Kerry Potter

3.1

 Kaan'ın yaptığı orta Kerem'in kafası ile buluşurken nefesimi tutmuş ve ayağa kalkmıştım.Kalecinin topu kornere göndermesiyle tekrar yere çöktüm.Oyun olarak iyi ilerliyorduk ancak Konya'da bizden geride değildi.Acilen bir gol kaydetmemiz gerekiyordu.Herkeste bunun için çabalıyordu.

Ceza sahasının içinde gelecek ortayı bekleyen Kerem'in gözleri benimki ile buluştuğunda ona gülümsedim.O da gülümsememden güç alırcasına gülümsedikten sonra topa odaklandı.Yaklaşık 15 dakika sonra,ilk yarının ortalarındayken Köhn'ün içeriye kestiği orta ile İcardi o muhteşem kafa vuruşlarından birini yaptı ve gol.

Spikerin "GOOOOOOOOL!MAURO İCARDİ!" diyen sesi yankılanıyordu statta.Sevinçle ayağa kalkıp taraftarın tezahüratına katıldım ve 'aşkın olayım' şarkısına eşlik ettim.Konyaspor'un modu düşmüştü.İçimdeki rahatlama ile maçı izlemeye devam ettim.Fenerin maçına bakmak istemiyordum.Çünkü emindim.Çünkü Kerem'in de dediği gibi:Mayıslar bizimdir!

...

İlk yarı 1-0 sonuçlanmıştı.Ne kadar bakmak istemsemde merakla Fenerbahçenin maçına baktım.İlk yarıyı 3-0 kapatmışlardı.Bu maçı kesinlikle kazanmamız gerekiyordu.Çünkü kazanırsak Fenerbahçe'nin kazanıp kazanmamasının önemi kalmıyordu.Berabere kalırsak averaja giderdik.

Kafamdaki düşüncelerle ikinci yarıyı bekliyordum soyunma odasının önünde.Okan Abi oyuncularla konuşuyordu.Ben ise girmek istememiştim.Sonuçta dinleniyorlardı ve uygunsuz olabilirlerdi.Ayrıca stresliydim.Bunu oyunculara yansıtmak istemedim.Bir kaç dakika sonra Okan Abi odadan çıkmıştı.Bana küçük bir baş selamı verip gitti.Gergin gözüküyordu.Ama oyunculara güveni tamdı.

İkinci yarıya az bir zaman kalmışken odadan Kerem çıktı.Yüzünü görmem ile gülümsedim."Gergin misin?" diye sordum.

"Kesinlikle." diyerek hızlı bir cevap almam ile duraksadım.

Ardından "Sakin ol.Ne olursa olsun biz neyiz?" diye sordum.

"Aile." diye mırıldandı sakince.

"Evet.İşte bu yüzden kendine ve ailene güven.Çünkü bu taraftar size güveniyor.Kendini baskı altında değil de sana kol kanat germiş bir aslanın kolları arasında gibi hisset.Tamam mı?" diyerek onu sakinleştirmeye çalıştım.

"Tamam." dedi gülümseyerek.Bu kısa konuşmanın ardından diğer oyuncularda yavaş yavaş soyunma odasından çıkmıştı.Ben de Kerem ile vedalaşıp yedek kulübesine gittim.Bir süre sonra ikinci yarının başlama düdüğünün çalması ile tekrar nefesimi tuttum.Güven Sare.Onlar başaracak.

İlk ataklar Konya'dan gelsede 52.dakikada sağ tarafta topla buluşan Barış'ın Torreira'ya verdiği pas ile Torreira İcardi'ye harika bir orta açmıştı.İcardi'nin havalandırdığı fileler ile ben de sevinçle ayağa kalkmıştım.Hissediyordum,şampiyon bizdik.İcardi'nin golünden sonra daha üç dakika geçmeden güzel paslarla Konya kalesine yaklaşmıştık.Topu ayağına alan Berkan'ın ceza sahası dışından vurduğu mükemmel şut ile fileler tekrar havalanmıştı.Sevinçle yerimde duramazken ağzım kulaklarıma varıyordu.Maçın geri kalanında Konya 1 gol atsa da şampiyon bizdik.

Sevinçle sahaya doğru koştum.Yedek kulübesine sonradan gelen Kerem zaten uçarak gitmişti takım arkadaşlarının yanına.Herkes kol kola sevinirken kenardan büyük bir gülümsemeyle izliyordum onları.Taraftar ise sıra sıra şampiyonluğun mimarlarını çağırıyor üçlü çekiliyordu.En son Kerem de üçlü çektirdikten sonra bana seslenen Berkan ile ona döndüm merakla.

"Ne oldu?" diye sordum.Berkan hızlı hızlı bir şeyler anlatıyordu ama duyamıyordum."Ne diyorsun?Duyamıyorum." dedim.O sırada stad bir anda sessizleşti.Merakla etrafıma bakarken bir anda taraftar tezahürat yapmaya başladı.Beni üçlü çekmeye çağırıyorlardı.Şaşkınlıkla kale arkasının olduğu bölüme giderken Muslera'nın gülümseyişine karşılık verdim.Taraftarın karşısına geçtim.