The Last Maidservant of the Weakest Kingdom |Multiworld's Secret| [BL]

Chapter 37

Adrahasis

Huminga ako ng malalim habang iniisip kung paano ko malulutas ang problemang 'to na hindi mabubulabog ang buong akademya. Dahil kapag nangyari 'yon, lahat ng mga inosenteng estudyante ay madadamay at ang kani-kanilang mga pangarap na maging isa sa mga malalakas na wizard sa mundo ay mawawasak. Kapag nalaman ng matandang 'yon kung sinu-sino ang pumatay kay Selsa, hindi lang isa ang mapapahamak... nasisiguro ako do'n dahil nasa dugo niya na ang pumatay at ang maging isang nilalang na walang awa!

"Are you really sure about this, Hasis? Are you really going to reveal their evilness?" Critticcuss seriously asked and that made me feel so hurt knowing that those killers will probably meet their end. I don't know what kind of end that they will meet but I know for sure, it will be a huge punishment that they won't forget even in afterlife.

I'm fucking hurting but I can't do anything about it! I didn't know that those wizards can do such thing! I didn't know that they will show their true colors behind those fake smiles! They pretended so well, they acted so fucking good!

"Kung hindi ko 'to gagawin, mas lalong magiging halimaw ang tatay mo kapag nalaman niya ang nangyayari ngayon. Kaya Critticcuss, pigilan mong malaman niya ang nangyari, pigilan mo habang hindi pa natin nakukuha ang tamang sagot." Seryosong anya ko sa kaniya. Alam kong malaking bagay ang hinihingi ko sa kaniya lalo na't sariling ama niya ang pinag-uusapan rito. Pero kung hindi niya ako matutulungan, wala akong magagawa kun'di gawin ng mag-isa ang mga bagay na 'to.

He sighed so deeply and stared at me like I was a puzzle that he need to solve. As usual, he can't read me.

"Fine, I won't tell him and I will prevent him from knowing what happened. Just... just take care and do the right thing, this will be the last time that I will help you." I narrowed my eyes because of what I've heard from him.

Gago ba siya?

"Critticcuss, hindi kita pinilit na tulungan ako mokong ka. Ikaw ang kusang tumulong kaya hindi ko kasalanan na nadamay ka sa gulong 'to. Kaya huwag mong iparamdam sa'kin na parang gustong-gusto ko ng tulong mong ina ka!" Inis kong sambit sa mokong pero ang gago, ngumisi lang sa akin na siyang dahilan kung bakit ako napailing.

Ano pa nga bang aasahan? Siya na 'yan eh, gago 'yan at nakakaputanginang kausap!

"Inang 'yan, bakit na lang ba ako laging talo sa'yo?" Bulong niya pero hindi ko na lang pinansin kahit alam kong sinasadiya niyang iparinig sa'kin.

Tumingin ako sa maaliwalas na kalangitan kung saan ang araw ang siyang nagbibigay ng kaluwalhatian at liwanag sa mundo ngayon. Kung hindi lang dahil sa krimen na 'to, baka nagpapahinga na ako ngayon at dinaramdam ang magandang tanawin ng malawak na field at ang preskong hangin.

"Tinawag mo na ba sila? Teka, sinabihan mo rin ba sina Professor Cyle at Professor Rica? Kailangan nando'n sila at nang malaman rin nila kung sinu-sino ang pumatay." Diretso kong tanong sa kaniya na siyang agad niya namang ikinailing. Pinanuod ko siyang ipinasok ang dalawa niyang kamay sa mga bulsa ng kaniyang pantalon at taas-noo akong kinindatan.

Gago talaga!

"Lahat nagawa ko na, tinawag ko na ang mga estudyante na 'yon. Teka, silang lahat ba? Tama, 'yon nga." Huminga na lang ako ng malalim at tumingin sa hallway. Nasa exclusive villa niya kasi ako at wala akong choice kun'di dito matulog, binantaan ba naman ako ng gago na siya ang magsisiwalat sa mga pumatay sa buong akademya? Edi sobrang laking gulo no'n!