Çimlerin kralı, Fenerbahçe'nin göz bebeği Kuzey Karahanlı. Hayatını kariyerine adamış, tek amacı daha da başarılı olmak olan bir adam.
Buz patenine tutkulu, babasının biriciği Beren Tüzün. Rusya'da geçirdiği uzun zamandan sonra Türkiye'ye döndüğünd...
Hikayeme oy vererek destek olmayı unutmayın 🖤 Keyifli okumalar 🤍
Bol bol yorum yapmayı da unutmayınız <3
Bol Kuzey ve Beren'li bir bölüme uğurluyorum sizii!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~ 18 ~
"Geç güzelim," koluyla beni yönlendirdiğinde içeriye bir adım attım fakat fazla ilerlemeden bir elimle duvardan destek aldım ve ayağımdaki topuklulara uzandım.
Bu sırada Kuzey'de arkamdan eve girip kapıyı kapatmıştı. Ben ayakkabılarımı çıkarırken o da kendi ayakkabılarını çıkardı. Topuklularımı elime alıp ona döndüğümde sormama fırsat vermeden elimden alıp ayakkabılığına, kendi ayakkabısının yanına koydu. Bu görüntü garip şekildi beni gülümsetti. Ayakkabılarımızın yan yana olmasına bile mutlu oluyordum, deli miydim acaba?
Yerini bildiğim salona doğru giderken çıplak ayaklarım beni rahatsız ediyordu. Çorapsız kendimi çıplak gibi hissediyordum ve bir an önce çorap giymek istiyordum fakat şu an pek mümkün değildi. Kuzey'de bana uygun bir çorap olduğunu sanmamakla birlikte olmasının daha korkunç olduğunu düşünüyordum. Ayakkabıları mı geri mi giyseydim?
"Üşüyor musun? Ev sıcak aslında ama arttırabilirim dereceyi istersen?" Kuzey'in sorduğu soruya başımı iki yana sallayarak yanıt verdim. Zaten Mart ayının getirisiyle aşırı soğuklar azalmıştı ve ev de kesinlikle fazlasıyla sıcaktı. "İyi böyle." Derken sesim çaresizce çorap diye haykırmak istiyordu.
Gözleri üzerimdeki elbisede dolaştıktan sonra konuştu. "Gel benimle, sana kıyafet ayarlayalım." Demesiyle oturmaya yeltendiğim koltuktan uzaklaşıp onun peşine takıldım. Daha önce evine gelsem de hiç yatak odasına girmemiştim bu yüzden merakla gidiyordum.
Açık duran kapıdan girdiğimizde beni oldukça geniş bir oda karşıladı. Boydan camla kaplı duvarın karşısındaki duvara yaslanmış oldukça geniş bir yatak vardı. İki tarafında birer komodin ve yatağın üstünde Roma dönemine ait olduğunu düşündüğüm bir tablo. Kuzey'den kesinlikle bir Fenerbahçe tablosu beklerdim ama yanılmıştım.
Ben odasını incelemekle meşgulken Kuzey belime sarılı koluyla beni odasındaki diğer kapıya yönlendirdi ve giyinme odasına girdik birlikte. "Sana uygun pek kıyafetim yok tabii ama," ne yapacağını bilemez bir şekilde bana baktığında güldüm haline.
Gözlerimi açtığı dolapta gezdirdim. "Bir sweatshirt ya da tişört yeterli bence." Dediğini yaparak ikisini de çıkardığında, "Hangisi?" Diye sordu. Tişört daha uzun olduğundan onu tercih ettim. Elinde kalan diğer parçayı dolabına geri koydu. "Altına eş..." derken araya girerek onu durdurdum. "Bu yeterli, elbise gibi zaten baksana." Dediğimde tişörtü taradı gözleri. Ardından kafasını salladı.
