SUNDO (gxg)

Epilogue

Jem's POV

A year later.

"Wazzup Jemimah!!" masayang bungad ni Ecka sa akin.

Napasinghap ako sa gulat at muntik ko pang mabitawan ang mga dala ko.

"Naman Ericka! Ba't ka ba nangugulat?!" gigil kong sabi. "Hmp! Sa lakas ng boses mo, rinig sa buong Campus." dugtong ko pa.

"Ooppss! Sorry naman Jem." hinging paumanhin nito. Pero alam ko deep inside pinagtatawanan ako niyan. Napairap nalang ako.

We're currently studying at the same University. Magka-iba nga lang ang kinuhang kurso namin. She's taking Mass communication while I'm taking Political Science. Gusto kong magproceed ng Law.

Ewan ko nga bakit naligaw ito dito sa building namin eh ang layo naman ng building ng course nila.

"Aga-aga ang init ng ulo natin Mars ah." Napangiti ito saka inakbayan ako. "Meron ka ba?" biro pa nito.

And she receive a piercing glare from me.

"Ay! Ang init nga nang ulo." napataas pa ito nang kamay na parang napaso sa akin.

"Nagbibiro lang naman ako Jemimah! Ikaw naman, napakaseryoso mo." she then slightly nudge me.

"Hmp!" irap ko sa kanya kaya napakunot noo naman ito na parang binabasa ako.

Hindi ko siya tinugon at nauna na akong naglakad kaya naiwan siyang mag-isa.

"Hoy Jemimah!" malakas na tawag pa nito sa akin kaya nagtatakang napatingin ang ibang mga estudyante amin.

'Lakas talaga mg boses. Nakakahiya sa ibang estudyante.' isip ko

"Mars naman. Iniwan ba naman ako?" hingal na sabi nito nang maabutan ako.

"Kase naman ang ingay mo!" I glared at her.

"Sorry naman." hinging paumanhin nito napakamot sa ulo. Matapos ay tiningnan ako ng masinsinan. "May problema ba mars? May bumabagabag ba sa iyo mars?" nag-aalalang sabi nito.

"Oo. At ayoko nang pag-usapan yon dahil wala rin naman tayong magagawa." seryosong tugon habang himas himas ang silver bracelet na suot ko.

Naging habit ko nang hawakan yon kapag nababagabag ako. Para may kung anong magic ito na nakakapagpapanatag sa akin. I don't even remember when did I get this. But I remembered I saw it in a store near the a famous platue park. The store owner call it the Destiny Bracelet. I can't stop myself from smiling remembering its cheesy name. Couple bracelet sana ito kaya lang naibenta ng anak ng may-ari ang pares nito. Hindi ko nga maalala na binili ko to. But since nasa akin siya, baka nga binili ko nga. Nakalimutan ko lang.

"Hoy Jem! Wala ka na naman sa sarili." pukaw nito sa akin "Puyat ka na naman ba Jemimah? Napanaginipan mo naman ba yon?" nag-aalalang tanong nito.

Mapahilot ako nang sintido nang ma-alala ang panaginip na yon. Hindi ko maalala ang kabuuan. But at the end of it. I always hear a voice saying. "Live Jem!". And I will always wake up panting and crying.

'Nababaliw na ata ako?'

Nagsimula lang naman akong mapanaginipan yon simula nong insidenteng na-kidnapped ako ng serial killer who they called the Crackerjack. The psycho serial killer who was obsess making a an Art composed of dead bodies. Nahindik ako sa naimagine. It's ulterior motive was to kill his final muse who was my grandfather. He just used me as a bait.

It was during that time nalaman kong hindi perpekto ang lolo kong minamahal at iniidolo ko. Na may itinatago rin pala itong kasamaan. The Crackerjack revealed what he did to my mom. Hanggang sa pagmanipula nito sa amin ni dad upang kamuhian namin si mom. To which ako lang ang nagalit dahil hindi nagpadala si dad dito. Buti nalang matigas ang ulo ng dad ko. Buti nalang mahal na mahal niya si mom. The Crackerjack even reavealed it's deepest darkest secret on how my grandfather become on top of the business world.