The Last Maidservant of the Weakest Kingdom |Multiworld's Secret| [BL]

Chapter 32

Adrahasis

"Class dismissed, don't forget all the things I taught you, okay?" I said while smiling. They thanked me altogether that made my smile widened more. I immediately readied all the books and carry them, I sighed deeply.

At least they listened and I hope they will follow all the rules and I wish that they won't violate them. I don't want them to get hurt just because of a mere reason, and I don't want that old hag steal their dreams and freedom.

And of course, my discussion about mages.

"Teacher Adrahasis," napatingin ako kay Selsa, ang babaeng tinuru-turo ako kanina na ngayo'y parang estudyante na hindi na makabasag pinggan. Ngumiti ako sa kaniya dahil alam ko kung gaano siya katakot kanina na halos makalimutan niya ng huminga at magsalita sa klase.

"Bakit Selsa? May problema ba? May bagay ka ba na gusto pang itanong?" I softly asked back but she just shook her head and then stared at me with those puppy eyes. She's actually pretty, her green short hair defines her beauty and magic where she can manipulate nature's power just like Sophus the fucker.

"I-I just want to apologize Sir, ahm, for my behavior. And I want to apologize in behalf of them too, sir. We judged you so quick." She apologized that made me nodded, I want to hold her hands and tap her head but I can't because of the books I am carrying. I just showed her my sincere smile.

"No worries, I understood. We have different perspectives and judgments in life, let's just be fair and value the lesson we got after what happened, hmm?" She nodded.

"Thank you po talaga. Magsisikap po kaming lahat at gagawin namin ang nararapat para maging katulad ninyo."

"That's right and don't forget okay? Huwag niyong sasabihin kung ano ang nangyari dito sa loob, kayo lang ang masuwerteng nakaalam sa kung ano talaga ang totoong lakas ko." Ngumiti ng malapad si Selsa at mabilis na tumango. Napailing na lang ako. "Kailangan ko ng umalis, may lalakarin pa 'ko. Mag-aral kayo ng mabuti." Dagdag ko pa.

"Bye po, sir!" Huminga na lang ako ng malalim at hindi na nagsalita pa. Lumabas ako ng room at agad lumayo sa lugar na 'yon.

Hindi ko alam pero parang nagbago ang timpla ng hangin, hindi naging maganda ang pakiramdam ko nang makatapak ako sa labas. Pakiramdam ko kasi parang may nagmamasid kaya hindi ko alam kung anong gagawin ko! Nananaas ang balahibo ko sa batok dahil sa isiping baka nandito na ang mga wizards na naghahanap sa akin... at sana naman ay hindi sila makapasok rito. Ibang usapan na 'yon kapag nangyari ang kinakatakutan ko.

Pagdating ko sa office ng mga professors, napansin kong parang nagkakagulo sa loob. Bukas ang pintuan kaya kitang-kita ko mula rito ang mga ginagawa nila sa loob. Kitang-kita ko ang mga nag-aalala nilang mga ekspresiyon at ang iba pa ay parang hindi mapakali at lakad ng lakad sa iisang espasiyo lang.

Mukhang naramdaman nila ang presensiya ko kanina, mukhang naramdaman ata nila ang mahika ko kanina!

That room is soundproof and it's sealed, so anyone who's using magic inside the room as well ay hinding-hindi mararamdaman ng mga nasa labas. Pero dahil sa nasobrahan ang pagpalabas ng enerhiya at mahika ko, mukhang nabulabog ko ata ang buong akademya! At siguro, mas lalong malalaman ng mga wizard na 'yon kung nasa'n ako!

"Adrahasis," I was stiffened when I heard that familiar voice and I don't have time to get mad because I just realized that what I did is too much! I stared at Critticcuss serious face and that made me stopped. "We have to talk, right fucking now." He seriously added.