saklı kalan || barış alper yılmaz

2.6

Sınır koymayacağım ama ne kadar çok yorum ve oy gelirse bölüm de o kadar hızlı gelir <3

Ela'nın, Barış'tan sakladığı hamilelik konusunda içi içini yiyordu. Bebeği üç aylık olmuştu.

Hala daha herhangi bir tedaviye başlamamıştı. Göbeğini saklamak adına sürekli bol giyiniyordu.

Berkan ve Meltem sık sık yanındaydı zaten. Üstelik Barış da onu doktor doktor gezdiriyordu.

"Al bakalım güzeller güzeli." dedi elinde meyve tabağıyla gelen Barış Alper. "İyice çöktün yavrum ya, birazcık besleyeyim seni."

Ela'nın eli çileğe gitti. Canı çok istemişti bir anda.

"Teşekkürler sarı." Diye mırıldandı.

Aralarında samimiyet biraz daha ilerlemişti artık. Elbette bu Barış'ın çabalarıyla olmuştu.

Barış, Ela'nın yanındaki koltuğa oturdu ve kolunu genç kadına doladı.

"Yavrum bizimkiler geliyor Rize'den."

"Sizinkiler derken?"

"Anamla babam da. Tanıştırayım seni müstakbel kayınvalidenle, bir elini öp Emine Sultan'ın."

Ela'nın yediği meyve boğazına kaçmıştı resmen. Ard arda öksürmeye başlamışken Barış sırtına vurdu hızlıca.

Ela'nın öksürüğü kesilmişti ama bu sefer kaşlarını çatarak sevdiği adama baktı.

"Oha Barış, oha! Ciğerlerimi söktün resmen ya!"

Barış dudaklarını büzdü. "Pardon yavrum ya, şey yapamadım."

"İnsan ayırmeksizin devirmeye pek meraklısın."

Ela ara sıra onun tam konuşamamasıyla dalga geçmeyi seviyordu.

"Sen onu bunu boşver de, annemle aynı evde kalacaksınız. Heyecan var mı heyecan?"

Barış gece gündüz Ela'ya tedavi ararken annesini o çağırmıştı aslında. Zayıfladığının farkına varmıştı genç kadının. Ve toparlaması adına anne şefkati, yemekleri şarttı.

Gözünü Ela'nın solmuş saçlarında, atmış benzinde ve çökmüş yanaklarında gezdirdi. Kuş kadar kalmıştı.

"Evime gideceğim ben Barış Alper. Çekinirim hem, olmaz öyle aynı evde."

Emine Hanım da Ela'yı iyi etmek için geliyordu zaten.

"Barış Alper senin yoluna ölsün." diye mırıldandı genç adam.

"Sus, konuyu değiştirme!" dedi onun pembe dudaklarına vurarak.

Barış, Ela'nın bu tavrına aldırış etmeden, kaşlarını hafifçe kaldırarak ona sinsi bir gülümsemeyle baktı

"Hele şimdi anam bir gelsin, sen onu tanı, o seni tanısın... Bak nasıl toparlayacaksın."

Ela iç çekti, Barış'ın inadını bildiği için çok da itiraz etmenin fayda etmeyeceğini fark etti. Ama Barış'ın ailesiyle tanışmak düşüncesi bile onu yeterince germeye yetmişti.

"Barış," dedi gözlerini kaçırarak, "Annene nasıl anlatacaksın peki bizi? Hani biraz karışık bir ilişkimiz var ya."

Barış'ın yüzünde kısa bir ciddiyet belirdi. Kolunu Ela'nın omzundan çekti ve ona dönerek, "Bak güzelim, annem bizim aramızdaki meseleleri sorgulayacak bir kadın değil. Gözüyle görmediği şeye karışmaz ama çok merak ederse, tutarım elinden. 'Bu benim kadınım senin de gelinin anacığım' derim olur biter!"