ඉස්කෝලේ ඇරිලා මං මේ ගේට් එක ළඟට වෙලා බලාගෙන ඉන්නෙ නුදේන් අයියා එනකන්. මොකද ඉතින් මං තනියම යන්නම් කිව්වම මූ මට බැන්නනෙ තනියම යන්න එපා ඌ එනකන් හිටපන් කියලා. හිතුවද දන්නෑ මං පොඩි එකෙක් කියලා... ඒක නිසා මං දැන් පැයක් තිස්සෙ ඉඳන් මෙතන ඒත් තාම මේ මනුස්සයා තියා උගේ හෙවනැල්ලක්වත් නෑ. ඔව් ඉතින් ඉස්කෝලේ මහ ලොකු හෙඩ් පිපෙට් නේ. තියන ඔක්කොම වැඩ රාජකාරි ඉවර කරලා එන්නත් එපැයි... හිටගෙන ඉදලා මගේ කකුල් දෙකත් රිදෙනවා අප්පා දැන් නම්.
.
.
.
.
.
.
ටිකක් වෙලා යද්දී මං දැක්කා ඈතින් නුදේන් අයියා එනවා අදීශ අයියයි සයාශ් අයියයි එක්ක. දැන් ද දන්නෑ මෙයාට මාව මතක් උනේ...
"ආහ් මල්ලි... මොකො මේ මූනත් දෙහි ලෙල්ල වගේ කරගෙන..."
මං ගාවට එන ගමන් සයාශ් අයියා එහෙම ඇහුවත් මං අනිත් පැත්තට එයාටත් රවාගෙනම අහක බලාගත්තා.
"මොකද මේ ම්ම්..."
මේ අනිත් එකා !!.. පරක්කු වෙලා ඇවිල්ලා දැන් අහනවා මොකද මේ කියලා... මෙයාට නිකමටවත් මතක් උනේ නැද්ද දන්නෑ මං මෙතන මෙයා එනකන් බලන් ඉන්නවා කියලා. මං ඉතින් නුදේන් අයියටත් රවලා අහක බලාගත්තා. ඒත් මූ මගේ එහාපැත්තෙන් ඇවිත් හිටගෙන මගෙ මූනට එබුනා.
"නිලස් !... මොකො මේ..."
"මොකද මේ කියලා අහන්නෙ අයියේ... මං දැන් පැයක් තිස්සෙ ඉඳන් මෙතන ඉන්නෙ... නිකමටවත් මතක් උනාද මං මෙතන ඉන්නවා කියලා... එක්කො මට තනියම යන්න දෙන්න ඕන එහෙමත් නැත්තම් ඔයා කලින් එන්න ඕන. මොකද ඉතින් තනියම යන්න බැරි තරම් මං පොඩි එකෙක් නෙවෙයි නෙ ම්හ්ක් !.."
මං බැනගෙන බැනගෙන ගිහින් එයා දිහා බැලුවම මූ ඉන්නවා අත් දෙකත් බැඳගෙන කට කොනේ හිනාවකුත් දාගෙන. ඒ අස්සෙ මට පේනවා අදීශ අයියයි සයාශ් අයියයි නම් බොහොම අමාරුවෙන් හිනාව කාගෙන ඉන්නෙ කියලා.
"ඉවරද දැන්..."
"මොනාද ඉවර ද අහන්නේ..."
"වට්ටි අම්මා වගේ කියවලා ඉවර ද කියලා ඇහුවේ..."
ඈහ් !! දැන් මූ මේ මටද වට්ටි අම්මා කියලා කිව්වෙ.. මහ ඕන්නෑ අප්පා මට නම් මෙයාව..
