Ivanov's Addiction

ADDICTION XXXII

ADDICTION XXXII

"X-xian bakit mo nagawa sakin iyon? Sa pamilya ko?" Mahina kong tanong habang nanginginig. Ang malamig at nakakakilabot niyang tingin ang nagbigay ng panghihina sa akin

"Didn't you read all of this? Ibig sabihin ay alam mo ang naging rason kung bakit ko nagawa iyon. Stop asking me about it" malamig niyang sagot dahilan para makaramdam ako ng kirot sa puso ko

"H-hayop ka...." Tumulo ang masagana kong mga luha dahil sa sakit. Napahikbi ako habang nakatitig sakanya. Hindi siya umimik at nanatili lang nakatingin sa akin

"I'm sorry for what I did to your family.... But I'm not sorry for owning you that night" napaasik ako dahil sa sinabi niya. Masama ko siyang tiningnan

"Napakademonyo mo!" Malakas kong sigaw at akmang susugurin siya pero nakaramdam ako ng hapdi sa pagkababae ko. Napaupo ako at naiyak nalang sa sinapit

"Mira, I'm sorry for what I did---

"Hindi na maibabalik ng sorry mo ang buhay ng mga magulang ko! Dapat makulong ka! Dapat managot ka! Buhay nila ang kinuha mo!" Napatitig siya sakin saglit

"B-but I don't want it too...." Mahina niyang saad

"M-my father told me to k*ll you parents, I refuse but he drugged me--

"Shut up Xian!" I cut him off. Ayoko ng marinig ang paliwanag niya

"P-please sweetie... Listen to me, I will explain..." May pagmamakaawa sa boses niya. Nagtangka siyang hawakan ang kamay ko pero winakli ko iyon.

"Ayoko ng marinig ang paliwanag mo. Puros nalang kasinungalingan ang mga sinasabi mo sakin... Hindi ko na alam kung anong paniniwalaan ko..." Unti unting naging mahina ang ang boses ko. Gusto ko siyang sampalin, tadyakan, at saktan ng paulit ulit pero hindi ko kaya. At kahit kaya ko, alam ko sa sarili ko na hindi ko siya kayang saktan

"A-ang tanga tanga ko kase hinayaan kitang pumasok sa buhay ko. Sana pala hindi nalang kita minahal!" Itinulak ko siya. Napaupo siya sa sahig habang nakayuko

"Napakahayop mo! Napakawalang hiya mo! Sana mamatay ka ng demonyong ka!" Malakas kong sigaw at pinaghahampas siya. Tinanggap niya iyon

Ako na rin ang napagod at napahagulhol nalang ng iyak. Marahan niyang hinawakan ang kamay ko bago ako titigan ng diretso sa mga mata

"Do you want me to die?" Mahina pero seryoso niyang tanong dahilan para matigilan ako. Nagkatitigan kaming dalawa sa isa't isa

"Then k*ll me...." Saad niya dahilan para matulala ako

"You don't need to go over call some cops and report me. I don't deserve to be rot in jail..." Nagulat ako nang halikan niya ang kamay ko

"I deserve to die in your hands, sweetie. You can k*ll me. I deserve to die anyway. And I'm glad if I die, because you became mine" inalis ko ang kamay niya sa mukha ko at umiyak ng palihim. How could he say those words?

"Aalis ako" mahina kong sabi nang hindi lumilingon sakanya

"Uuwi na ko samin" malamig kong saad at akmang tatayo na pero nagsalita siya

"Aren't you going to k*ll me?" Napapikit ako at masamang binalingan siya ng matalim na tingin

"H-huwag mo kong itulad sayo na mamamatay tao! Na kayang pumatay ng tao. Ganyan ka naman di ba? Kinukuha ang buhay ng iba nang basta basta? So stop acting like you're concern. Na nakokonsensya ka sa ginawa mo sa mga magulang ko kase alam ko, hindi!" Marahas kong pinahiran ang luha sa mga mata ko

"Kung hindi mo ko papatayin hindi ka makakaalis...." Nakita ko ang pagtayo niya at ang paglakad papunta sa akin. Tumayo siya sa harapan ko

"I will told my men to send you home after you k*ll me... But if you won't k*ll me, sorry to say this but I won't let you go sweetie.... I will never let you go" hinawakan niya ang panga ko saka dahan dahang ipinaharap sakanya