උදේ පාන්දර කරන්න වැඩක් නැතුව ආදිත්‍ය, චිරාත් හිටියේ කාමරේ ඇඳට වෙලා ටීවී එකේ වීඩියෝ ගේම් එකක් ගහන ගමන්..
ඒ දෙන්නා උඩ කියලා කියන්නේ ඉතින් ආරු බබාත් ඒ දෙන්නගේ මැද්දට වෙලා කට ඇරගෙන ගේම් එක දිහා බලාගෙන ඉන්නවා කියන එක තමයි..
ගේම් එකේ කවුරු දින්නත් කෑ ගගහා අප්පුඩි ගහන එක තමයි එයාට බාර වෙලා තිබ්බ රාජකාරිය..
"මහත්තයෝ..!!"
පහල කිචන් එකේ මොනවද හද හද ඉඳලා නිර්වාන් පඩිපෙල පාමුල ඉඳන් කාමරේ දිහාවට කතා කරද්දී..
"ම්ම්..?"
"උවූ..?"
කාමරේ ඉඳන් නිර්වාන්ට ප්‍රතිචාර දෙකක් හම්බුනා..
ඒකට චිරාත් ඇස් දෙක වහගෙන හොඳ හුස්මක් උඩට ඇදලා අරගෙන තප්පර පහක නිශ්ශබ්දතාවයක් තියලා අර හුස්ම පහල දාලා ඇස් දෙක හීනි කරගන්න පුළුවන් උපරිමේටම හීනි කරගෙන එයාගේ එහා පැත්තේ ඉඳගෙන ඉන්න එයාගෙම මිනි කොපිය දිහා බැලුවේ 'ඒ මගේ නම යකෝ' කියලා දහස් වෙනි වතාවටත් හිතෙන් හිතන ගමන්..
"චූටි මහත්තයෝ..!"
ඉතින් මිනි කොපියේ මූණේ ඇඳුනෙත් සාමාන්‍යයෙන් ඔරිජිනල් එකේ මූණේ ඇඳෙන ජාතියේම සමච්චල් හිනාවක්..
"උවූ..?"
ආයෙමත් කෑ ගහලා නිර්වාන්ගෙන් උත්තරයක් හම්බෙනකන් බලන් හිටියත් එතනින් එහාට ආයේ සද්දයක් නැහැ..
"කෝ චිචී.. හරහට පලයන්කෝ.."
ආදිත්‍ය බරටම ගේම් එකේ සිහියෙන්..
"හරහට යන්න කියන්නේ..? උඹ මට කියන්නේ ඔතන ගඟෙන් පනින්න කියලද..?"
"උඹට ඒක ගඟක් වගේ පෙන්වාද.. ඉඳපන් බලන්-- අම්මට හුඩු ඔව්නේ මචං..!"
"හැව් තමයි.."
"ම්හුක්.. පොඩ්ඩක් පෙනුනේ නැහැ ඉතින්.."
ආයෙමත් තුන්දෙනාගේ අවධානෙ තිබුනේ ගේම් එකේ..
"බබා..!!"
ආයෙමත් නිර්වාන් පහල ඉඳන් කතා කරද්දී..
"ඕ..??"
"උවූ..?"
ඒකටත් නිර්වාන්ට ප්‍රතිචාර දෙකක්ම ලැබෙද්දී..
