Justin i Melanie byli najlepszymi przyjaciółmi od dziecka. Znali siebie nawzajem lepiej, niż ktokolwiek inny. Byli niemal jak swoje lustrzane odbicia, a ich przyjaźń była jedną z tych "od zawsze i na zawsze". Do momentu, gdy w jej miejsce wkroczyło...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Melanie
Przez cały kolejny tydzień chodziłam jak w transie. Dosłownie. I jeżeli myślałam, że to, co wydarzyło się z Cole'em było niezręczne, to się myliłam. Teraz było o wiele gorzej.
Gdy obudziłam się w sobotę rano, miałam wrażenie, że to wszystko było tylko snem. Bo to było zbyt nieprawdopodobne, że Justin, mój najlepszy przyjaciel, mnie pocałował. Ale telefon, który przez cały weekend milczał, potwierdził, że to wydarzyło się naprawdę. Justin zwyczajnie się nie odzywał. I wtedy zaczęłam się martwić, bo dało mi to do zrozumienia, że sprawa jest poważna. Nie wiedziałam, co teraz będzie; czy przejdziemy do porządku dziennego, jakby nic się nie wydarzyło?
W poniedziałek przyszłam do szkoły po raz pierwszy od dawna sama, nadal bez żadnego znaku życia od Justina. Nawet na czacie grupowym się nie odzywał. Przyjaciele przywitali mnie radośnie jak zawsze, a ja z całych sił musiałam starać się, by nie dać niczego po sobie poznać. Justin pojawił się zaraz potem, a na jego widok poczułam, jak serce momentalnie mi przyspieszyło.
Przywitał się ze wszystkimi, tylko nie ze mną. Patrzyłam, jak zbija piątki z chłopakami i uśmiecha się w stronę Lauren, a mnie zgrabnie ominął, tak, aby żadne z nich tego nie zauważyło.
Gdy Cass uwiesiła się na jego szyi, chcąc go pocałować, co prawda objął ją, ale odwrócił głowę, unikając jej ust. I spojrzał prosto na mnie, jakby chciał się upewnić, że to widziałam. To było jak wstrząs elektryczny, który przeszedł przez moje ciało. Odwróciłam wzrok, nie mogąc wytrzymać tego spojrzenia. Chyba po raz pierwszy w życiu nie potrafiłam go odczytać.
Równocześnie poczułam się, jakby ktoś kopnął mnie prosto w brzuch. Byłam tak zaabsorbowana myśleniem o tym, co się wydarzyło i jak ten pocałunek wpłynie na naszą przyjaźń, że zapomniałam o najważniejszym. Całowałam się z chłopakiem, w którym była zakochana moja przyjaciółka - nawet gorzej - z którym umawiała się od ponad dwóch miesięcy i była praktycznie jego nieoficjalną dziewczyną.
Nawet, jeżeli między mną a Cass było ostatnio tyle zgrzytów i nie byłyśmy już wobec siebie tak serdeczne, jak wcześniej, wciąż była moją przyjaciółką i zależało mi na niej. Siedziała w ławce tuż obok, radośnie rozmawiając z Lauren, a mnie zżerało poczucie winy. Nie potrafiłam spojrzeć w oczy żadnej z nich. Miałam wrażenie, że przejrzałyby mnie na wylot. A gdyby się dowiedziały, to byłby koniec wszystkiego. To wszystko to było dla mnie za dużo, zbyt nagle i zbyt skomplikowanie.
A najgorsze było to, że nie miałam komu się zwierzyć. Bo osoba, do której zawsze chodziłam z tego typu rzeczami, była głównym powodem całego problemu.
Naszym przyjaciołom długo nie zajęło, by zauważyć, że coś jest na rzeczy. Justin nagle nie żartował z chłopakami tak, jak zawsze, a gdy coś do niego mówili, ledwo poświęcał temu uwagę. Widziałam zdezorientowane spojrzenia, jakie wymieniali Troye i Jaden. Lauren patrzyła na mnie, jakby oczekiwała odpowiedzi, zdezorientowana i współczująca równocześnie.
