Ivanov's Addiction

ADDICTION XXVI

ADDICTION XXVI

"What are you doing here? It's late at night, matulog ka na" mahinahon niyang saad at nanatiling nagsumiksik sa sulok. Lumapit ako sakanya at pinantayan siya

"Anong ginagawa mo sa sulok? Come here" malamig niya lang akong tiningnan bago nag iwas ulit ng tingin

"I-i will wait until the time past to twelve. I'll sleep after this" saad niya at yumuko ulit habang nagsumiksik sa gilid. Napahinga ako ng malalim at nakaramdam ng lungkot dahil sa pagtrato niya sakin

"T-tumayo ka na diyan. Ise-celebrate natin ang birthday mo" pinilit kong pinasigla ang boses ko. Nag angat siya ng tingin saka sandaling tumitig sakin ng mariin

"You didn't greet me earlier" nagtatampo ang boses niya saka napayuko

"Aside from my friends, manang and other maids, you're the one who I expect to greet me. But sadly you also forget" malungkot siyang tumitig sakin dahilan makonsensya ako

"N-next time, hindi ko na kakalimutan. Ipagluluto kita ng mga masasarap sa next birthday mo, tsaka bibili ako ng gift para sayo. Sorry kung nakalimutan ko, ang dami ko naman kaseng iniisip" ang totoo ay hindi ko talaga alam ang birthday niya

Bukod sa hinahangaan ko lang siya ay hindi ko naman inalam kailan ang birthday niya. As in wala akong alam, kahit sa pamilya niya. Sandaling nagliwanag ang mukha niya pero agad din iyon nawala at napalitan ng mariin na titig

Napaiwas ako ng tingin. Minsan talaga ay nakakasakal siya tumingin. Inayos niya ang upo niya saka hinila ako ng dahan dahan

"Samahan mo nalang akong tapusin ang birthday ko. I want someone to be with me, kagaya ng nakasanayan ko dati" napahawak ako sa balikat niya nang makaramdam ng kakaibang kabog sa dibdib. Napapikit ako ng magdikit ang katawan namin

Nasa likuran ko siya, at ilang segundo lang ay naramdaman ko na ang napakahigpit niyang yakap. Para akong nakuryente. Ipinatong niya ang baba sa balikat ko saka sabay kaming tumingin sa madilim na langit sa labas

No one dared to talk, even him. Parang tulad ko ay gusto niya rin damhin ang mga sandali.

"Mira?"

"Hmm?"

"Are you happy that I exist?" Natigilan man sa tanong niya ay nagawa ko pa rin mapangiti

"Oo naman. Masayang masaya ako" buong puso kong pag amin. Nakakahiya man aminin pero natutuwa akong nakilala ko siya kahit na hindi masyadong maganda ang una naming pagkikita dati

"I'm happy too that you exist. I can't believe this is happening. Parang dati panaginip lang" I can sense the simple happiness in his manly and sweet voice. Parang lalo lang akong nahuhulog

"Mira.... Tanggap mo rin ba ako?" Doon ako natigilan. Dumaan pa ang ilang segundo bago ako makasagot

"O-oo naman. Tanggap kita kahit ano ka pa" Halatang natigilan siya sa naging tanong ko. Naramdaman ko ang pagyakap niya ng mahigpit sakin. Naramdaman ko ang napakainit niyang hininga. Naamoy ko ang alak

"Thank you" parang may humaplos sa puso ko nang marinig ang bagay na iyon. I can't believe what I just heard. The almighty Xian Ivanov is thanking me because I wholeheartedly accept him from who he is

"Xian may problema ka? Bakit ka umiinom?" Tanong ko para putulin ang nakakailang na katahimikan sa pagitan naming dalawa

"I just remembered my grandma, I used to celebrate my birthday with her before. We will going to watch the night sky and finish the day in the past midnight. Hindi kami natutulog hangga't hindi natatapos ang birthday ko. She said I should cherish every birthday I will going to have. Kaya kahit wala na siya, ginagawa ko pa rin ang mga bagay na ginagawa namin dati" I could sense the pain in his voice. Ramdam ko ang pangungulila niya sa lola niya. He misses her dearly