"හෙලෝ සර්.."
ප්‍රින්සිපල්ගෙන් කෝල් එක එද්දිම නිර්වාන් දැනගත්තා ඇකඩමි ඕපනින් සෙරමනි එක ගැන කතා කරන්න බව..
"නිර්වාන්.. දරුවෝ.. මම මේ සෑහෙන්න කල්පනා කරලා තමයි මේ කෝල් එක ගත්තේ.."
"ම්ම්.. ඔව් සර් කියන්න.."
"අනේ දරුවෝ.. මම ඉස්කෝලයක් කල බව හැබෑව.. ඒත් මම මේ වගේ ඇකඩමි එකක හෙඩ් මාස්ටර් වෙන්න තරම් සුදුසුද කියලා මම මේ කල්පනා කරන්නේ.. දැන් මම පෙන්ෂන් ගිහිල්ලත් මාස අටක් වෙනවා.."
"මාස අට මොකද්ද සර්..? සර් තමයි මේකට ගැලපෙනම කෙනා.."
"ඊයේ ඇකඩමි එකේ ඕපනින් සෙරමනි එක වෙලාවේ නිර්වාන් මාව හෙඩ් මාස්ටර් කියලා අදුන්නලා දුන්නම එවෙලේ හැමෝම ඉස්සරහා බැහැ කියන්න හරි නැති නිසා මම නිකන් හිටියේ, ගෙදර ගිහින් කල්පනා කරලා බලලාම නිර්වාන්ට උත්තරයක් දෙනවා කියලා හිතලා.. මම ගෙදර ඇවිත් ඊයේ රෑ තිස්සෙම කල්පනා කළා.. හිතන්නකෝ නිර්වාන්.. මේකට එන හැමෝම එන්නේ තමන්ගේ අනාගත වෘත්තිය තෝරාගන්න උදවුවක් ගන්න.. ඉතින්.. යුනිවර්සිටි ලෙක්චරර් කෙනෙක් වගේ නෙමෙයිද මේකට ගැලපෙන්නේ..? "
"නැහැ සර්.. අපි තුන් දෙනාම මේකට සර් තමයි ගැලපෙනම කෙනා කියලා හිතන්න හේතුවක් තියනවා.. ඉස්කෝලෙදි වෙච්ච ප්‍රශ්න වලට සර් මූණ දුන්න විදිය.. හැමෝටම සර්ගේම දරුවෝ වගේ සමානව සලකපු විදිය.. සුදුසු ළමයින්ට සුදුසු තැන දුන්න විදිය.. ඒ දේවල් කවදාවත් අමතක කරන්න බැහැ සර්.. ඉස්කෝලෙට කොච්චර ලොකු පවුල් වල ළමයි එන්න ඇතිද..? කොච්චර ඇමතිවරුන්ගේ පුතාලා හිටියද.. ඒත්.. සර් ඒ කිසිම දෙයක් නොබලා, බලපු එකම දේ ළමයගේ හැකියාව, දක්ෂකම විතරයි.. සර් ප්‍රින්සිපල් නොවෙන්න නිර්වාන්, ආදිත්‍ය වගේ පොඩි පවුලකින් ආපු ළමයි දෙන්නෙක් කවදාවත් ඔය ඉස්කෝලේ හෙඩ් ප්‍රිෆෙක්ට්ස්ලා වෙන්නේ නැහැ සර්.. ඉතින්.. ඒ ඇකඩමි එකේ හෙඩ් මාස්ටර් වෙන්න සර් තරම් ගැලපෙන වෙන කෙනෙක් ඉන්නවද හිතන්නවත් අපිට ඕන වුනේ නැහැ.. ඒකට ගැලපෙන්නේ සර් විතරමයි.. ඉස්කෝලෙදි ළමයින්ට හරි පාර පෙන්නුවා වගේම ඇකඩමි එකට ජොයින් වෙන ළමයින්වත් එහෙමම ගයිඩ් කරන්න සර්.."
