattı ve yüzünü elleriyle kapattı; tırnaklarını kafa derisine gömdü ve bütün bunların ne zaman biteceğini merak etti. Granger'ın her sabahki gibi odasından çıkıp banyoya yöneldiğini duydu. Kafasını dağıtan rutinine ihtiyacı vardı, ve kızın kaçınılmaz seslerinin titreşimini daha iyi alabilmek için kafasını duvara yaslayarak her zamanki yerine çöktü.

Birkaç saniye sonra, tazyikli suyun müzikal sesi de kıza eşlik ederken, Granger çocuğun sağlıksız takıntısını beslemeye başladı. Başlarken sadece hafifçe iç çekmeler ve yeni uyanmanın getirdiği sesle birlikte mırıldanmalar vardı; daha sonra onu bu odaya geri sürükleyen crescendo* tarzındaki inlemeler bunlara eşlik ediyordu. Baş ağrıları gelen seslerle dinerken derin bir nefes aldı ve seslerle sersemlemeye hazırlandı.

Her zaman yaptığı gibi.

Ama...

İçinde bir şeyler oldu; karnının altında, bacaklarının arasına hızlı ve hevesli bir kan gönderen ılık bir hareket. Bu hissi iyi biliyordu, ama bunu yaşamayalı çok uzun bir süre olmuştu; bir adamın ölümünü planlamak bütün aklını işgal etmiş ve rahatlamanın herhangi bir düşüncesini bile kafasından silmişti, ve altı ay boyunca saklanmak da pek bir işe yaramamıştı.

Hâlâ Granger'ın inlemelerinde kaybolmuşken eli içgüdüsel olarak altında büyüyen şişliğe gitti. Parmakları neredeyse tatmin edici bir şekilde şişliğin üzerinden bile geçmemişken bir anda gözleri fal taşı gibi açıldı ve korku dolu bir yüz ifadesiyle elini hızla yanına çekti. Vücudunu hiç de asil olmayan bir şekilde duvardan ayırdı ve kulaklarını sertçe elleriyle kapattı. Şokla ve kendinden iğrenmiş bir şekilde titrerken gözlerini kapatıp dişlerini gıcırdatarak kızı duyularından dışarı atmaya çalıştı.

Yatağının ucunda sarsılan bir dağınıklık halinde, ana kapıdan gelen ses, parmaklarının arasından kayıp kızın dersleri için dışarı çıktığını haber vermeden önce hareket etmedi, hareket etmeye cesaret edemedi. Şimşek fırtınası gözlerini açtı, göğsü panik ve iğrenmeyle inip kalkarken kolları sonunda başının iki yanından yatağa düştü.

Burada ne CEHENNEM dönüyordu?

Alnı ter damlalarından parlıyordu, ve bu utanç verici olayla nefes alış verişi gereğinden fazla hızlandığından boğazı tahriş olmuş ve kurumuştu. Kendini kirli hissediyordu, vücudunun o lanet olası sürtüğe karşı tepkisinden lekelenmiş hissediyordu. Merlin'in mezarı adına, problemi neydi? Psikolojisi Granger-istilası altında olan bu yerde bu kadar iğrenç bir şekilde tepki verecek kadar mı kötüleşmişti?

HAYIR!

Hayır.

Hayır, bu hiçbir anlama gelmiyordu. Hiçbir kahrolası anlama.