📿İyi okumalar.📿
📿📿📿
Buğra, o gün Gülşah'la öpüşmediğini, kızın onu öptüğünü söylemişti. O gün gördüğüm Buğra'nın karşılık verip vermemesi değildi. Kız onu öptüğünde gözleri açıktı ve kapatmamıştı. Yani bu dediğini onaylıyordu tabii ama yine de bana neydi ki?
Aradan geçen 3 günün ardından Efe'ye bir cevap vermem gerektiği için onunla şu an bahçede oturuyorduk.
"Efe, direkt söyleyeceğim. Teklifini kabul edemeyeceğim. Üzgünüm, seni sadece arkadaşım olarak görüyorum." Dedikten sonra bir süre önüme bakmıştım ama ses gelmeyince ona dönmüştüm yavaşça. Tepkisiz bakıyor olsa da ufak bir tebessümle bakıyordu bana.
"Buğra'yı sevdiğini biliyordum ama yine de üzdü." Diyerek dudaklarını birbirine bastırmış ve gülümsemişti.
"Buğra'yı falan sevmiyorum." Dediğimde gülüp 'hâlâ mı' bakışı atmıştı. Bir süre sessizce oturduktan sonra bana dönmüştü aniden.
"Peki, arkadaş olarak kalabilir miyiz yine de?" Dediğinde gülüp onaylamıştım. Ben onun arkadaşlığını sevmiştim zaten. İyi bir çocuktu. Yani 3 yıldır okuldan hiç arkadaşımız olmamıştı. Efe'yle, Bahar ve Caner de iyi anlaşıyordu ve sevmişlerdi onu.
"Aslı!" Bana doğru koşarak gelen Gülşah'la kaşlarımı çattım. Al başına belayı! Yanıma geldiğinde nefes nefeseydim.
"Buğra!" Dediğinde ayaklandım hemen. "Sınıfta kavga ediyor! Durumu hiç iyi değil!" Dediğinde koşarak sınıfa gitmiştim. Sınıfa girdiğimde sınıfta kimse yoktu. Gerçekten kimse yoktu. Kaşlarım çatık etrafa baktım nefes nefese kalmış bir halde.
"Siktir! Ne oluyor?!" Birden sınıfın kapısı kilitlendiğinde açmak için kolu indirmiştim. Sınıf kapılarının anahtarı olmazdı ki. Gece kilitlendiğini duymuştum, sadece müdürde olan bir anahtarla.
"Kimse var mı? Hey! Açın şu kapıyı! Gülşah?!" Onun planıydı bu! Ne yapmaya çalışıyordu o aptal aklıyla. Etraftaki sessizlik çok korkutucuydu. Koridordan bile hiç ses gelmiyordu. Halbuki buraya girerken kalabalık koridorda herkese çarparak gelmiştim.
Omzumdaki dokunma hissiyle yutkundum. Hayır hayır! Bakmamam lazım. Çaktırma, korkarsam güçlenir. Korkuyla besleniyorlar, bakma.
Benim isteğim dışında başım arkaya doğru döndüğünde kimse yoktu. Tam da düşündüğüm gibi. Nefeslerim sıklaşırken başımı yerden kaldırmıyordum. Gözlerim kısık bakıyordum etrafa. Gözlerim açıkken beni esir alabilirdi sadece.
"Aslı?" Caner'in sesini duyduktan sonra sınıfın kapısı zorlanınca hemen kapıya koştum ama önümdeki boşluğa çarpınca yere düşüp gözlerim kapalı çığlık attım. Çünkü saçımdan sürüklenmiştim öğretmen masasının oraya doğru. Bahar'ın telaşlı sesini de duyuyordum.
"ASLI! Siktir kapı kilitli!" Buğra'nın sesinden sonra kapıya çarpma sesleri geliyordu. Aptal, çok fazla film izliyordu. Kapıyı kırabileceğini düşünmesi komik olsa da şu an gülecek durumda değildim.
Üzerimde çok fazla ağırlık hissediyordum ama gözlerimi açmadım. Bu sayede bizi dondurduğu gibi bir şey olmuyordu. Aklıma gelen şeyle muskamı gömleğimin içinden çıkarıp elimle tutup bildiğim duaları okumaya başladım.
Birden üzerimden kaybolan ağırlıklarla masanın neredeyse altına girmiştim. Kapı bir süre sonra açıldıktan sonra ayaklarım göründüğünden dolayı hemen yanıma koşan kişilere baktım ağlayarak.
Buğra, Caner, Bahar, Efe ve Ferit hoca. Bir de arkada sahte bir endişeyle bakan Gülşah. Yemezler senin o timsah gözyaşlarını. Beni bu boş sınıfa, yüzünde tek çizik olmayan Buğra'nın kavga ettiği yalanıyla çağırmıştı. Bunun hesabını soracaktım ama öncelikle aklımda olan şey bu kızın sanki o varlıklarla iş birliği içerisindeymiş gibi beni tuzağa çekmesiydi.
"Aslı sana diyorum! Bana bak güzelim hadi." Diyerek yüzüme dökülüp gözyaşlarım yüzünde yüzüme yapışan saçlarımı ittirmiş ve yanaklarımı avuçları arasına alıp beni kendine çekmişti.
Ayağa kalkacakken bacaklarım tutmadığı için kalkamadığımda Ferit hoca sırtına bindirilmemi söylemişti. Buğra onu reddedip beni bacaklarımın altından ve sırtımdan tutarak kucağına aldığında sıkıca boynuna tutunmuştum. Bu, okulda biraz utandırıcı bir şeydi.
"Eve gidelim mi?" Dediğinde sessiz kalmıştım. Eve gidersek çok fazla izin aldığımız için sorun olabilirdi. Zaten Ferit hoca da dikkat çekeceği için revire izin vermişti sadece.
📿📿📿
📿Yorumlarınızı bekliyorum.📿
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Odamdaki Gölge 📿
Kinh dịDört arkadaş bulaşmaması gereken bir ile bulaşmış, ormandaki bir ağaç eve girmişlerdi. Bu ağaç ev, tüm lanetin başlangıcı olmuştu belki de.