Büyük Değişim

GERGİN BASKETBOL MAÇI

Hepimiz masada oturmuş yemek yiyorduk. Daha doğrusu yemeğe çalışıyorduk çünki ortamda gerici bir gerginlik vardı. Her kesin üzerinde ciddiyet, gerginlik ve merak olduğundan bu dışarıyada yansıyordu tabii.

Sağımda oturmuş Yağız, gergince haraketlendi. Koray abimin bakışlarına mağruz kalınca notmaldi.
Koray abim deminden beri Yağıza ters bakışlarını göndermiş ve hiç yemeğine dokunmamıştı. Yağızsa masum masum kucağındaki ellerine bakmaya devam etmişti ama şuan o'da Koray abime bakmaya başlamıştı.

Koray abim derin bir nefes alarak masaya dirseklerini koydu ve ellerini birleştirdi. "abicim bak. Sakince soruyorum. Ne yaptın? Bak söyle kızmiycam. Ama söyle"

Koray abimin konuşmasıyla masadaki tüm gözler onu buldu. Bense bakışlarımı Yağıza çevirdim. Yüzünde kırgınlık vardı. Kahrolası Koray. Çocuk dahada üzülüyor böyle yaptığında. Daha dün konuşmuştuk ya.

"Ben bir şey yapmadım" fısıltı gibi çıkan sesine karşı hırladı Koray abi. "Geberticem oğlum seni. Ne yaptığını öğrendiğim an, işte o zaman kurtulamayacaksın"

"Öfff! Yeter be! Kesin sesinizi! Aaaa. Kapatın bu konuyu. Kaan seninle hiç tam anlamıyla oturupta konuşamadık. Ee nasılsın bakalım ablasının gülü?"

Su ablamın neşeyle, gülümseyerek konuşması tüm gerginligi alıp götürmüştü resmen. Bende gülümsedim.

"İyiyim abla sen nasılsın?"

Çatalını bırakıp tamamen bana odaklandı. Isınıyordum bu aileye lan.
"Bende iyiyim sağol. Eee sevgilin var mı bakayım?"

"Aman aman. Ne sevgilisi ya? Anlaşamıyorum ben kızlarla. Hep bir naz hep bir naz. Anlayamıyorum onları. Ne istedikleri belli değil."

Soner abim ve Koray abim kahakaha atmaya başladığında Koray abime şaşkınlıkla baktım. Bipolar mı ne?

"Kaan alırım şimdi seni ayağımın altına. Bende kızım lan!"

"Aaaa doğru sende kızsın. Lanlı manlı konuşuyon ya unutmuşum afedersin" diğerleri hatta bu sefer Savaş abimde kahkaha atmaya başladıklarında Su ablam tek kaşını kaldırıp bana bakmaya başladı.

"Ablanı tek mi gördün sen bakayim? Onun arkasında dağ gibi ben varım. Sataşma ablana"

Üzgünüm ama icimdeki enerjiui bastıramıyorum. Özür dilerim Açelya yenge.

"Eee şey...boyun pek dağ gibi durmanı sağlamaya bilir ama sorun değil. Sen arkadan el sallarsın ben anlarım ablama sataşmamam gerektiğini"

Ve yine kahkaha sesleri. Sanki büyük bir törende konuşma yapmışım gibi. Susun lan.

Savaş abimde bu sefer tek kaşını kaldırıp bana ters ters bakmaya başladığında hiç beklemedigim şey oldu. Su ablam, Açelye yengem ve Savaş abimde kahkaha atmaya başladılar.

Açelya yengem kahkahasını durdurup bana döndü ve "yaaa boyumla alay etmeeeee"

"Merak etme yenge. Ben dururum arkanda dağ gibi"

Yine kahkaha atmaya başladıklarında bende güldüm. Genel olarak gülmezdim ama bu sefer gercek anlamda gülmüştüm. Sıcak bir aile ortamıydı bu.

"Bu gün basketbol maçı var. Takımdan biri gelemeyecekmiş. Kaan takıma katılmak ister misin?"

Koray abimi başımla onayladım. Aralarında her an çıka bilecek kavgayı durdururdum en azından.

"Güzel. Hadi hazırlanın"

Ben ilk defa neşeyle kalkıp odama doğru yürürken, Yağız ruhsuz ve donuk bakışlarla yavaş adımlarla ilerledi. Onu beklemeden hemen yukarıya çıkıp odama geçtim ve siyah basketbol takımımı giymeye başladım. Saçlarımada siyah bandanamı taktıktan sonra...oh mis. Havalıyım lan ben. Her kes cazibeme aşık oluyor ama kimseyle çıkmıyorum. Aslında eskiden evden hiç çıkamadığımdan sevgili yapamazdım. Tek bir defa yaptım. Ondada dayak yediğim için kızla görüşemediğimde bir ton laf etti. Eee ben durur muyum? Tabii ki hayır. Ayrıldık bitti.