SUNDO (gxg)

Chapter 23 - hello! it's me-

Conrad's POV

It's been three hours I'm at my office busy reading this stressfull business proposals, when a teenager suddenly interrupted me.

"Kumusta Conrad?" she gleefully said saka umupo sa upuan sa harap ko. Ginulo ang mesa kong puno ng mga papeles saka pinaglaruan ang pendulum na nakalagay dito.

I breathe harshly. The last thing I want right now is a nuisance.

"Anong pa bang kailangan mo ha? Diba pinagbigyan na kita?!" inis na bulyaw ko sa kanya bago niligpit ang mga papeles na ginulo nya. At inilayo na rin ang pendulum na pinaglalaruan niya. Nakakairita. 

"Ang init naman ng ulo natin ah. Tsk!" she said looking amusedly at me.

Ang dali talagang uminit ng ulo ko basta siya ang kausap ko.

I glared very iritated at the teenager in front of me. "Ano ba ang kailang mo?!"

She nonchalantly shrugged looking at me before saying "Well, I wanna let you know na nagbago na ang isip ko." casual na sabi niya bago kinuha ulit ang pendulum para paglaruan at inisin ulit ako.

'Wala talaga itong nagagawang matino. After ng argument namin noong nakaraan, akala ko nagkaintindihan na kami. Hindi pa pala. Such a hard headed child.'

Napakunot noo ako sa narinig. "Anong ibig mong sabihin Dana?!"

'Ano na naman bang kalokohan ang naisip nito?'

She gave ma a lopsided smile, kaya kinabahan akong bigla. Alam kong walang magandang maiisip ang batang to.

"Hmm. Ang sabi ko nagbago ang isip ko. Since gusto mo na akong mawala dito ay isasama ko nalang si Jemimah sa akin." casual na sabi nitong nakasandig sa upuan nya at hinihintay ang reaksyon ko.

I was so shock realising on what she's implying. I was readying myself for the worst thing she could do but what she said is infuriating.

"Ano?!! Anong pinagsasabi mo ha?!" I said furiously like my veins almost popping out my head.

She smiled deviously. Nabahala na ako nang makita ko ang ngiti nyan yon.

"Nasabi ko na Conrad. Ayaw ko nang ulitin pa." she said shrugging hindi man lamang pinansin ang biglang pagtaas ng boses ko.

Hindi ko hahayaang kunin niya si Jemimah. I stood up and harshly banged the table.

"Hindi pwede!!! Hindi yon ang napagkasunduan!! Akala ko ba ako lang pakay mo ha?! Bakit pati ang apo ko?!!" namumula sa galit na sigaw ko.

Magkahalong takot at galit ang nararamdaman ko ngayon. Nakakapanginig laman ang mga sinabi niya.

Tinaasan lang naman ako ng kilay saka ngumiti ulit ng nakakaloko.

"Yan na ba ang fullest level ng galit mo Conrad? I mean full na ba yan?" nanguuyam na sabi pa nito then she chuckled idiotically.

Mas lalo tuloy uminit pa ang ulo ko na parang gusto kung pilipitin ang leeg ng kaharap ko ngayon. Kung hindi lang talaga-.

"Subukan mo lang Dana!!" I grumble in rage.

Bigla itong sumeryoso at ang paligid ay biglang bumigat. Gaya ng dati, nakakapanghilakbot.

"Ang tanong- kaya mo ba?" hamon pa nito habang matiim akong tinitigan.

And suddenly I froze hearing the truth. Napakuyum ang kamay ko sa kaalamang tama siya. Pero hindi ako hahayaang gawin nya ang kanyang magustuhan. It has to be stopped.

"Hindi mo ako kaya Conrad. Hahahahah." bigla itong tumawa ng pagkalakas lakas na parang nakakitang ng nakakakatawa. Mas lalo tuloy akong namumula sa galit.