[The Wrongful Desire] រដូវកាលទី២

ភាគ៣:មុននេះយើងនិយាយដល់ណាហើយ?

ជាច្រើនថ្ងៃកន្លងផុត

យប់នេះមេឃងងឹតស្លប់អាប់ស្ទើរតែគ្មានពន្លឺព្រះចន្ទសោះ មិនយូរប៉ុន្មានផ្គរលាន់គ្រឹមៗឡើងមកមុននឹងបង្អុលទឹកភ្លៀងចុះមកធ្វើអោយអ្នកដែលគេងលក់ស្លុងក្នុងដំណេកត្រូវភ្ញាក់ដឹងខ្លួនឡើងមកពេលមានអារម្មណ៏ថាបាត់អ្នកដែលខ្លួនបានគេងអោបកាលពីក្បាលព្រលប់

"ថេយ៏...."ជុងហ្គុកបន្លឺហៅភរិយាតិចៗតែពុំមានការឆ្លើយតបត្រលប់មកវិញសោះទើបប៉ើងភួយចេញពីខ្លួនចុះមករកតែពេលមិនឃើញវត្តមាននាយតូចនៅក្នុងបន្ទប់សម្រាកទាំងមូលទើបគេរហ័សចុះទៅរកនៅខាងក្រោមយ៉ាងលឿន សុខៗក៏បាត់មិនអោយគេភ័យបានយ៉ាងម៉េច?

ចុះមកដល់ក្រោមកាត់ចង្ក្រានបាយក៏ឃើញស្រមោលនរណាស្ទុងអង្គុយលើកៅអីនៅក្បែរទូរទឹកកក ទើបត្រូវដើរចូលទៅមើលក៏ត្រូវធូរទ្រូងខ្សាកពេលឃើញថាគ្មាននរណាឆ្ងាយទៀតក្រៅពីថេយ៉ុងនេះឯង

"យប់អាធ្រាត្រម៉ោង១ម៉ោង២ភ្លឺអូនចុះមករកអីថេយ៉ុង?? "ជុងហ្គុកសួរនាំហាក់ហួសចិត្តមិនតិចតែថេយ៉ុងបែរជាបើកភ្នែកមើលគេភ្លឹសៗហើយក៏ញញឹមលើកប្រអប់ផ្លែឈើចម្រុះក្នុងនោះបង្ហាញ

"អូនឃ្លាន គេងមិនលក់ទើបចុះមករកអីញ៉ាំ"ថេយ៉ុងនិយាយប្រាប់មុននឹងត្រូវជ្រួញចិញ្ចើមពេលជុងហ្គុកលើកដៃក្តិចថ្ពាល់ខ្លួនមុននឹងដាក់ខ្លួនអង្គុយក្បែរ

"បើឃ្លានអូនអាចដាស់បងបានទេតើស! ហើយនេះចុះមកថែមទាំងមិនបើកភ្លើងទៀត...ដឹងថាបងបារម្ភដែរទេ?"ឃើញទឹកមុខជុងហ្គុកពិតជាភ័យពិតមែនទើបអ្នកដែលញុកផ្លែឈើញ៉ាំឡើងប៉ោងមាត់ក៏លើកដៃទាំងសងខាងមកក្រសោបផ្ទៃមុខសង្ហារថ្នមៗ

"ភ័យខ្លាំងទេ?"លឺគេសួរឌឺបែបនេះក្នាញ់ខ្លាំងណាស់ ទើបអត់មិនបាននឹងអោនទៅថើបបបូរមាត់ដែលទំពារញាប់ឆ្មេញនោះបន្តិច

"អូនឧស្សាហ៏ឃ្លានយប់ឡើងបែបនេះ បងគួរតែធ្វើអ្វីទុកក្នុងទូរនោះយប់ក្រោយៗអូននឹងពិបាករករបស់ញ៉ាំ"

"បងចេះតែឆាបន្លែមួយមុខនឹង?អូនមិនចង់ញ៉ាំឆាបន្លែពេលនេះទេ"ថេយ៉ុងនិយាយលេងសើចមុននឹងត្រូវស្ងាត់វិញពេលជុងហ្គុកញញឹមឆ្មក់ថើបថ្ពាល់ខ្លួនបន្តិចងើបដើរទៅបើកទូរទឹកកកយកគ្រឿងផ្សំប៉ុន្មានមុខចេញមកមានគ្រាប់ជីផងទឹកដោះគោ នៅទាញចានផ្លែឈើដែលគេកំពុងញ៉ាំមកទៀត