SUNDO (gxg)

Prologue

Takbo!

Takas!

Tago!

Iyon ang nasa isip ng isang nilalang na humuhangos at pawisan habang nakasandal sa malamig na pader sa isang madilim at abandonadong gusali. Ang mga mata nito'y alerto at nababakasan ng takot na para bang may inaasahang may biglang lilitaw sa kanyang harapan. 

'Nasaan ako?' piping anas nito habang hawak nag kanyang sentido. Bakas ang kalituhan sa kanyang mukha habang ine-examina ang paligid.

Sa kabila ng kadiliman ay naaninag pa rin ang palagid. The building was clearly abandoned, trashes were seen all over the place. May mga damo ding tumubo na sa loob ng gusali tanda na matagal na itong hindi inuukupa ng mga tao.

'Nasaan na kaya sya?' tanong nito sa sarili sabay examina ulit sa paligid habang marahang hinihilot ang nanginginig na mga binti na tila di na kayang mahihakbang pa dahil sa pagod. 

Kanina pa kase siya takbo ng takbo para takasan ang humahabol sa kanya. Di na nito mabiling kung ilang oras na siyang tumatakbo at magtago para lang makatakas. Kunting kunti nalang bibigay na ang katawan niya dahil sa pagod. Pero ang instinct na makasurvive ay umaalpas. 

'Kailingan kong makaalis dito!' sambit nito sa sarili habang puno ng determinasyon ang kanyang mga mata. 

'How am I gonna get the hell out of here? Kailangang matakasan ang babaeng yon!' determinadong sabi pa nito. 

'Di ko alam anong pakay nya o kung bakit nya to ginagawa! I don't know what's the game she was playing. Well, it was clearly hide and seek. Where if she caught me. I'm totally screwed.' 

Nahindik ang katawan nya habang inaalala ang nangyari kanina. 

Flashback

May kailangang syang tapusing trabaho kaya masyado na syang ginabing nakauwi. Lagi nya naman tong ginagawa ito, kungbaga daily routine na nya kaya kampate syang umuwi ng mga ganitong oras. Napagdesisyonan nyang maglakad pauwi since malapit lang naman ang tirahan nya sa eskwelahang pinagtatarabahohan nya.  Tipid din yon sa pamasahe at may mamihan na madadaan pa pauwi. Gutom na rin sya at pihadong walang tirang pagkain na naman sa kanilang bahay. 

Habang kampante syang naglalakad  sa daan, bigla bigla nalang may humintong sasakyan sa tapat nya at bigla syang hinablot ng kung sino mang sakay nito. Sa pagkagulat di na sya nakakilos. Dali daling  nitong tinakpan ng panyo ang ilong at bibig nya dahilan ng pagkawalan nya ng malay. 

Isang nakakasilaw na liwanag ang tumambad sa kanya ng sya ay magising. Pinikitpikit nya ang kanyang mga mata para makakita sya ng maayos . Inikot nya ang kanyang paningin sa paligid. Sa isang kwartong katamtaman lang ang laki at may pintuang bukas sa di kalayuan. There is only one light that illuminate the room and it serves as a spot light at hindi mo na makikita what beyond the light.

Naramdamn nyang sobrang sakit ng buo nyang katawan. Gusto nyang kumilos pero di sya makakilos. He was held standing still and naked with both of his arms and feet restrained like a virtruvian man in a circle ring where he can be move in any position ng kung sino mang dumukot sa kanya. 

Nakaramdam sya ng pagod sa ilang beses nyang tangkaing kalangan ang sarili pero wala ring nangyari. Sobrang hapdi din ng likod nya  na para bang nilatigo ng makailang beses. 

Then he heared someone held a chuckle like he was seeing something funny. Someone who he cannot figure out who is and was standing in front of him hidden in the darkness.

"Sino ka? Anong kasalang ko sayo?!! B-bakit?"  hikbi niya habang pumipiglas sa kinalalagyan. 

Wala syang maisip na dahilan kung bakit nasa sitwasyon sya ngayon. Ni sa buong buhay nya ay wala pa syang nakaaway o naapakang tao. Kaya bakit?