"අම්මේහ්.. මගේ අනිත් මේස් එක කොහෙද..."
"කබඩ් එකේ ඇති චූටි"
"අනේ එතන නෑනෙ අම්මේ හොයලා දෙන්නකෝ"
"පොඩ්ඩක් හොයලා බලන්න ළමයෝ බොරුවට කෑගහන්නෙ නැතුව"
"අනේ අම්මේ බැනියමත් නෑනෙ..."
"චූටි !! දැන් මගෙන් ගුටි කනවා ඈ"
අපේ අම්මත් හරි නරකයි අප්පා. මං අහන්නෙ පොඩ්ඩක් ඇවිල්ලා හොයලා දීලා ගියානම් මොකද වෙන්නෙ. තාත්තා හිටියනම් මෙහෙම වෙන්නෑ අප්පා මට. තාත්තා උදේම එයාගේ ඇදුම් මදින වෙලාවට මගේ ඇදුමුත් ගානට ලස්සනට මැදලා තියනවනේ. මගේ වෙලාවට තාත්තත් අද උදේම වැඩට ගියානේ...
"චූටි... තාම ලෑස්ති වෙනවද ළමයෝ... ඉක්මනට එන්න පරක්කු වෙලා තියෙන්නෙ"
මං ඉතින් අල්මාරිය සම්පූර්ණයෙන් බිමට ඇදලා අස්සෙ තිබ්බ බැනියමකුත් හොයාගෙන යුනිෆෝම් එකත් ඇදගෙන පාට දෙකකින් මේස් දෙකකුත් දාගත්තා. නැත්තම් ඕක හොය හොය ඉන්න ගියොත් මට තවත් වෙලා යනවා. කොහොමත් දිග කලිසම් අදින නිසා මේස් දෙක පේන්නෙ නෑනෙ ඉතින්.
"චූටි..."
"මේ එනවා අම්මේ..."
දෙවනි පාරටත් අම්මා කතාකරනවා ඇහුන නිසා මං ඉක්මනට කොන්ඩෙත් හදාගෙන පර්ෆියුම් ටිකකුත් හලාගෙන පහලට ගියා.
"මං යනවා අම්මා..."
"පරිස්සමින් ගිහින් එන්න පුතා"
අම්මටත් වැදලා මං බස් හෝල්‍ට් එකට එනකොටත් සෙහසුයි පහනුයි දෙන්නා ඇවිල්ලා හිටියා. අපි තුන්දෙනාම බස් එකේ ඇවිත් ඉස්කෝලේ ලඟින් බැහැගත්‍තා. කොහොම හරි අදනම් පරක්කු වෙන්නෙ නැතුව ඉස්කෝලෙට එන්න පුළුවන් වුනා. අපි තුන්දෙනා ඉස්කෝලේ ඇතුලට යනකොට ජූනියර් ප්‍රිෆෙක්ට් බෝඩ් එක ළමයින් ගෙ බෑග්ස් චෙක් කරනවා, හෙඩ් බෝඩ් එකත් ඉන්නවා පැත්තකට වෙලා අතුත් බැඳගෙන. කොහොමත් එයාලා දැන් ඕවට සම්බන්ධ වෙන්නෙ නෑනේ... එයාලා කරන්නෙ ජූනියර් බෝඩ් එක හරියට ඩියුටි කරනවද කියලා බලන එක. නුදේන් අයියා නම් ඉන්නවා සුපුරුදු ලෙස රකුසු මූනත් දාගෙන... කොහොම හරි අපි තුන්දෙනත් බෑග් චෙක් කරගෙන යද්දී මං දැක්කා නුදේන් අයියා මේ පැත්ත බලාගෙන ඉන්නවා. පොඩ්ඩක් හිනාවෙයන්කො මනුස්සයෝ උදේ පාන්දර ඔරවගෙන ඉන්නෙ නැතුව හුහ් !... එයා ඉතින් උදේ පාන්දර රවාගෙන හිටියට මට එහෙම ඉන්න බෑනෙ, මං ඉතින් අයියත් එක්ක හිනාවුනා.
