📿İyi okumalar.📿
📿📿📿
"Acil 0 Rh+ kana ihtiyacımız var." Diyen hemşireyle öne atılmıştım. "Benim 0 Rh+ hemen vereyim." Dediğimde hemşire beni yönlendirmişti.
Sadece küçük bir tıp merkezine rastlamıştık yolda. En yakın yere yetişmek için buraya gelmiştik. Kan olmaması da muhtemeldi burada. Elime de pansuman yapılmıştı.
Kan alındıktan sonra başım dönmeye başlamıştı. Koridordaki bankta oturmuş kendime gelmeyi beklerken Buğra elinde meyve suyu ve çikolatayla yanıma oturmuştu. Çikolatayı açarken Caner'de elini alnıma koymuştu.
"Çok mu aldılar?" Demişti telaşla. Ona gülümseyip Buğra'nın uzattığı çikolatayı almıştım. "Bahar'a daha çok lazım olsa verirdim. Merak etme onlar biliyordur ne kadar alacaklarını. İyiyim ben." Dediğimde Buğra başımı omzuna yaslamıştı. Geri çekilecekken oflayıp açıklamıştı.
"Başın dönüyor, çikolatayla meyve suyun bitene kadar dur böyle." Dediğinde sessiz kalmıştım. Başım dönüyordu bu yüzden bir şey demeden çikolatamı yemeye devam etmiştim. Ağzıma uzattığı meyve suyunu görünce elinden alacaktım ama geri çekmiş ve dudaklarıma itmişti.
"İç, dinlen." Dediğinde meyve suyundan da içince yavaş yavaş kendime gelmeye başlamıştım. İkisi de bittiğinde artık daha iyiydim. Gözlerim kapandığında saçlarımda Buğra'nın dudaklarını hissetmiştim. Saçımı mı öpmüştü? Nefes çekme sesiyle yutkunmadan edememiştim. Saçımı koklamıştı şimdi de.
Bahar'ın dedikleri gelmişti yine aklıma. Ama bunun olması için önce benden nefret etmiyor olması gerekiyordu ki hoşlansın. Buğra'nın benden hoşlanma olasılığı Bahar'ın benden nefret etme olasılığı gibiydi.
Bahar'la küçükken birbirimizi pek sevmiyorduk. Kıskanıyorduk ikimiz de birbirimizi. Bu yüzden onunla farklı şekilde arkadaş olmuştuk. Buğra ve Caner'le arkadaş oluşumuzu hatırlamıyordum. Doğduğumuzdan beri arkadaştık herhalde.
Ama Bahar... Bir gün parkta dördümüz oynarken biz yine kavga ediyorduk. Sonra küsüp gitmiştim. Bahar'a o gün çok sinirlenmiştim.
Kenardan yine de onları izliyordum. Buğra da Caner de gelmemişti yanıma beni çağırmak için. O gün onlara da küsmüştüm çocuk aklımla işte. Sonra eve gitmeye karar verip yola çıkmıştım.
O sırada Bahar mızıkçılığımı yüzüme vurduğu için yolun ortasında kavga ederken bize doğru gelen arabayı fark etmiştim. Bahar'ın üzerine geliyordu.
Baharı çektiğimde gelmemişti bu yüzden araba çok dibimizdeyken onu o korku gücüyle ittirmiştim. Ama ben kaçamadan araba bana çarpmıştı. Aylarca komada kalmışım. İyileştiğimde başımda gördüğüm kişi annem ve Bahar'dı. Ondan sonra Bahar ve ben en iyi arkadaş olmuştuk.
Gözlerimi açamadım. Yoksa ağlardım. Bahar oradan sağasağlam çıkmazsa o bizi rahat bırakmayan şey benim büyük öfkemle karşılaşmak zorunda kalacaktı.
Açılan kapının sesiyle irkilerek gözlerimi açtım. Sedyeyle çıkan Bahar'ın solgun yüzünü görünce gözlerim dolmuştu. Ona bu haller hiç ama hiç yakışmıyordu, o dünyanın en güzel gülen insanıydı benim için.
"B-Bahar..." Ağlamama mani olamazken Caner ve Buğra'nın da kötü olduklarını görünce kendime gelmeye çalışmıştım. Aramızda her zaman en güçlü olan ben olmuştum. Yine öyle olmak zorundaydım.
"İyi olacak mı?" Dedim gözyaşlarını silince. Doktor iyi olduğunu söylemişti. Ama psikolojik tedavi önermişti.
"Arkadaşınız intihar etmiş, bir psikologla görüşmesi onun için de sizin için de iyi olacaktır." Dediğinde sessiz kalmıştım. Onu onayladığımızda Bahar'ı odaya götürmüşlerdi.
Mecbur ailelerimizin de haberi olmuştu. Okulda hocalar bizi çıkarken görünce ailelerimize haber vermişlerdi. Hastane de büyüklerimizi isteyince mecbur aramıştık. Onlara mantıklı bir açıklama yapamazdık. Bu cin olayını söyleyemezdik, hepsi sadece tıpa inandıklarından cin gibi olaylara inanmazlardı.
"Bahar! Kızım! Aslı ne oluyor?! Bahar asla intihar etmez! Siz de biliyorsunuz benim kızım yapmaz öyle şey!" Bağırarak yatakta yatan kızının üzerine eğilmişti. İçim sıkılırken bizim anne babalarımız da gelmişti.
"Neler olduğunu konuşmamız gerekiyor. Bahar kendine gelince eve dönüp son birkaç haftadır neyiniz olduğunu konuşacağız." Diyen babama kaçamak bir bakış atıp tekrar Bahar'a çevirdim bakışlarımı.
📿📿📿
📿Yorumlarınızı bekliyorum.📿
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Odamdaki Gölge 📿
TerrorDört arkadaş bulaşmaması gereken bir ile bulaşmış, ormandaki bir ağaç eve girmişlerdi. Bu ağaç ev, tüm lanetin başlangıcı olmuştu belki de.