The Last Maidservant of the Weakest Kingdom |Multiworld's Secret| [BL]

Chapter 26

Adrahasis

Agad akong tumakbo sa direksiyon ni Demetrio nang makitang napaluhod ito sa lupa. Naglaho na rin ang pakpak at ang halo sa uluhan niya na siyang ikinahinga ko ng malalim. Hinihingal kong sinalo ang katawan niya bago ito bumagsak sa lupa habang ramdam na ramdam ko ang biglaan niyang paghina!

He weakly rested his chin on my shoulder that made me feel so concern about him. I held his shoulders and then stared at his weak eyes. I sighed heavily.

"You really have to control your magic, Prince Demetrio." I whispered and then I carefully made him sat on the ground. He is trying to hold my hands but because of his weakened state, he can't even reach my palms. He really casted a strong spell, and worst, it's all about heaven kind of spell! A spell that can almost wipe out a kingdom if it's already mastered! Thankfully, he still doesn't know how to manipulate that much his fire magic!

"A-Adrahasis, t-they're strong." Tumango ako sa sinabi niya at alam kong nahihirapan na siya. Ang mga kalaban na 'to ay malalakas nga, na pati ang ibang magagaling na kawal ay hindi nila kaya ang isang kalaban na kahit pagtulungan pa nila!

"Stay here," I mumbled and then tapped his shoulder, I saw how my palm glowed with green and then suddenly, his body glowed just like what I did to those knights of Teodorica. "You have to rest, I'll go and check your father." I uttered and then carefully stood up and went to the king.

Nanghihina na rin siya at sigurado akong maraming enerhiya ang nawala sa kaniya. Napatingin siya sa akin at ngumiti ng tipid, alam kong hindi niya na kaya, kaya lumuhod ako sa harapan niya. Tulad ng ginawa ko sa anak niya, hinawakan ko ang balikat niya at nagliwanag na naman 'yon ng kulay berde. Napansin kong napahinga siya ng malalim dahil siguro sa kaginhawaan na nararamdaman niya na ngayon. Ngumiti ako sa hari ng tipid at binawi muli ang kamay ko.

"Bakit hindi niyo po ako kaagad tinawag? Delikadong nandito kayo, mahal na hari. Alam niyo namang maraming gusto kayong pabagsakin." Seryosong kong sambit.

"Ayaw kang disturbuhin ni Demetrio, Adrahasis. At tiyaka, nahihiya na kami sa'yo dahil sa rami na ng tulong na nagawa mo sa'min." Agad akong umiling dahil sa sinabi nito at hindi na pinansin pa ang una niyang sinabi.

"Mahal na hari, tungkulin ko ang iligtas kayo ng pamilya ninyo... hindi puwedeng mahihiya kayo dahil lang sa marami na ang naitulong ko sa inyo. Hindi 'yon ang punto ngayon lalo na't ang mga kalaban na 'to ay malalakas, hindi sila mga bandido, lahat sila ay eksperto sa paggamit ng kani-kanilang mahika." Litaniya ko na siyang nagpatahimik sa kaniya. Napayuko na lang siya pagkatapos ng ilang segundo kaya napahinga ako ng malalim. Napatingin ako sa gintong korona na nakapatong sa uluhan nito na siyang dahilan kung bakit nagtagis ang mga panga ko.

They dare to paint the king's crown with blood?

"Kaya niyo na po bang makatayo?" Umangat uli ang tingin niya sa akin at hinay-hinay na tumango na siyang ikinatango ko na rin pabalik. "Kung kaya niyo ng tumayo, puntahan niyo po si Prinsipe Demetrio at ilayo rito. Pumasok na kayo sa kastilyo at ako na ang bahala." Nanlalaki ang mga mata niya at parang nagulat sa sinabi ko.

"H-Hindi, Adrahasis! Tutulungan kita! Ako ang hari ng isla na 'to iho kaya gagawin ko ang lahat para maging ligtas ang isla! Itataya ko ang buhay ko para lang maging payapa muli ang Teodorica!" Taranta nitong sambit na siyang ikinangiti ko ng matamis. Naiintindihan ko ang gusto niyang ipahiwatig at naiintindihan ko ang nararamdaman niya.